Twój wynik: Biologia molekularna

Jeden

cztery

To się zmienia mogą być trzy lub dwa

dwa

To się zmienia mogą być dwa lub jeden

trzy

a) Zachodzi prawie całkowita inaktywacja jednego z pary chromosomów płciowych w komórkach samca u ssaków.

f) Żadne z powyższych.

e) Jeden z pary alleli ulega metylacji w procesie zależnym od tzw. Elementów kontrolujących piętnowanie.

b) Na skutek metylacji geny są nieprawidłowo wyciszane, co prowadzi do zmiany fenotypu.

c) Metylacja DNA jest usuwana, co pozwala na ekspresję genów, które powinny być wyciszone.

d) Tylko jeden gen z pary alleli ulega ekspresji, drugi jest metylowany i wyciszany

e) Następuje zastąpienie wybranych eksonów w niektórych transkryptach przez ekson liderowy

c) Składanie w układzie trans zachodzi w sposób podobny do składania przebiegającego z wycinaniem intronów GU-AG, z tym że zamiast lassa tworzona jest struktura widełek.

g) Odbywa się pomiędzy eksonami zawartymi w obrębie różnych cząsteczek RNA.

b) Niektóre RNA uczestniczące w tym procesie zawierają informację z dwóch genów, co skutkuje jednoczesną translacją, prowadzącą do dwóch produktów białkowych.

f) Składanie w układzie trans jest powszechnym zjawiskiem w odniesieniu do transkrypcji genów człowieka.

a) Porządek eksonów w obrębie transkryptu RNA ulega rearanżacji, co prowadzi do powstania innej sekwencji mRNA.

d) Sekwencje intronowe nie są usuwane z transkryptów RNA i podlegają translacji do białek.

b) Pierwszy nukleotyd kodonu tworzy parę z 36 nukleotydem antykodonu tRNA

f) U Ekaryota, w porównaniu z bakteriami, występują różnice w zastosowaniu zasady tolerancji.

e) Inozyna, będąca zmodyfikowaną pirymidyną może tworzyć pary z A, C i U.

d) Zasada tolerancji,vto zjawisko polegające na tym, że dany rodzaj tRNA może połączyć się umożliwiając jednej cząsteczce tRNA odczytywanie dwóch a nawet trzech kodonów;

c) Jednym z przykładów zmiany znaczenia kodonu zależnej od kontekstu jest wykorzystanie kodonu 5’-UAG-3’ do kodowania pirolizyny u archeonów, aminokwasu który powstaje w wyniku modyfikacji wcześniej naładowanego specyficznego tRNA.

a) We wszystkich organizmach występują tzw. Izoakceptorowe tRNA; izoakceptorowe tRNA to cząsteczka tRNA oddziałująca z różnymi kodonami dla tego samego aminokwasu.

g) ADP-rybozylacja.

c) Remodelowanie

f) Metylacja

b) Ubikwitynacja

a) Acetylacja

d) Sumoilacja (dołączanie białka sumo)

e) Przemieszczanie trans

d) Zakończenie syntezy fragmentu okazaki wymaga usunięcie sekwencji startera odpowiednią polimerazą posiadającą aktywności egzonukleazy

b) Polimeraza DNA kopiując nić opóźnioną tworzy kompleksy dimetryczne

e) Chromatydy siostrzane są związane razem aż do stadium anafazy dzięki kohezynom, które dołączono do nowych nici DNA natychmiast po przejściu przez widełki replikacyjne.

c) Enzymy i pozostałe białka biorące udział w replikacji tworzą duże struktury wewnątrzjądrowe tzw. fabryki replikacyjne, z których każda zawiera odpowiednik bakteryjnego replisomu

a) Koniec 5’ startera używanego przez polimerazę DNA zawiera resztę 5’fosforanową, blokuje aktywność enzymatyczną nukleazy oznaczonej skrótem FEN1

f) Żadne z powyższych

a) W skutek pominięcia translacyjnego z jedno mRNA mogą być syntetyzowane dwa różne białka

f) Pominięcie translacyjne zaczyna się i kończy zawsze na dwóch identycznych kodonach

d) W przypadku kilku mRNA obserwuje się zaprogramowaną zmianę fazy odczytu, zmieniając fazę odczytu w specyficznym miejscu transkryptu

e) Zaprogramowanie zmian fazy odczytu występuje wyłącznie w bakteriach

b) Zmiana fazy odczytu polega na tym, że w czasie translacji mRNA rybosom zatrzymuje się, przesuwa o jeden kodon do przodu lub do tyłu, a potem kontynuuje translację

c) Poślizg rybosomów umożliwia jednemu rybosomowi translację wybranych fragmentów mRNA policistronowego np. mRNA operonu laktozowego

c) Niektóre białka syntezowane są jako poliproteiny, długie polipeptydy zawierające kilka białek połączonych ze sobą jedno za drugim sposobem głowa-ogon; zdarza się, że sekwencje kodujące poszczególne produkty (białka) zachodzą na siebie.

a) Gdyby w komórce proces fałdowania polipeptydu przebiegał, gdy dostępna jest tylko jego część, to mogłoby zmniejszyć prawdopodobieństwo występowania nieprawidłowych odgałęzień ścieżki fałdowania

b) Niektóre z intein posiadają aktywność endonukleazy, która może specyficznie przyjąć gen niezawierający inteiny, co jest wymagane do ukierunkowanego przemieszczenia się sekwencji intronu inteiny.

d) Nie jest możliwe, aby niewłaściwie sfałdowane białko przyjęło właściwą dla siebie konformację

e) Białka opiekuńcze decydują o trzeciorzędowej strukturze białek

g) Inteina to wewnętrzny fragment białka usuwany po translacji z jednoczesnym połączneniem fragmentów go otaczających

f) Powstanie wiązań disiarczkowych jest warunkiem zdolności cząsreczki białka do sfałdowania się po denaturacji.

a) Telomeraza jest polimerazą RNA zależną od DNA

c) Telomeraza jest aktywna tylko w wybranych typach komórek np. komórkach hemopoetycznych szpiku kostnego.

b) Telomeraza jest polimerazą DNA zależną od RNA.

h) i) Żadne z powyższych.

f) Terapia powodująca inaktywacje telomerazy powinna być skuteczna w walce z rakiem, tylko wtedy gdy aktywacja telomerazy jest przyczyną powstawania raka, a nie skutkiem.

d) Telomeraza syntetyzuje tylko jeden z łańcuchów polinukleotydowych korzystając z matrycy bogatej w reszty G

h) Aktywność telomerazy jest kontrolowana przez białko TRF1, które wiąże się z powtarzającymi się sekwencjami telomerowymi

e) Aktywność telomerazy jest kontrolowana przez białko TRF1 promujące tworzenie struktury telomerów typu pętli t

e) jeden

b) Cztery

a) To się zmienia mogą być dwa lub jeden

d) Trzy

f)to się zmienia mogą być trzy lub dwa.

c) Dwa

b) CTD jest zaangażowane w oddziaływanie z czynnikami białkowymi, biorącymi udział w procesach molekularnych towarzyszących terminacji transkrypcji

d) Kompleks białkowy zwany mediatorem bezpośrednio aktywuje inicjację transkrypcji przez fosforylację CTD.

e) Jej fosforylacja warunkuje przyłączenie się polimerazy do kompleksu preinicjacyjnego

a) U ssaków CTD zawiera 52 powtórzenia siedmioaminokwasowej sekwencji Tyr-Ser-Pro-Thr-Ser-Pro-Ser. Dwie z reszt Pro w każdym powtórzeniu mogą być modyfikowane przez dodanie grup fosforowych

f) Status jej fosforylacji jest stały podczas trwania procesu transkrypcji – zmienia się na etapie inicjacji, podczas trwania transkrypcji jest taki sam

c) Wieloskładnikowy kompleks białkowy tzw. czynnik specyficzności cięcia i poliadenylacji (CPSF), pozyskiwany do kompleksu polimerazy jest już na etapie inicjacji transkrypcji wchodzi w kontakt z CTD, CPSF pozostaje związany z CTD do czasu pojawienia się sekwencji poliA w transkrypcie.

e) Następuje mniej więcej w połowie przypadków w obrębie sekwencji nici matrycowej DNA, które zawiera sekwencje odwróconego palindromu.

d) Poprzedzone jest nieciągłym procesem transkrypcji, podczas którego polimeraza dokonuje wyboru pomiędzy kontynuowaniem elongacji, a terminacją.

c) Może być zależne od białka Rho, które posiada aktywność helikazy, dzięki czemu może ono aktywnie „rozbijać” pary zasad pomiędzy matrycą a ciągiem reszt U struktury spinki do włosów transkryptu

f) Żadne z powyższych

a) Może być skutkiem specjalnego rodzaju kontroli, zależnego od sprzężonych ze sobą procesów syntezy transkryptu i białka.

b) Może być kontrolowane przez tzw. białko antyterminacyjne, którego obecność zapobiega np. zatrzymaniu się polimerazy przy terminatorze zależnym od białka Rho.

a) Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNA II, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami.

e) Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNA II i RNA III, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNA I, przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona.

b) Powszechną cechą aktywatorów transkrypcji jest ich zdolność do bezpośredniego oddziaływania z kompleksem preinicjacyjnym polimerazy RNA II przez tzw. domenę poliproliniową.

c) Inicjacja transkrypcji u Eukaryota różni się od inicjacji transkrypcji, jaka ma miejsce w komórkach bakteryjnych m.in. tym, że podstawowy poziom inicjacji transkrypcji eukariotycznej jest stosunkowo wysoki dla większości promotorów z wyjątkiem najsłabszych

d) Koaktywator, to białko stymulujące inicjację transkrypcji przez specyficzne bezpośrednie wiązania DNA.

g) W zamkniętym kompleksie promotorowym polimeraza pokrywa 80pz, rozpoczynając powyżej bloku 35 i kończąc poniżej bloku 10.

a) Rozpoczęcie elongacji towarzyszy zmiana konformacyjna holoenzymu polimerazy RNA skutkiem czego pokrywa ona mniejszy odcinek RNA

b) Rozpoczęcie elongacji towarzyszy zmiana konformacyjna holoenzymu polimerazy RNA skutkiem czego pokrywa ona mniejszy odcinek DNA.

d) Zmiana sekwencji bloku/kasety -35 promotora ma bezpośredni wpływ na przekształcenie zamkniętego kompleksu promotorowego w kompleks otwarty

f) Rdzeń polimerazy RNA rozpoznaje sekwencję promotora i łączy z nim

c) Wzbogacenie sekwencji -10 w pary GC wpływa na proces rozpoznania promotora przez podjednostkę polimerazy RNA

e) W trakcie eksperymentów przeprowadzonych in vitro nie zaobserwowano powstawania krótszych niż spodziewany transkryptów

f) Metylacjqcja DNA de noco, to przyłączenie grup metylowych do nowo zsyntezowanej nici DNA zapewniające, że potomne cząstecznki DNA są metylowane w taki sam sposób, jak cząsteczka rodzicielska

b) Metylacja DNA de novo to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzrostu metylacji genomu

g) Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty guaniny, wchodzącej w skład niektórych sekwencji 5’CG3’, a u roślin 5’CNG3’

e) Metylacja DNA de novo to przyłączenie grup metylowanych do DNA w miejscach komplementarnych do miejsc metylowych w nici rodzicielskiej

d) Metylacja de nowo to przyłączanie grup metylowanych do promotorów, aktywujące ekspresję genów

a) Metylacja DNA de novo u myszy – proces metylacji zależy od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b

c) Metylacja de nowo to przyłączanie grup metylowanych do izolatorów, aktywujące ekspresję genów