Styl gotycki

pionowy element konstrukcyjny budowli, mur odchodzący prostopadle na zewnątrz od ściany wysokiego budynku w postaci filara. Zadaniem przypory jest wzmocnienie ściany oraz przenoszenie ciężaru sklepienia (lub sklepień) budowli na podłoże (grunt, fundament)

przewaga elementów pionowych w planie i dekoracji

trójkątne zwieńczenie portalu lub okna

Wieżyczki to inaczej...

kamienny lub ceglany motyw dekoracyjny stosowany jako wypełnienie otworów okiennych,paneli i powierzchni w architekturze gotyckiej( mógł być promienisty lub płomienny).

Ornament złożony z kwadratowych pól wypełnionych stylizowanymi kwiatami.Umieszczone obok siebie, pokrywały niekiedy całe powierzchnie ścian.

płytka wnęka w ścianie, o wykroju arkady lub okna, stosowana przede wszystkim w celach estetycznych, rzadziej do odciążenia ściany.

Narożna ozdoba jednej z odmian bazy kolumny romańskiej, która występuje w formie geometrycznej, roślinnej lub figuralnej. W rzeźbie gotyckiej detal ozdobny w kształcie pączków lub zwiniętych listków osadzonych na łodyżce i odchylających się na zewnątrz.

w architekturze, dekoracyjne, ozdobne, wystające poza lico muru, zakończenie rynny dachowej, z którego woda deszczowa ma swobodny odpływ. W czasach gotyku we Francji przybierają fantazyjne formy: twarzy ludzkich, paszczy zwierzęcych, fantastycznych stworów

przezroczystość konstrukcji – jedna z najważniejszych cech charakterystycznych, kluczowych idei architektury gotyckiej polegająca na maksymalnej redukcji ścian na rzecz okien oraz pełnego wyeksponowania architektonicznego szkieletu tworzącego rdzeń konstrukcji budowli.