Fizjologia narządy zmysłów

Czynne wydzielanie kationów Na+ pociąga za sobą wypływ z komórek anionów Cl- i CO32-

Wydzielana przez komórki nabłonka pokrywające więzadło rzęskowe

Wydzielana do komory przedniej oka

Składniki organiczne cieczy wodnistej służą do odżywiania siatkówki

Składniki cieczy wodnistej: kwas askorbinowy, glukoza, aminokwasy

Proces dostosowania krzywizny soczewki do odległości obserwowanego przedmiotu

Efektorami odruchu akomodacji są mięsień rzęskowy i więzadło soczewki

W punkcie bliży wzrokowej akomodacja jest najsilniejsza a mięsień rzęskowy wykazuje największe napięcie

Im mniejsza odległość obserwowanego przedmiotu od oka tym mniejsze napięcie mięśnia rzęskowego

W punkcie dali wzrokowej akomodacja jest zbliżona do zera a wiązadło soczewki wykazuje maksymalne rozluźnienie

Informacja o lokalizacji i ruchu przedmiotu dociera do okolicy MT i dalej do tylnej części płata ciemieniowego

Wypustki komórek dwubiegunowych tworzą nerw wzrokowy

Droga grzbietowa bierze początek w komórkach zwojowych dużych, a droga brzuszna w komórkach zwojowych małych

Kanał wielkokomórkowy – cechy stacjonarne przedmiotu

Kanał drobnokomórkowy – informacja o ruchu i lokalizacji przedmiotu w polu widzenia

Rogówka + ciecz wodnista przedniej komory oka + soczewka + ciało szkliste + siatkówka

1/3 siły refrakcyjnej przypada na soczewkę

Największą siłę łamiącą posiada rogówka

Refrakcja to zmiana kierunku przebiegu promieni świetlnych po przejściu przed granicę dwóch ośrodków o różnych współczynnikach refrakcji

Rogówka posiada zmienną ogniskową

W ramach adaptacji fotochemicznej pobudliwość receptorów zmienia się do 25000 razy

Oko zaadoptowane do ciemności oświetlone silnym światłem początkowo wykazuje bardzo silne pobudzenie pręcików

Zaburzenie mechanizmu fotochemicznego to tzw. „kurza ślepota”

Przy pełnej adaptacji oka do ciemności stężenie substancji wzrokowej w pręcikach jest minimalne

Bazuje na obniżeniu amplitudy potencjałów komórek siatkówki (dwubiegunowych, poziomych i amakrynowych) w miarę trwania ich pobudzenia

Przy słabym oświetleniu siatkówka jest bardziej wrażliwa na długofalowe barwy

Oko adaptowane do światła – wrażliwe na fale 505 nm

Oko adaptowane do ciemności – wrażliwe na fale 550 nm

Przy dobrym oświetleniu siatkówka jest bardziej wrażliwa na krótkofalowe barwy

Przy dobrym oświetleniu barwa czerwona wydaje się jaśniejsza niż niebieska

Lewa połowa kory wzrokowej przetwarza informacje z lewej strony pola widzenia

Lewe strony siatkówki obu oczu rejestrują lewą a prawe prawą stronę pola widzenia

Ciało kolankowate boczne daje projekcje do kory mózgowej w płacie czołowym

Prawa połowa kory wzrokowej przetwarza informacje wizualne pochodzące z prawej strony siatkówki obu oczu

Lewa połowa kory wzrokowej przetwarza informacje wizualne pochodzące z lewej strony siatkówki obu oczu

Uszkodzenie środkowej części skrzyżowania wzrokowego – niedowidzenia skroniowe obuoczne

Uszkodzenia pasma wzrokowego prawego – niedowidzenie skroniowe (oko prawe) i niedowidzenie przynosowe (oko lewe)

Fizjologiczny ubytek w polu widzenia stanowi dołek środkowy

Uszkodzenie nerwu wzrokowego lewego – niedowidzenie skroniowe do oka lewego

„znikanie” oglądanego przedmiotu gdy znajdzie się w odległości 15 stopni bocznie od środka pola