Podsumowanie: Biolomolo

Pytanie 1

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących metody Sangera sekwencjonowania DNA są prawdziwe?

Metoda ta wymaga użycia dwóch starterów - jednego komplementarnego do początkowego, a drugiego - do końcowego regionu jednoniciowej cząsteczki DNA poddawanej sekwencjonowaniu.

Metoda ta wymaga zwykle wykonania czterech oddzielnych mieszanin reakcyjnych - po jednej na każdy z dideoksyanalogów deoksyrybonukleotydów, których połączenie do nowozsyntezowanej nici prowadzi do terminacji reakcj

Metoda ta wymaga często znakowanych fluorescencyjnie starterów na końcu 3’.

Metoda ta, oprócz typowych substratów dla polimerazy DNA, wymaga użycia także ich analogów, które pozbawione są zarówno grup hydroksylowych 2’ jak i 5’.

Metoda ta opiera się na kontrolowanym przerywaniu sekwencjonowanej cząsteczki DNA za pomocą specyficznej endonukleazy.

Metoda ta, oprócz typowych substratów dla polimerazy DNA, wymaga użycia także ich analogów, które pozbawione są zarówno grup hydroksylowych 2’ jak i 3’. prawda, przez to, że nie mają 3’OH uniemożliwiają utworzenie wiązania fosfodiestrowego

Metoda ta pozwala na użycie zarówno jednoniciowych, jak i dwuniciowych cząsteczek DNA jako matrycy.

Metoda ta polega na kontrolowanym przerywaniu sekwencjonowanej cząsteczki DNA za pomocą niespecyficznej deoksyrybonukleazy ssDNA

Metoda ta wymaga zwykle wykonania czterech oddzielnych mieszanin reakcyjnych - po jednej na każdy z dideoksyanalogów deoksyrybonukleotydów, których przyłączenie do nowo syntetyzowanej nici prowadzi do terminacji reakcji.

Metoda ta opiera się na kontrolowanym przerywaniu enzymatycznego wydłużania startera na matrycy sekwencjonowanej cząsteczki DNA w wyniku etapowej denaturacji enzymu

Po odkryciu odwrotnej transkryptazy metoda ta praktycznie wyszła z użycia i została wyparta przez tzw. technikę ,,odwrotnego sekwencjonowania’’

Pytanie 2

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących enzymów restrykcyjnych są prawdziwe?

Enzymy restrykcyjne występują w komórkach prokariotycznych, a ich podstawową biologiczną rolą jest degradacja wirusowych cząsteczek RNA

Enzymy restrykcyjne są bardzo rozpowszechnione zarówno w komórkach prokariotycznych, jak i eukariotycznych

Enzymy restrykcyjne, tak jak większość enzymów modyfikujących DNA do swojej aktywności wymagają głównie jonów magnezu (Mg2+)

Enzymy restrykcyjne są syntezowane przez retrowirusy aby zdegradować DNA zainfekowanej komórki

Enzymy restrykcyjne, zwane także egzonukleazami restrykcyjnymi, rozpoznają specyficzne sekwencje zasad w dwuniciowej helisie DNA i rozcinają obie nici DNA w ściśle określonych miejscach.

Służą komórce do degradowania głównie wirusowego ssDNA.

Enzymy restrykcyjne, zwane także endonukleazami restrykcyjnymi, rozpoznają specyficzne sekwencje zasad w dwuniciowej helisie DNA i rozcinają obie nici DNA w ściśle określonych miejscach.

Charakterystyczną cechą większości miejsc rozpoznawanych przez enzymy restrykcyjne jest podwójna symetria obrotowa

Większość enzymów restrykcyjnych wiąże się ze specyficznymi sekwencjami w DNA wykazującymi podwójną symetrię obrotową

Klasyczne enzymy restrykcyjne, tak jak większość enzymów modyfikujących DNA do swojej aktywności wymagają głównie jonów manganu (Mn2+)

żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

Pytanie 3

Które z poniższych stwierdzeń na temat metody PCR są prawdziwe?

Wymaga użycia dwóch komplementarnych do jednej nici oligonukleotydów jako starterów.

Typowym enzymem wykorzystywanym w tej metodzie jest polimeraza DNA I z E.coli

Aktywność egzonukleazowa 3’ do 5’ nie jest aktywnością wysoce pożądaną w przypadku polimerazy DNA używanej w tej metodzie

Typowym enzymem wykorzystywanym w tej metodzie jest termostabilna polimeraza DNA.

Klasyczny PCR może być wykorzystany do amplifikacji wyłącznie jednoniciowych matryc DNA.

Metodą tą możemy skutecznie poddać amplifikacji także ten fragment cząsteczki DNA, którego sekwencji nie znamy, pod warunkiem, że znamy sekwencje go oskrzydlające (otaczające).

Klasyczny PCR składa się z cyklicznie powtarzanych trzech etapów: denaturacji, hybrydyzacji i syntezy DNA

Klasyczny PCR wymaga użycia przez polimerazę DNA wszystkich czterech aktywowanych prekursorów - ATP, GTP, CTP i TTP.

Typowym enzymem wykorzystywanym w tej metodzie jest termostabilna polimeraza DNA

Klasyczny PCR może być wykorzystany do amplifikacji zarówno jednoniciowych jak i dwuniciowych matryc DNA.

Ma ważne zastosowanie w mutagenezie ukierunkowanej sterowanej oligonukleotydem

Temperatura etapu syntezy DNA zależy od użytej termostabilnej polimerazy DNA

Pytanie 4

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kwasów nukleinowych są prawdziwe?

Ryboza nie zawiera grupy 2’-OH.

Różnica w zawartości par GC prowadzi do odmiennych zmian absorbancji podczas ogrzewania różnych DNA przy długości fali 280 nm

Deoksyryboza nie zawiera grupy 3’OH

dNTP w odróżnieniu od NTP zawiera tylko jedną grupę fosforanową.

Różnica w zawartości par GC prowadzi do odmiennych zmian absorbancji podczas ogrzewania różnych DNA przy długości fali 260 nm.

dNTP w odróżnieniu od NTP zawiera deoksyrybozę

W RNA występują tylko wiązania 3’-5’ fosfodiestrowe

Jednoniciowy DNA może tworzyć helisę z komplementarnym jednoniciowym DNA w postaci helisy DNA typu B.

Temperatura topnienia jest wyższa dla dłuższej cząsteczki DNA i ten efekt jest nazywany efektem hiperchromowym

Temperatura topnienia jest niższa dla krótszej cząsteczki DNA i ten efekt jest nazywany hiperchromowym.

Temperatura topnienia jest niższa dla krótszej cząsteczki DNA i ten efekt jest nazywany hipochromowym.

Jednoniciowy RNA może tworzyć helisę z komplementarnym jednoniciowym RNA w postaci zbliżonej do helisy DNA typy A

W RNA, obok standardowych wiązań fosfodiestrowych 3’-5’, występują także wiązania 2’-5’ fosfodiestrowe.

Pytanie 5

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących zjawiska homologii są prawdziwe? NIEWIEM CZY WSZYSTKO OK

Zamiana aminokwasów E na K jest zamianą konserwatywną

Przeprowadzenie porównania algorytmem BLAST pozwala na wyszukanie wszystkich podobnych białek pod względem strukturalnym.

odległe pokrewieństwo ewolucyjne można wykryć używając macierzy cDNA

Jeśli gen A jest na całej długości homologiczny do genu B, a gen B jest na całej długości homologiczny do genu C, to geny A i C są homologami.Jeśli gen A jest na całej długości homologiczny do genu B, a gen B jest na całej długości homologiczny do genu C, to geny A i C są homologami.

porównanie sekwencji białka do niej samej nie ma sensu

Porównanie sekwencji białka do niej samej pozwala na wykrycie ewolucji konwergentnej

Zamiana aminokwasów Y na W jest zamianą konserwatywną

Porównanie sekwencji białka do niej samej pozwala wykryć np. sekwencje powtórzone

Porównanie sekwencji aminokwasowej może pozwolić pozwala na stwierdzenie, czy dane białka są homologami.

wszystkie geny pochodzące z jednego organizmu są ortologami

Dwa geny pochodzące z różnych organizmów są zawsze swoimi paralogami

Wszystkie geny pochodzące z jednego organizmu są homologami

porównanie sekwencji nukleotydowej pozwala na stwierdzenie czy dane geny są homologami

Jeśli gen A jest częściowo homologiczny do genu B, a gen B częściowo homologiczny do genu C, to geny A i C są z pewnością homologami.

Odległe pokrewieństwo ewolucyjne można wykryć używając macierzy Blosum 62

zmiana aminokwasów I na V jest zmianą konserwatywną

Pytanie 6

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących telomerów i telomerazy są prawdziwe?

Sekwencje telomerów bogate są w nukleotydy zawierające tyminę

Telomeraza jest polimerazą DNA zależną od RNA i wykorzystuje jako matrycę centromerowe odcinki RNA chromosomów

Wysoka aktywność telomerazy jest zachowana w komórkach somatycznych i takich, które szybko nie proliferują

W przypadku, kiedy telomeraza nie jest aktywna, po usunięciu startera nić opóźniona może mieć niekompletny koniec 5’ i każda następna runda replikacji może skrócić chromosom.

Sekwencje telomerów bogate są w nukleotydy zawierające cytozynę

Telomeraza wykazuje aktywność odwrotnej prymazy

Telomeraza rozwiązuje problem replikacji końców liniowych chromosomów dzięki swojej nietypowej aktywności polimerazowej w kierunku 3’ do 5’.

Wysoka aktywność telomerazy jest zachowana w komórkach rozrodczych, komórkach macierzystych oraz w niektórych typach komórek nowotworowych.

Telomeraza jest enzymem rybonukleoproteinowym, w którego skład wchodzi cząsteczka RNA

Telomeraza wykazuje aktywność odwrotnej transkryptazy

Pytanie 7

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących eksperymentu ukierunkowanego klonowania są prawdziwe?

Przygotowanie wektora wymaga użycia Pstl

Wektor może posiadać dodatkowe miejsca Pstl

Ligazę można stosować wyłącznie na etapie wklonowania insertu do wektora

Przygotowanie insertu zawsze wymaga użycia kinazy polinukleotydowej

Ligazę należy koniecznie zastosować zarówno na etapie przygotowania insertu, jak i na etapie klonowania.

Do klonowania należy użyć insertu (b)

Ligazę można zastosować wyłącznie na etapie wklonowania insertu do wektora.

Pstl powinien rozpoznawać wektor tylko w jednym miejscu

w celu ukierunkowanego wklonowania insertu należy w plazmidzie wybrać miejsce restrykcyjne EcoRI

W celu wprowadzenia odpowiednich miejsc restrykcyjnych do insertu można zastosować PCR ze starterami zawierającymi te miejsca

Do klonowania należy użyć insertu (a)

W celu wklonowania insertu należy wybrać miejsce restrykcyjne Pstl

Pytanie 8

Eksperymentator przeprowadził sekwencjonowanie jednoniciowej cząsteczki DNA metodą Sangera i otrzymał wynik w postaci autoradiogramu przedstawionego poniżej. W każdym z 4 śladów rozdziałowi poddano mieszaninę reakcyjną zawierającą odpowiedni analog ddNTP. Strzałka przedstawia kierunek elektroforezy. Która z podanych sekwencji odpowiada matrycowej nici DNA poddanej sekwencjonowaniu?

TCGACTGCAT

TACGTCAGCT

Żadna z podanych sekwencji nie odpowiada sekwencji nici DNA, która powstała podczas sekwencjonowania

AAATTGGGCC

AGCTGACGTA

ATGCAGTCGA

Pytanie 9

które z poniższych zdań dotyczących kodu genetycznego są prawdziwe?

Kodony, które określają ten sam aminokwas nazywają się homologami i różnią się ostatnią zasadą trypletu.

żadne z podanych

W różnych organizmach ten sam kodon może kodować ten sam aminokwas

W standardowym kodzie genetycznym 61 spośród 64 kodonów określa poszczególne aminokwasy, natomiast pozostałe trzy kodony (UAA, UAG, UGA) są sygnałami terminacji syntezy łańcuchów polipetydowych

Mitochondrialny DNA koduje odmienny od cytozolowego zestaw cząsteczek tRNA.

W standardowym kodzie genetycznym istnieją 62 kodony dla 20 aminokwasów, a jeden kodon złożony jest z 3 nukleotydów.

Kod genetyczny - jest to współzależność między sekwencją zasad w DNA (lub mRNA stanowiącym jego transkrypt) a sekwencją aminokwasów.

Aminokwasy są kodowane przez grupy trzech zasad (nazywane antykodonami), które rozpoczynają się w ściśle określonym miejscu mRNA

Kod genetyczny jest w pełni uniwersalny, co oznacza, że wszystkie systemy translacyjne organizmów żywych używają tego samego kodu lub tej samej grupy kodonów dla tych samych aminokwasów

Kodony, które określają ten sam aminokwas nazywają się synonimami i różnią się dwiema pierwszymi zasadami trypletu

Dywergencja kodu genetycznego minimalizuje szkodliwe skutki mutacji.

Pytanie 10

Które z poniższych stwierdzeń na temat plazmidów używanych do transformacji komórek E.coli są prawdziwe?

Wektory ekspresyjne zawierają promotor, który kontroluje inicjację transkrypcji wklonowanego rekombinowanego genu zaprojektowaną w taki sposób, aby zapewnić transkrypcję dużej liczby kopii sekwencji kodującej białko

Plazmidy mogą zawierać geny reporterowe, które kodują markery, takie jak np. enzymy inaktywujące antybiotyki

Plazmidy mają zdolność autonomicznej replikacji w komórce gospodarza dzięki sekwencji oznaczonej na rysunku jako amp^r

żadne ze stwierdzeń

Wektory ekspresyjne są klasą plazmidów, które zostały zoptymalizowane w kierunku produkcji dużych ilości białek.

Plazmidy są w większości przypadków dwuniciowymi cząsteczkami DNA, naturalnie występującymi w niektórych bakteriach

Polilinker (MCS) to region plazmidu zawierający wiele unikatowych miejsc restrykcyjnych, które występują tylko w tym miejscu plazmidu.

Plazmidy nie powinny być zbyt dużymi cząsteczkami, ponieważ bardzo duże cząsteczki DNA nie wnikają efektywnie do komórki bakteryjnej.

ORI jest to element genetyczny unikalny dla każdego wektora, kodujący gen, którego produkt bierze udział w replikacji

Plazmidy są zwykle jednoniciowymi cząsteczkami DNA, naturalnie występującymi w niektórych bakteriach.

Plazmidy mają zdolność autonomicznej replikacji w komórce gospodarza dzięki sekwencji oznaczonej na rysunku jako MCS (polilinker)

Pytanie 11

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących trzech enzymów A, B, oraz C, których aktywności przedstawiono schematycznie na rysunku są prawdziwe?

istnieje co najmniej jedna grupa enzymów, które wykazują zarówno aktywność “A” jak i aktywność “B”

Polimeraza RNA wykorzystywana jest do przeprowadzenia reakcji A i B

Kinaza polinukletydowa wykorzystywana jest do przeprowadzania reakcji C

niektóre enzymy wykazujące aktywność “A”, jak i te wykazujące aktywność C, mogą być stosowane do znajowania DNA radioaktywnym izotopem fosforu

Niektóre enzymy wykazujące aktywność A są stosowane w metodzie Sangera

Żadne z powyższych

Pytanie 12

Niektóre enzymy wykazujące aktywność “A” jak i te wykazujące aktywność “B” mogą być stosowane do znakowania DNA radioaktywnym izotopem fosforu

Enzym C wykazuje aktywność rybonukleazy (RNazy)

Ligaza DNA faga T4 wykorzystywana jest do przeprowadzenia reakcji B

Żadne z powyższych

Fosfataza wykazuje aktywność enzymatyczną przedstawioną na schemacie B

enzym A wykazuje aktywność polimerazy RNA zależnej od DNA

Pytanie 13

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących mutacji genów są prawdziwe?

Wprowadzenie do DNA 5-bromouracylu zwiększa częstość pojawienia się insercji

Produkt utlenienia guaniny 8-oksyguanina, tworzy wiązania wodorowe z adeniną

Metylacja cytozyny w pozycji C-5 może skutkować zwiększonym poziomem mutacji

Adenina ulega deaminacji oksydacyjnej do ksantyny

Zamiana zasady pirymidynowej na purynową jest przykładem tranzycji

Transwersja jest jednym z rodzajów delecji insercyjnej

Wprowadzenie do DNA 5-bromouracylu zwiększa częstość pojawienia się tranzycji

Metylacja cytozyny w pozycji C-5 może skutkować zwiększonym poziomem mutacji z powodu zachodzącej jej deaminacji.

Głównym efektem działania światła ultrafioletowego jest powstanie wiązań kowalencyjnych łączących sąsiadujące ze sobą w jednym łańcuchu zasady pirymidynowe.

Głównym efektem działania światła ultrafioletowego jest powstanie wiązań

Insercja polega na wstawieniu jednej lub większej ilości par zasad do docelowej cząsteczki DNA

Adenina ulega deaminacji do hipoksantyny

Tautomieria zasad azotowych może skutkować wprowadzeniem mutacji typu ukierunkowanych delecji

Pytanie 14

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących zasad występujących w DNA są zgodne z modelem Watsona-Cricka?

Dwuniciowy DNA typu A tworzy lewoskrętną helisę

Zasady purynowe i pirymidynowe znajdują się wewnątrz helisy i ich płaszczyzny są w przybliżeniu prostopadle do jej osi

Dwuniciowy DNA typu B tworzy lewoskrętną helisę

Nukleozyd to nukleotyd połączony wiązaniem estrowym z jedną lub większą liczbą grup fosforanowych

Dwuniciowy DNA typu A tworzy prawoskrętną helisę

Adenina paruje z tyminą poprzez 2 wiązania wodorowe

Związek zasady pirymidynowej z deoksyrybozą jest nukleotydem

Kolejność zasad we fragmentach kodujących w cząsteczce DNA stanowi rdzeń zapisu informacji genetycznej

Nukleotyd to nukleozyd połączony wiązaniem estrowym z jedną lub większą liczbą grup fosforanowych

W dwuniciowym DNA zasada purynowa zawsze tworzy parę z zasadą pirymidynową, a pirymidynowa z purynową

Zmienną częścią DNA jest sekwencja czterech rodzajów zasad

Dwa helikalne łańcuchy oplatają wspólną oś i biegną w przeciwnych kierunkach

W dwuniciowym DNA zasada purynowa zawsze tworzy parę z zasadą purynową, a pirymidynowa z pirymidynową

Dwuniciowy DNA typu B tworzy prawoskrętną helisę

Kolejność ułożenia pierścieni deoksyryboz względem grup fosforanowych w kodujących cząsteczkach DNA stanowi rdzeń zapisu informacji genetycznej.

Pytanie 15

Biblioteki cDNA pochodzące z różnych tkanek jednego organizmu zawsze zawierają całkowicie odmienne sekwencje

Żadne z powyższych

Biblioteki genomowe zawierają zmienną liczbę różnych klonów w zależności od stadium rozwoju organizmu.

szansa znalezienia fragmentu DNA kodującego aktynę (białko cytoszkieletu komórki) jest taka sama dla każdej biblioteki genomowej niezależnie od tkanki, z której pobrano próbkę.

Biblioteki cDNA zawierają tylko sekwencje intronowe

Biblioteki genomowe zawierają tylko sekwencje egzonowe

Biblioteki genomowe mogą zawierać m.in sekwencje regulatorowe i intronowe

Biblioteki genomowe pochodzące z różnych tkanek jednego organizmu powinny zawierać identyczne sekwencje

Użycie sztucznych chromosomów bakteryjnych (BAC) prowadzi do zwiększenia liczby klonów bibliotek, ponieważ można zmieścić w nich fragmenty DNA do długości 15 kpz

Rodzaje sekwencji DNA zawartych w bibliotece cDNA zależy m.in. od warunków środowiskowych i pory dnia kiedy została pobrana próbka

Użycie sztucznych chromosomów drożdży (YAC) pozwoliło na znaczące zmniejszenie liczby klonów bibliotek, ponieważ można zmieścić w nich fragmenty DNA do długości 45 kpz

Jednym z etapów uzyskiwania bibliotek genomowych jest trawienie genomowego DNA na fragmenty

Użycie sztucznych chromosomów bakteryjnych (BAC) prowadzi do zmniejszenia liczby klonów bibliotek, ponieważ można zmieścić w nich fragmenty DNA do długości 45 kpz

Odnalezienie klonu cDNA kodującego aktynę (białko cytoszkieletu komórki) jest możliwe dla każdej biblioteki cDNA niezależnie od tkanki z której pobrano próbkę

Pytanie 16

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących naprawy DNA są prawdziwe?

Jednym z etapów mechanizmu naprawy błędnie sparowanych zasad jest wycięcie fragmentu DNA przez enzym MutL

Przykładem mechanizmu naprawy przez wycięcie zasady jest działanie enzymu AlkA

Usuwanie dimeru tymidynowego, powstałego w E.coli, wymaga usunięcia fragmentu DNA przez enzym UvrABC.

Spontaniczne pojawienie się uracylu w DNA może podlegać naprawie bezpośredniej przez metylazę uracylową DNA

Spontaniczne pojawienie się uracylu w DNA może podlegać naprawie bezpośredniej przez glikozydazę uracylową DNA

Podatność komórek nowotworowych na uszkodzenie DNA wykorzystuje się w procesie leczenia

Zwiększona odporność komórek nowotworowych na uszkodzenie DNA jest cechą charakterystyczną tych komórek

Jednym z mechanizmów naprawy DNA może być rekombinacja DNA, co wykorzystuje metoda CRISPR.

Przykładem mechanizmu naprawy przez wycięcie zasady jest działanie enzymu UvrABCD

Usuwanie dimeru tymidynowego w E. coli wymaga usunięcia fragmentu DNA przez polimerazę DNA I.

Mechanizm naprawy błędnie sparowanych zasad rozpoczyna się rozpoznaniem ich przez MutH???

pojawienie się uracylu w DNA może być rozpoznane przez glikozydazę uracylową DNA

ednym z etapów naprawy DNA jest zwykle rekombinacja RNA ????

Pytanie 17

Widełki replikacyjne: Poszczególne numery oznaczają:

2

białko wiążące ssDNA

7

fragment Okazaki

3

helikaza

6

ligaza DNA

8

holoenzym polimerazy DNA III

9

nic opóźniona

1

nic wiodąca

4

prymosom

5

polimeraza DNA I

Pytanie 18

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących eksperymentu klonowania Insertu (kolor pomarańczowy) ograniczonego miejscami restrykcyjnymi HindIII, do wektora plazmidowego pETX5, zobrazowanego schematycznie na rysunku są prawdziwe? Zwróć uwagę, że wektor pETX5 zawiera geny (kolor niebieski i czerwony) nadające bakteriom oporność na dwa antybiotyki - ampicylinę (Amp r) oraz tetracyklinę (Tet r)

w celu poprawnego wklonowania insertu do wektora, koniecznie trzeba użyć kinazy polinukleotydowej i ATP, żeby ufosforylować odpowiednie końce DNA w obu cząsteczkach

Włączenie insertu do wektora w miejsce HindIII nie ma kompletnie sensu, ponieważ przerywa ciągłość genu AmpR niezbędnego do przeżycia komórek na podłożu z ampicyliną

Aby za pomocą genów markerowych AmpR i TetR wyselekcjonować komórki, które zawierają wektor z włączonym insertem, konieczne jest wykonanie repliki kolonii z podłoża zawierającego tetracyklinę na podłoża zawierające oba antybiotyki

na podłożu zawierającym oba antybiotyki zginą tylko te komórki, które pobrały wektor zawierający insert oraz te które nie uległy transformacji

na podłożu z ampicyliną przeżyją wszystkie komórki które pobrał pusty wektor (bez insertu)

Na podłożu z ampicyliną zginą tylko te komórki które pobrały wektor zawierający insert

Eksperyment ten został zaplanowany nieprawidłowo, ponieważ do przecięcia wektora należałoby użyć enzymu BamHI, aby włączyć ten insert do wektora

Na podłożu z tetracykliną przeżyją wszystkie komórki które pobrały wekto

Na podłożu z ampicyliną zginą wszystkie komórki które pobrały wektor zawierający insert

na podłożu z ampicyliną przeżyją tylko te komórki które pobrał pusty wektor (bez insertu)

Na podłożu z tetracykliną zginą wszystkie komórki które pobrały wektor

Aby za pomocą genów markerowych AmpR i TetR wyselekcjonować komórki, które zawierają wektor z włączonym insertem, konieczne jest wykonanie repliki kolonii z podłoża zawierającego oba antybiotyki, na podłoże zawierające tetracyklinę

na podłożu zawierającym oba antybiotyki zginą tylko te komórki, które pobrały wektor zawierający insert oraz te które nie uległy transdukcji

Twój wynik: Biolomolo

Twój wynik