Biochemia 2 pepeW

Kondensacji ornityny i kwasu karbaminowego prowadzi do powstania cytruliny

Syntetaza N-acetyloglutaminianu jest aktywowana przez argininę

Produktem reakcji katalizowanej przez liazę argininobursztynianową jest ornityna i fomaran -

Produkte reakcji katalizowanej przez ligazę argininobursztynianową jest arginina i bursztynylo-CoA

Pierwszym etapem cyklu mocznikowego jest uwolnienie z mocznika jonów amonowych, które są zużywane do utworzenia karbamoilofosforanu

Sygnalizacja poczucia sytości przez glukagonopodobny peptyd 1 jest wyłączany m.in.przez aktywność DPPIV

Kinaza pirogronianowa

Kinaza fosfoglicerynianowa

Fosfofruktokinaza

Heptokinaza

Karboksylaza pirogronianowa

Jest transferazą glikozydową zależna od jonów MN2+.

Wykorzystuje glukozo-1-fosforan do syntezy łańcucha glikogenu.

Katalizuje tworzenie polimeru α-1,4-glukozy.

Odpowiada za regulację poziomu glukozy w komórce

Jest integralną częścią cząsteczki glikogenu.

Dinukteotyd flawinoadeninowy (FAD)

Adenozynotrifosforan (ATP

Nukleotyd nikotynoamidoadeninowy

Adenozynodifosforan

Bursztynylo-CoA

Ubikwityna jest białkiem enzymatycznym które główna funkcją jest degradacja wadliwych białek.

Bortezomib hamuje aktywność enzymatyczną czynnika NF kappaB

Białka przeznaczone do degradacji są znakowanie przez przyłączenie proteasomu.

Ligaza E3 przeprowadza modyfikację reszty lizyny białka przeznaczonego do degradacji.

Proces znakowania białek przeznaczonych do degradacji przez ubikwitynę wymaga obecności cATP.

Posiada długie sztywne ramię lipoamidowe, trzymające substrat do którego w wyniku zmian konformacyjnych są przysuwane kolejne enzymy z kompleksu.

Jest kompleksem składającym się z czterech odrębnych enzymów.

Zjawisko tunelowania pomiędzy poszczególnymi podjednostkami kompleksu ogranicza reakcje uboczne.

W skład kompleksu wchodzi acetylotransferaza, składnik o aktywności dehydrogenazy pirogronianowej, dehydrogenaza dihydroliponianowa.

Łączy glikolizę z cyklem Krebsa.

Katalizuje reakcje oksygenacji.

Wykorzystuje energię z hydrolizy ATP.

Do jego aktywacji konieczne jest związanie jonu metalu dwudodatniego oraz karbaminian.

Jego prędkość działania ogranicza tylko szybkość dyfuzji.

Katalizuję reakcję karboksylacji.