WDPR

przede wszystkim żona, potem córka- taka postawa służy córce

jest możliwa zmiana funkcjonowania jednostki bez zmiany funkcjonowania systemu rodziny- w dłuższej perspektywie czasowej

koluzja to system wzajemnie wykluczających się interakcji

samotny ojciec po rozwodzie ma duże kompetencje, żeby nauczyć swoją córkę jak powinna zachowywać się kobieta w związku

jaka kolejność w hierarchii jest lepsza dla rodziny?

żona, po kłótni z mężem nocuje u mamy- to przykład triangulacji

szczególna troska o to, aby dziecko nie powtórzyło fatalnego losu któregoś z członków rodziny z poprzedniego pokolenia powoduje zmniejszenie szansy na to zdarzenie

myślenie systemowe zakłada np. że tendencja do zdrady w małżeństwie wynika z cech charakteru osoby zdradzającej

zmiana w jednym elemencie systemu musi wpłynąć na cały system

branie narkotyków przez jedno z dzieci może wzmacniać spójność tej rodziny

kto powinien się (trochę) bardziej starać, jeśli w parze ma być harmonijna równość?

zawarcie ślubu to przesąd utrudniający funkcjonowanie nowoczesnej, świadomej parze: kobiety i mężczyzny

“mój partner/ka ma parę wad. jeżeli będę nad nim/nią mocno pracował* w przyszłości, będzie dużo lepiej”- taka postawa ułatwia tworzenie dobrej rodziny

bezwzględna wierność wartościom wyniesionym z rodziny pierwotnej ułatwia tworzenie stabilnego związku

przeciwidentyfikacja to zakaz identyfikowania się (na ogół dziecka) z którąś z osób z systemu rodzinnego

uświadomienie sobie, że partner nie zapewni mi opieki o jakiej marzył*m, to ważny impuls rozwojowy w tym związku

rodzinę należy traktować jak system zamknięty

myślenie systemowe zakłada, że żona ma niewiele wspólnego z tym, że mąż ją zdradza

dziecko alkoholika ma większe szanse na utworzenie rodziny wolnej od alkoholu, ponieważ poprzez własne doświadczenia wie co zrobić, aby unikać tego problemu

więzi śródpokoleniowe są silniejsze od więzi międzypokoleniowych- taka konstrukcja systemu rodzinnego świadczy o harmonii