Terminologia GRECJA pojęcia z historii sztuki, powtórka przed maturą

Pozioma część belkowania w porządkach klasycznych zawarta między architrawem a gzymsem; w porządku doryckim składa się z tryglifów i metop, w innych porządkach jest gładka lub zdobiona motywami ornamentowymi albo figuralnym;

Pallas Atena walcząca z Enkeladosem (ok. 525 r. p.n.e., misa czerwonofigurowa)


Walka bogów olimpijskich z gigantami. Ulubiony temat w plastyce i ornamentyce w starożytnej Grecji.

W starożytnej Grecji zespół budowli przeznaczonych do ćwiczeń gimnastycznych, początkowo drewnianych, od IV w. p.n.e. kamiennych, częściowo krytych; Stanowił nieodzowną instytucję każdego miasta oraz tych okręgów świętych, w których odbywały się agony (zawody sportowe)

Architektoniczny element w formie poziomego (zwykle profilowanego) występującego przed lico muru pasa pojedynczego lub złożonego, o krawędziach przebiegających w płaszczyźnie równoległej do ściany; wykonywany z kamienia, cegły, terakoty, drewna, metalu, tynku na podłożu ceglanym, drewnianym lub żelaznym;

... na kolumnach

Płytkie, wklęsłe pionowe wyżłobienia, zdobiące na całej długości trzon kolumny lub pilastra, albo inną powierzchnię. Wyżłobienia te stykają się ze sobą ostrymi krawędziami, ale mogą też być przedzielone płaskimi listewkami (patrz ilustracja).
Ozdabianie to było najczęściej stosowane w architekturze klasycznej.

... joński/jońska

Górna część wieńcząca część kolumny, pilastra, filara, ukształtowana plastycznie. Pełni funkcję konstrukcyjną jako człon pośredniczący między podporą i elementami podpieranymi. Jest najstaranniej opracowaną częścią kolumny i ulegała w różnych krajach i epokach przekształceniom;

Erechtejon

Posąg kobiecy stanowiący podporę architektoniczną, dźwigający na głowie element architektoniczny (belkowanie, balkon, itp.). W starożytności stosowane głównie w porządku jońskim.

Porządek ten cechuje lekkość, smukłość proporcji i duża ozdobność; kolumna ma profilowaną bazę, żłobkowany trzon, (podzielony 24 żłobkami oddzielonymi listewkami) z nieznaczną entazis oraz bogato zdobioną głowicę z motywem wolut (ślimacznic); belkowanie składa się z trójczłonowego architrawu, ciągłego fryzu, wypełnionego dekoracją reliefową i silnie wysuniętego gzymsu koronującego, pod którym znajduje się rząd ząbków; poszczególne części belkowania podzielone są kimationem z astragalem;