Twój wynik: biochemia

Przeciwciała monoklonalne mogą być wykorzystywane jako czynniki terapeutyczne, czego przykładem jest trastzumab, przydaty w leczeniu niektórych form raka piersi

Białka w komórkach można … wykorzystując przeciwciała związane ze znacznikiem fluorescencyjnym lub markerem gęstości elektronowej, a następnie obserwować za pomocą technik mikroskopowych

Test ELISA może być wykorzystany do wykrycia danego przeciwciała w złożonych mieszaninach (np. we krwi

Przeciwciała mogą być wykorzystane do oczyszczania białek poprzez chromatografię jonowymienną

Technika western blotting umożliwia oczyszczanie białek z wykorzystaniem swoistych przeciwciał związanych z filtrem celulozowym

Do analizy western blotting można użyć wyłącznie przeciwciał monoklonalnych, ponieważ przeciwciała poliklonalne wykazują mniejszą czułość względem antygenu

W teście pośrednim ELISA wykorzystuje się przeciwciała związane z podłożem, które następnie wiążą antygen

Test ELISA nie może być wykorzystany do wykrycia danego przeciwciała w złożonych mieszaninach (np. we krwi

Spadek pH ułatwia oddysocjowanie O2

Gdyby istniała hemoglobina, w której wiązanie cząsteczki tlenu do pierwszej podjednostki, utrudniałoby wiązanie tlenu do kolejnych podjednostek, to jej współczynnik Hilla byłby ujemny

BPG stabilizuje formę T hemoglobiny przez co zmniejsza jej efektywność transportu O2.

Utleniona hemoglobina łatwiej oddaje O2 w okolicy tkanek aktywnych metabolicznie (np. mięśni niż w płucach

Spadek stężenia CO2 ułatwia oddysocjowanie O2

BPG stabilizuje formę T hemoglobiny przez co zwiększa jej powinowactwo do O2

Wzrost pH ułatwia oddysocjonowanie O2

Utlenowana hemoglobina łatwiej oddaje O2 w okolicy tkanek aktywnych metabolicznie (np. mięśni) niż w płucach.

Wzrost stężenia CO2 ułatwia oddysocjonowanie O2

Współczynnik Hilla dla hemoglobiny jest większy niż dla mioglobiny

BPG stabilizuje formę R hemoglobiny przez co zmniejsza jej powinowactwo do O2

reakcja hydrolizy rozpoczyna się od nukleofilowego ataku atomu tlenu grupy hydroksylowej reszty serylowej na atom azotu hydrolizowanego wiązania peptydowego

katalityczna reszta serylowa chymotrypsyny jest znacznie silniejszym nukleofilem niż wolna seryna, ponieważ w jej brzpośredniej bliskości w enzymie znajduje się reszta

Ładunek ujemny tetraedrycznego produktu pośredniego reakcji katalizowanej przez chymotrypsynę jest stabiblizowany dzięki oddziaływaniom grupy NH białka

związkiem pośrednim w reakcji katalizowanej przez chymotrypsynę jest acyloenzym

im większa wartość Km tym wyższe stężenie kompleksu enzym-substat w stanie stacjonarnym

jest zbliżona lub równa co do wartości stałej dysocjacji kompleksu enzym-substart [ES] , gdy kompleks [ES] znacznie szybciej rozpada się z odtworzeniem enzymu oraz substatu niż z utworzeniem produktu reakcji

można ją wyznaczyć bezpośrednio z wykresu L-Burka sporządzonego dla danego enzymu i jego substartu

jest funkcją stałych szybkości reakcji 

całkoita entropia układu i otoczenia zawsze wzrasta w procesach spontanicznych

energia całkowita układu i jego otoczenia jest stała

niepolarne cząsteczki wykazują w wodzie tendencję do łączenia się

energia uwolniona podczas tworzenia wiązań chemicznych musi być wykokrzystana do rozerwania innych wiązań lub uwolnienia w postaci ciepła lub zmagazynowana w jakiejś innej formie

reakcja może zajść spontanicznie tylko wtedy, gdy zmiana energii swobodnej Gibbsa jest ujemna

za pomocą ultrawirowania możliwe jest wyznaczenie masy cząsteczkowej białka

elektroforeza dwukierunkowa to połączenie techniki elektroforezy typu SDS-PAGE i techniki Western blotting

Podczas frakcjonowania białek wykorzystuje się ich zmniejszoną rozpuszczalność w stężonych roztworach niektórych soli

rozpuszczalność większości białek zmniejsza się w stężonych roztworach niektórych soli, a efekt ten nazywa się wysalaniem

W procesie oczyszczania białka metodą chromatografii powinowactwa wykorzystuje się np. specyficzne oddziaływania białka z przeciwciałami

Dializa jest metodą często używaną do oddzielenia białek od małych cząsteczek.

w technice chromatografii metodą filtracji żelowej, podobnie jak w elektroforezie żelowej, największe białka opuszczają żel jako pierwsze

Rozpuszczalność większości białek nie zmienia się w stężonych roztworach soli

Receptor acteylocholinowy zlokalizowany jest w błonie postsynaptycznej

Kanał receptora acetylocholinowego jest typowym przykładem kanału bramkowanego ligandem

Kanały sodowe i potasowe są przepuszczalne dla jonów Na+ i K+ odpowiednio do momentu, w którym potencjał błonowy osiąga wartość potencjału spoczynkowego

Ze względu na podobny charakter jonów Na+ i K+, kanał potasowy wykazuje podobną przepuszczalność dla obu tych jonów

Przepuszczalność kanału receptora acetylocholinowego jest większa dla jonów K+ niż dla jonów Na+

Kanał receptora acetylocholinowego jest typowym przykładem kanału bramkowanego potencjałem

Receptor acteylocholinowy zlokalizowany jest w błonie presynaptcznej

Skrzepy fibrynowe są hydrolizowane przez aktywność enzymatyczną TPA

Aktywne czynniki kaskady krzepnięcia krwi działają krótko, min. Dlatego, że są rozcieńczane przez przepływający strumień krwi, usuwane przez wątrobę i rozkładane przez proeazy

Heparyna ma działanie antagonistyczne (przeciwne) do antytrobminy III

Aktywacja protrombiny wymaga obecności reszt γ-karboksyglutamylowych w protrombinie

Aktywne czynniki kaskady krzepnięcia krwi działają krótko, m.in. dlatego, że mogą być zatrzymywane w wątrobie oraz degradowane proteolitycznie przez serpiny

Do syntezy funkcjonalnej protrombiny wymagana jest obecność witaminy K

Białko C jest aktywowaną przez trombinę proteazą, która degraduje czynniki krzepliwości Va i VIIIa

Skrzepy fibrynowe są usuwane przez plazminę, która powstaje z plazminogenu pod wpływem działania protrombiny

Antytrombina III hamuje trombinę i niektóre z pozostałych czynników kaskady krzepnięcia krwi

Miejsca wiążące jony magnezu w enzymie EcoRV zlokalizowane są na tyle blisko hydrolizowanego wiązania fosfodiestrowego, aby ułatwić aktywenj cząsteczce wody atak nukleofilowy na atom fosforu

Endonukleaza EcoRV powoduje wyraźne odkształcenie cząsteczki substratowego DNA tylko wtedy, gdy ma on odpowiednią sekwencję zasad, co w konsekwencji umożliwia związanie jonu magnezu przez enzym

Sekwencje docelowe rozpoznawane przez większość enzymów tego typu to tzw. Odwrócone powtórzenia, nazywane inaczej sekwencjami palindromowymi

Brak utraty aktywności białka po zmianie argininy na alaninie może sugerować że aminokwas ten nie leży w obszarze białka istotnym dla jego funkcji

Reszty polarne mogą być znajdowane we wnętrzu białek jeśli np. posiadają specyficzną funkcjonalną rolę

W środowisku wodnym łańcuch polipeptydowy zwija się chowając boczne łańcuchy hydrofilowe do wnętrza cząsteczki

Warunkiem stabilizowania struktury białka przez wiązania van der Waalsa jest ciasne ułożenie aminokwasów

Warunkiem stabilizowania struktury białka przez wiązania van der Waalsa jest luźne ułożenie aminokwasów

W środowisku wodnym łańcuch polipeptydowy zwija się chowając boczne łańcuchy hydrofobowe do wnętrza cząsteczki

Struktura czwartorzędowa odnosi się do białek składających się z co najmniej 2 łańcuchów polipeptydowych

Dzięki znajomości preferencji aminokwasów do tworzenia określonych struktur można dokładnie przewidzieć rodzaj i miejsce występowania określonych struktur drugorzędowych

Amfipatyczność helisy α polega na odmiennej polarności aminokwasów znajdujących się na obu jej końcach

Białko może składać się z kilku podjednostek globularnych zwanych domenami

Struktura czwartorzędowa to przestrzenne ułożenie reszt aminokwasów sąsiadujących ze sobą na obu jej końcach

Każda podjednostka β składa się głównie z domeny fosfatazy białkowej homologicznej do PKA

Kinaza insulinowego receptora katalizuje reakcję przeniesienia grupy fosforanowej na grupę hydroksylową tyrozyny

Przyłączenie insuliny do receptora powoduje zmianę konformacyjną, co prowadzi do oddysocjowania białek IRS

Przyłączenie 2 cząsteczek insuliny do receptora wywołuje zmianę konformacyjną prowadzącą do fosforylacji reszt tyrozylowych w pętli aktywacyjnej kinazy

Przyłączenie cząsteczki insuliny do receptora wywołuje zmianę położenia pętli aktywacyjnej w podjednostce β, co prowadzi do aktywacji kinazy

Pomimo, że pompy transportują jony w sposób aktywny, robią to znacznie wolniej niż kanały transportujące te same jony w sposób bierny

Zadaniem fizjologicznym pomp błonowych jest wyrównanie stężeń określonej substancji na zewnątrz i wewnątrz komórki

Kanały błonowe są odpowiedzialne za wytworzenie w komórce gradientu stężeń jonów, wykorzystywanego później m.in. przez przenośniki drugiego rzędu

Kanaly błonowe bramkowane ligandem umozliwiaja transport jonow zgodnie gradientowi ich stężeń

Kanaly błonowe bramkowane ligandem umozliwiaja transport jonow wbrew gradientowi ich stężeń

Kanały umożliwiają transport jonów na zasadzie dyfuzji wspomaganej

Pompy jonowe są integralnymi białkami błonowymi

Kanały umożliwiają transport jonów na zasadzie dyfuzji ułatwionej

Pompy jonowe zawierają w swojej strukturze fragment transbłonowy

Dana pompa błonowa może przenosić ten sam jon w obie strony w zależności od występującego w komórce gradientu jonów

Kowalencyjny kompleks reszty 3 enzymu oraz reagenta 4, będący substratem tego etapu reakcji to tzw. Acyloenzym

Na rysunku przedstawiono etap reakcji, w którym dochodzi bezpośrednio do hydrolizy wiązania peptydowego przez enzym

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

Na rysunku przedstawiono etap reakcji, w którym po raz drugi na drodze hydrolizy wiązania peptydowego tworzy się tetraedryczny kompleks enzymu z substratem

Woda pełni w tej reakcji rolę substrat

Mechanizm stabilizacji powstającego przejściowo jonu hydroksylowego przez naładowaną dodatnio resztę boczną histydyny

Mechanizm generowania silnego nukleofila (jon OH-) podczas reakcji katalizowanej przez metaloproteaz

Mechanizm ułatwiający wymianę protonu w anhydrazie węglanowej między aktywną cząsteczką wody lub jonem hydroksylowym w kompleksie z jonem Zn2+ a akceptorem (B) lub, odpowiednio, donorem (BH+) protonu, zachodzą z udziałem pośredniczącej w tym procesie reszty histydylowej

Aktywację cząsteczki wody w centrum aktywnym endonukleazy restrykcyjnej przez aktywną resztę koenzymu zawierającego pierścień imidazolowy

Układ katalityczny, składający się z aktywnej cząsteczki wody, jonu Zn2+ oraz reszty histydylowej, stanowiący klasyczny sposób generowania silnego nukleofilu (BH+) przez metaloproteazy

DAG zwiększa powinowactwo PKC do jonow MG+2

IP3 wiąże się do specyficznych kanałów ca+2 znajdujących się w błonie komórkowej

PKC wymaga jonów Ca+2 do swojej aktywności

Większość efektów wywołanych przez IP3 i DAG jest synergistycznych

Diacyloglicerol DAG aktywuje kinazę białek C PKC

W modelu tym prędkość maksymalna (Vmax) jest liniowo proporcjonalna do stężenia substratu [S] dla każdego [S]

Model ten spełniony jest tylko wtedy, gdy możemy zaniedbać reakcję o stałej szybkości k2

Wszystkie znane enzymy działają zgodnie z kinetyką Michaelisa-Menten

Prędkość maksymalna (Vmax) jest osiągana, gdy wszystkie miejsca katalityczne enzymu są wysycone substratem, to znaczy [ES]=[E]T

Model ten zakłada, że reakcja znajduje się w stanie stacjonarnym (ustalonym)

Model ten spełniony jest tylko w warunkach osiągnięcia stanu równowagi termodynamicznej

Powyższy zapis oznacza, że enzym E łączy się z substratem S i powstaje kompleks ES, a stała szybkości tej reakcji wynosi k1

Model ten spełniony jest tylko dla prędkości początkowych reakcji katalizowanej enzymatycznie, gdyż reakcja powstawania produktu P z kompleksu ES jest odwracalna

Celuloza jest rozgałęzionym polimerem reszt glukozy połączonych wiązaniami β-1,6-glikozydowymi

Dodawanie kolejnych monomerów cukru do polisacharydu wymaga ich wcześniejszego przekształcenia w formę związaną z nukleotyde

Istnienie grup krwi u ludzi wynika z istnienia specyficznych glikozylotransferaz

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

Amyloza jest rozgałęzioną formą skrobi

Amylopektyna jest nierozgałęzioną formą skrobi

Grupa CO n-tego wiązania peptydowego oddziałuje z grupą NH wiązania peptydowego n+4 tego samego łańcucha.

Grupa CO n-tego aminokwasu oddziałuje z grupą NH aminokwasu n+2 tego samego łańcucha.

Są stabilizowane przez wiązania wodorowe łańcuchów w głównych.

Helisy wyższego rzędu pełnią zwykle w białkach rolę mechaniczną. 

Występują głównie helisy lewoskrętne

Grupa CO n-tego wiązania peptydowego oddziałuje z grupą NH wiązania peptydowego n+2 tego samego łańcucha.

maleje zarówno P50 jak i powinowactwo do tlenu

P50 maleje, a powinowactwo do tlenu rośnie

rośnie zarówno P50 jak i powinowactwo do tlenu

P50 rośnie, a powinowactwo do tlenu maleje

P50 i powinowactwo do tlenu pozostają bez zmian

Dodanie inhibitora niekompetencyjnego zmienia wartość stałej hamowania enzymu.

Wartość KM wyznaczona w obecności inhibitora niekompetencyjnego nie zależy od jego stężenia.

Efekt hamowania inhibitorem niekompetencyjnym można cofnąć przez dodanie dużego nadmiaru substratu w stosunku do stężenia inhibitora

Dodanie inhibitora niekompetencyjnego nie ma wpływu na szybkość maksymalną reakcji

Wartość vmax wyznaczona w obecności inhibitora niekompetencyjnego zależy os stałej hamowania.