Nauka

Biolomolo

Wyświetlane są wszystkie pytania.
Przejdź na Memorizer+
W trybie nauki zyskasz:
Brak reklam
Quiz powtórkowy - pozwoli Ci opanować pytania, których nie umiesz
Więcej pytań na stronie testu
Wybór pytań do ponownego rozwiązania
Trzy razy bardziej pojemną historię aktywności
Wykup dostęp
Pytanie 1
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących metody Sangera sekwencjonowania DNA są prawdziwe?
Metoda ta opiera się na kontrolowanym przerywaniu sekwencjonowanej cząsteczki DNA za pomocą specyficznej endonukleazy.
Metoda ta wymaga zwykle wykonania czterech oddzielnych mieszanin reakcyjnych - po jednej na każdy z dideoksyanalogów deoksyrybonukleotydów, których przyłączenie do nowo syntetyzowanej nici prowadzi do terminacji reakcji.
Metoda ta, oprócz typowych substratów dla polimerazy DNA, wymaga użycia także ich analogów, które pozbawione są zarówno grup hydroksylowych 2’ jak i 3’. prawda, przez to, że nie mają 3’OH uniemożliwiają utworzenie wiązania fosfodiestrowego
Po odkryciu odwrotnej transkryptazy metoda ta praktycznie wyszła z użycia i została wyparta przez tzw. technikę ,,odwrotnego sekwencjonowania’’
Metoda ta wymaga zwykle wykonania czterech oddzielnych mieszanin reakcyjnych - po jednej na każdy z dideoksyanalogów deoksyrybonukleotydów, których połączenie do nowozsyntezowanej nici prowadzi do terminacji reakcj
Metoda ta, oprócz typowych substratów dla polimerazy DNA, wymaga użycia także ich analogów, które pozbawione są zarówno grup hydroksylowych 2’ jak i 5’.
Metoda ta pozwala na użycie zarówno jednoniciowych, jak i dwuniciowych cząsteczek DNA jako matrycy.
Metoda ta opiera się na kontrolowanym przerywaniu enzymatycznego wydłużania startera na matrycy sekwencjonowanej cząsteczki DNA w wyniku etapowej denaturacji enzymu
Metoda ta polega na kontrolowanym przerywaniu sekwencjonowanej cząsteczki DNA za pomocą niespecyficznej deoksyrybonukleazy ssDNA
Metoda ta wymaga często znakowanych fluorescencyjnie starterów na końcu 3’.
Metoda ta wymaga użycia dwóch starterów - jednego komplementarnego do początkowego, a drugiego - do końcowego regionu jednoniciowej cząsteczki DNA poddawanej sekwencjonowaniu.
Pytanie 2
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących enzymów restrykcyjnych są prawdziwe?
Służą komórce do degradowania głównie wirusowego ssDNA.
Enzymy restrykcyjne są bardzo rozpowszechnione zarówno w komórkach prokariotycznych, jak i eukariotycznych
Klasyczne enzymy restrykcyjne, tak jak większość enzymów modyfikujących DNA do swojej aktywności wymagają głównie jonów manganu (Mn2+)
Enzymy restrykcyjne, zwane także egzonukleazami restrykcyjnymi, rozpoznają specyficzne sekwencje zasad w dwuniciowej helisie DNA i rozcinają obie nici DNA w ściśle określonych miejscach.
Większość enzymów restrykcyjnych wiąże się ze specyficznymi sekwencjami w DNA wykazującymi podwójną symetrię obrotową
Enzymy restrykcyjne, zwane także endonukleazami restrykcyjnymi, rozpoznają specyficzne sekwencje zasad w dwuniciowej helisie DNA i rozcinają obie nici DNA w ściśle określonych miejscach.
Charakterystyczną cechą większości miejsc rozpoznawanych przez enzymy restrykcyjne jest podwójna symetria obrotowa
Enzymy restrykcyjne, tak jak większość enzymów modyfikujących DNA do swojej aktywności wymagają głównie jonów magnezu (Mg2+)
Enzymy restrykcyjne są syntezowane przez retrowirusy aby zdegradować DNA zainfekowanej komórki
Enzymy restrykcyjne występują w komórkach prokariotycznych, a ich podstawową biologiczną rolą jest degradacja wirusowych cząsteczek RNA
żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe
Pytanie 3
Które z poniższych stwierdzeń na temat metody PCR są prawdziwe?
Aktywność egzonukleazowa 3’ do 5’ nie jest aktywnością wysoce pożądaną w przypadku polimerazy DNA używanej w tej metodzie
Ma ważne zastosowanie w mutagenezie ukierunkowanej sterowanej oligonukleotydem
Klasyczny PCR wymaga użycia przez polimerazę DNA wszystkich czterech aktywowanych prekursorów - ATP, GTP, CTP i TTP.
Klasyczny PCR składa się z cyklicznie powtarzanych trzech etapów: denaturacji, hybrydyzacji i syntezy DNA
Temperatura etapu syntezy DNA zależy od użytej termostabilnej polimerazy DNA
Metodą tą możemy skutecznie poddać amplifikacji także ten fragment cząsteczki DNA, którego sekwencji nie znamy, pod warunkiem, że znamy sekwencje go oskrzydlające (otaczające).
Typowym enzymem wykorzystywanym w tej metodzie jest termostabilna polimeraza DNA.
Typowym enzymem wykorzystywanym w tej metodzie jest termostabilna polimeraza DNA
Klasyczny PCR może być wykorzystany do amplifikacji wyłącznie jednoniciowych matryc DNA.
Typowym enzymem wykorzystywanym w tej metodzie jest polimeraza DNA I z E.coli
Wymaga użycia dwóch komplementarnych do jednej nici oligonukleotydów jako starterów.
Klasyczny PCR może być wykorzystany do amplifikacji zarówno jednoniciowych jak i dwuniciowych matryc DNA.
Pytanie 4
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących kwasów nukleinowych są prawdziwe?
Temperatura topnienia jest wyższa dla dłuższej cząsteczki DNA i ten efekt jest nazywany efektem hiperchromowym
Różnica w zawartości par GC prowadzi do odmiennych zmian absorbancji podczas ogrzewania różnych DNA przy długości fali 280 nm
Temperatura topnienia jest niższa dla krótszej cząsteczki DNA i ten efekt jest nazywany hiperchromowym.
W RNA występują tylko wiązania 3’-5’ fosfodiestrowe
W RNA, obok standardowych wiązań fosfodiestrowych 3’-5’, występują także wiązania 2’-5’ fosfodiestrowe.
dNTP w odróżnieniu od NTP zawiera deoksyrybozę
Różnica w zawartości par GC prowadzi do odmiennych zmian absorbancji podczas ogrzewania różnych DNA przy długości fali 260 nm.
Ryboza nie zawiera grupy 2’-OH.
Deoksyryboza nie zawiera grupy 3’OH
dNTP w odróżnieniu od NTP zawiera tylko jedną grupę fosforanową.
Jednoniciowy DNA może tworzyć helisę z komplementarnym jednoniciowym DNA w postaci helisy DNA typu B.
Jednoniciowy RNA może tworzyć helisę z komplementarnym jednoniciowym RNA w postaci zbliżonej do helisy DNA typy A
Temperatura topnienia jest niższa dla krótszej cząsteczki DNA i ten efekt jest nazywany hipochromowym.
Pytanie 5
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących zjawiska homologii są prawdziwe? NIEWIEM CZY WSZYSTKO OK
wszystkie geny pochodzące z jednego organizmu są ortologami
Jeśli gen A jest częściowo homologiczny do genu B, a gen B częściowo homologiczny do genu C, to geny A i C są z pewnością homologami.
Porównanie sekwencji białka do niej samej pozwala wykryć np. sekwencje powtórzone
Wszystkie geny pochodzące z jednego organizmu są homologami
porównanie sekwencji białka do niej samej nie ma sensu
Jeśli gen A jest na całej długości homologiczny do genu B, a gen B jest na całej długości homologiczny do genu C, to geny A i C są homologami.Jeśli gen A jest na całej długości homologiczny do genu B, a gen B jest na całej długości homologiczny do genu C, to geny A i C są homologami.
Porównanie sekwencji aminokwasowej może pozwolić pozwala na stwierdzenie, czy dane białka są homologami.
Dwa geny pochodzące z różnych organizmów są zawsze swoimi paralogami
odległe pokrewieństwo ewolucyjne można wykryć używając macierzy cDNA
Zamiana aminokwasów Y na W jest zamianą konserwatywną
Zamiana aminokwasów E na K jest zamianą konserwatywną
Porównanie sekwencji białka do niej samej pozwala na wykrycie ewolucji konwergentnej
porównanie sekwencji nukleotydowej pozwala na stwierdzenie czy dane geny są homologami
Odległe pokrewieństwo ewolucyjne można wykryć używając macierzy Blosum 62
Przeprowadzenie porównania algorytmem BLAST pozwala na wyszukanie wszystkich podobnych białek pod względem strukturalnym.
zmiana aminokwasów I na V jest zmianą konserwatywną
Pytanie 6
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących telomerów i telomerazy są prawdziwe?
W przypadku, kiedy telomeraza nie jest aktywna, po usunięciu startera nić opóźniona może mieć niekompletny koniec 5’ i każda następna runda replikacji może skrócić chromosom.
Telomeraza jest polimerazą DNA zależną od RNA i wykorzystuje jako matrycę centromerowe odcinki RNA chromosomów
Sekwencje telomerów bogate są w nukleotydy zawierające cytozynę
Telomeraza jest enzymem rybonukleoproteinowym, w którego skład wchodzi cząsteczka RNA
Telomeraza wykazuje aktywność odwrotnej transkryptazy
Telomeraza rozwiązuje problem replikacji końców liniowych chromosomów dzięki swojej nietypowej aktywności polimerazowej w kierunku 3’ do 5’.
Sekwencje telomerów bogate są w nukleotydy zawierające tyminę
Wysoka aktywność telomerazy jest zachowana w komórkach somatycznych i takich, które szybko nie proliferują
Wysoka aktywność telomerazy jest zachowana w komórkach rozrodczych, komórkach macierzystych oraz w niektórych typach komórek nowotworowych.
Telomeraza wykazuje aktywność odwrotnej prymazy
Pytanie 7
Które z poniższych stwierdzeń dotyczących eksperymentu ukierunkowanego klonowania są prawdziwe?
Ligazę można stosować wyłącznie na etapie wklonowania insertu do wektora
W celu wprowadzenia odpowiednich miejsc restrykcyjnych do insertu można zastosować PCR ze starterami zawierającymi te miejsca
Ligazę należy koniecznie zastosować zarówno na etapie przygotowania insertu, jak i na etapie klonowania.
Pstl powinien rozpoznawać wektor tylko w jednym miejscu
Do klonowania należy użyć insertu (b)
Przygotowanie wektora wymaga użycia Pstl
w celu ukierunkowanego wklonowania insertu należy w plazmidzie wybrać miejsce restrykcyjne EcoRI
Przygotowanie insertu zawsze wymaga użycia kinazy polinukleotydowej
Ligazę można zastosować wyłącznie na etapie wklonowania insertu do wektora.
Wektor może posiadać dodatkowe miejsca Pstl
Do klonowania należy użyć insertu (a)
W celu wklonowania insertu należy wybrać miejsce restrykcyjne Pstl
Pytanie 8
Eksperymentator przeprowadził sekwencjonowanie jednoniciowej cząsteczki DNA metodą Sangera i otrzymał wynik w postaci autoradiogramu przedstawionego poniżej. W każdym z 4 śladów rozdziałowi poddano mieszaninę reakcyjną zawierającą odpowiedni analog ddNTP. Strzałka przedstawia kierunek elektroforezy. Która z podanych sekwencji odpowiada matrycowej nici DNA poddanej sekwencjonowaniu?
Żadna z podanych sekwencji nie odpowiada sekwencji nici DNA, która powstała podczas sekwencjonowania
TCGACTGCAT
AGCTGACGTA
ATGCAGTCGA
TACGTCAGCT
AAATTGGGCC