Twój wynik: Biologia molekularna

dwa

trzy

Jeden

To się zmienia mogą być dwa lub jeden

cztery

To się zmienia mogą być trzy lub dwa

c) Metylacja DNA jest usuwana, co pozwala na ekspresję genów, które powinny być wyciszone.

b) Na skutek metylacji geny są nieprawidłowo wyciszane, co prowadzi do zmiany fenotypu.

e) Jeden z pary alleli ulega metylacji w procesie zależnym od tzw. Elementów kontrolujących piętnowanie.

d) Tylko jeden gen z pary alleli ulega ekspresji, drugi jest metylowany i wyciszany

a) Zachodzi prawie całkowita inaktywacja jednego z pary chromosomów płciowych w komórkach samca u ssaków.

f) Żadne z powyższych.

f) Składanie w układzie trans jest powszechnym zjawiskiem w odniesieniu do transkrypcji genów człowieka.

e) Następuje zastąpienie wybranych eksonów w niektórych transkryptach przez ekson liderowy

g) Odbywa się pomiędzy eksonami zawartymi w obrębie różnych cząsteczek RNA.

d) Sekwencje intronowe nie są usuwane z transkryptów RNA i podlegają translacji do białek.

c) Składanie w układzie trans zachodzi w sposób podobny do składania przebiegającego z wycinaniem intronów GU-AG, z tym że zamiast lassa tworzona jest struktura widełek.

b) Niektóre RNA uczestniczące w tym procesie zawierają informację z dwóch genów, co skutkuje jednoczesną translacją, prowadzącą do dwóch produktów białkowych.

a) Porządek eksonów w obrębie transkryptu RNA ulega rearanżacji, co prowadzi do powstania innej sekwencji mRNA.

d) Zasada tolerancji,vto zjawisko polegające na tym, że dany rodzaj tRNA może połączyć się umożliwiając jednej cząsteczce tRNA odczytywanie dwóch a nawet trzech kodonów;

e) Inozyna, będąca zmodyfikowaną pirymidyną może tworzyć pary z A, C i U.

f) U Ekaryota, w porównaniu z bakteriami, występują różnice w zastosowaniu zasady tolerancji.

b) Pierwszy nukleotyd kodonu tworzy parę z 36 nukleotydem antykodonu tRNA

a) We wszystkich organizmach występują tzw. Izoakceptorowe tRNA; izoakceptorowe tRNA to cząsteczka tRNA oddziałująca z różnymi kodonami dla tego samego aminokwasu.

c) Jednym z przykładów zmiany znaczenia kodonu zależnej od kontekstu jest wykorzystanie kodonu 5’-UAG-3’ do kodowania pirolizyny u archeonów, aminokwasu który powstaje w wyniku modyfikacji wcześniej naładowanego specyficznego tRNA.

e) Przemieszczanie trans

c) Remodelowanie

d) Sumoilacja (dołączanie białka sumo)

b) Ubikwitynacja

a) Acetylacja

g) ADP-rybozylacja.

f) Metylacja

e) Chromatydy siostrzane są związane razem aż do stadium anafazy dzięki kohezynom, które dołączono do nowych nici DNA natychmiast po przejściu przez widełki replikacyjne.

a) Koniec 5’ startera używanego przez polimerazę DNA zawiera resztę 5’fosforanową, blokuje aktywność enzymatyczną nukleazy oznaczonej skrótem FEN1

c) Enzymy i pozostałe białka biorące udział w replikacji tworzą duże struktury wewnątrzjądrowe tzw. fabryki replikacyjne, z których każda zawiera odpowiednik bakteryjnego replisomu

d) Zakończenie syntezy fragmentu okazaki wymaga usunięcie sekwencji startera odpowiednią polimerazą posiadającą aktywności egzonukleazy

b) Polimeraza DNA kopiując nić opóźnioną tworzy kompleksy dimetryczne

f) Żadne z powyższych

a) W skutek pominięcia translacyjnego z jedno mRNA mogą być syntetyzowane dwa różne białka

f) Pominięcie translacyjne zaczyna się i kończy zawsze na dwóch identycznych kodonach

d) W przypadku kilku mRNA obserwuje się zaprogramowaną zmianę fazy odczytu, zmieniając fazę odczytu w specyficznym miejscu transkryptu

c) Poślizg rybosomów umożliwia jednemu rybosomowi translację wybranych fragmentów mRNA policistronowego np. mRNA operonu laktozowego

e) Zaprogramowanie zmian fazy odczytu występuje wyłącznie w bakteriach

b) Zmiana fazy odczytu polega na tym, że w czasie translacji mRNA rybosom zatrzymuje się, przesuwa o jeden kodon do przodu lub do tyłu, a potem kontynuuje translację

a) Gdyby w komórce proces fałdowania polipeptydu przebiegał, gdy dostępna jest tylko jego część, to mogłoby zmniejszyć prawdopodobieństwo występowania nieprawidłowych odgałęzień ścieżki fałdowania

e) Białka opiekuńcze decydują o trzeciorzędowej strukturze białek

d) Nie jest możliwe, aby niewłaściwie sfałdowane białko przyjęło właściwą dla siebie konformację

b) Niektóre z intein posiadają aktywność endonukleazy, która może specyficznie przyjąć gen niezawierający inteiny, co jest wymagane do ukierunkowanego przemieszczenia się sekwencji intronu inteiny.

g) Inteina to wewnętrzny fragment białka usuwany po translacji z jednoczesnym połączneniem fragmentów go otaczających

f) Powstanie wiązań disiarczkowych jest warunkiem zdolności cząsreczki białka do sfałdowania się po denaturacji.

c) Niektóre białka syntezowane są jako poliproteiny, długie polipeptydy zawierające kilka białek połączonych ze sobą jedno za drugim sposobem głowa-ogon; zdarza się, że sekwencje kodujące poszczególne produkty (białka) zachodzą na siebie.

h) Aktywność telomerazy jest kontrolowana przez białko TRF1, które wiąże się z powtarzającymi się sekwencjami telomerowymi

f) Terapia powodująca inaktywacje telomerazy powinna być skuteczna w walce z rakiem, tylko wtedy gdy aktywacja telomerazy jest przyczyną powstawania raka, a nie skutkiem.

a) Telomeraza jest polimerazą RNA zależną od DNA

c) Telomeraza jest aktywna tylko w wybranych typach komórek np. komórkach hemopoetycznych szpiku kostnego.

e) Aktywność telomerazy jest kontrolowana przez białko TRF1 promujące tworzenie struktury telomerów typu pętli t

b) Telomeraza jest polimerazą DNA zależną od RNA.

h) i) Żadne z powyższych.

d) Telomeraza syntetyzuje tylko jeden z łańcuchów polinukleotydowych korzystając z matrycy bogatej w reszty G

e) jeden

d) Trzy

a) To się zmienia mogą być dwa lub jeden

b) Cztery

c) Dwa

f)to się zmienia mogą być trzy lub dwa.

c) Wieloskładnikowy kompleks białkowy tzw. czynnik specyficzności cięcia i poliadenylacji (CPSF), pozyskiwany do kompleksu polimerazy jest już na etapie inicjacji transkrypcji wchodzi w kontakt z CTD, CPSF pozostaje związany z CTD do czasu pojawienia się sekwencji poliA w transkrypcie.

f) Status jej fosforylacji jest stały podczas trwania procesu transkrypcji – zmienia się na etapie inicjacji, podczas trwania transkrypcji jest taki sam

b) CTD jest zaangażowane w oddziaływanie z czynnikami białkowymi, biorącymi udział w procesach molekularnych towarzyszących terminacji transkrypcji

d) Kompleks białkowy zwany mediatorem bezpośrednio aktywuje inicjację transkrypcji przez fosforylację CTD.

a) U ssaków CTD zawiera 52 powtórzenia siedmioaminokwasowej sekwencji Tyr-Ser-Pro-Thr-Ser-Pro-Ser. Dwie z reszt Pro w każdym powtórzeniu mogą być modyfikowane przez dodanie grup fosforowych

e) Jej fosforylacja warunkuje przyłączenie się polimerazy do kompleksu preinicjacyjnego

d) Poprzedzone jest nieciągłym procesem transkrypcji, podczas którego polimeraza dokonuje wyboru pomiędzy kontynuowaniem elongacji, a terminacją.

b) Może być kontrolowane przez tzw. białko antyterminacyjne, którego obecność zapobiega np. zatrzymaniu się polimerazy przy terminatorze zależnym od białka Rho.

f) Żadne z powyższych

e) Następuje mniej więcej w połowie przypadków w obrębie sekwencji nici matrycowej DNA, które zawiera sekwencje odwróconego palindromu.

a) Może być skutkiem specjalnego rodzaju kontroli, zależnego od sprzężonych ze sobą procesów syntezy transkryptu i białka.

c) Może być zależne od białka Rho, które posiada aktywność helikazy, dzięki czemu może ono aktywnie „rozbijać” pary zasad pomiędzy matrycą a ciągiem reszt U struktury spinki do włosów transkryptu

c) Inicjacja transkrypcji u Eukaryota różni się od inicjacji transkrypcji, jaka ma miejsce w komórkach bakteryjnych m.in. tym, że podstawowy poziom inicjacji transkrypcji eukariotycznej jest stosunkowo wysoki dla większości promotorów z wyjątkiem najsłabszych

a) Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNA II, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami.

b) Powszechną cechą aktywatorów transkrypcji jest ich zdolność do bezpośredniego oddziaływania z kompleksem preinicjacyjnym polimerazy RNA II przez tzw. domenę poliproliniową.

e) Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNA II i RNA III, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNA I, przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona.

d) Koaktywator, to białko stymulujące inicjację transkrypcji przez specyficzne bezpośrednie wiązania DNA.

c) Wzbogacenie sekwencji -10 w pary GC wpływa na proces rozpoznania promotora przez podjednostkę polimerazy RNA

b) Rozpoczęcie elongacji towarzyszy zmiana konformacyjna holoenzymu polimerazy RNA skutkiem czego pokrywa ona mniejszy odcinek DNA.

a) Rozpoczęcie elongacji towarzyszy zmiana konformacyjna holoenzymu polimerazy RNA skutkiem czego pokrywa ona mniejszy odcinek RNA

g) W zamkniętym kompleksie promotorowym polimeraza pokrywa 80pz, rozpoczynając powyżej bloku 35 i kończąc poniżej bloku 10.

e) W trakcie eksperymentów przeprowadzonych in vitro nie zaobserwowano powstawania krótszych niż spodziewany transkryptów

d) Zmiana sekwencji bloku/kasety -35 promotora ma bezpośredni wpływ na przekształcenie zamkniętego kompleksu promotorowego w kompleks otwarty

f) Rdzeń polimerazy RNA rozpoznaje sekwencję promotora i łączy z nim

e) Metylacja DNA de novo to przyłączenie grup metylowanych do DNA w miejscach komplementarnych do miejsc metylowych w nici rodzicielskiej

f) Metylacjqcja DNA de noco, to przyłączenie grup metylowych do nowo zsyntezowanej nici DNA zapewniające, że potomne cząstecznki DNA są metylowane w taki sam sposób, jak cząsteczka rodzicielska

g) Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty guaniny, wchodzącej w skład niektórych sekwencji 5’CG3’, a u roślin 5’CNG3’

d) Metylacja de nowo to przyłączanie grup metylowanych do promotorów, aktywujące ekspresję genów

a) Metylacja DNA de novo u myszy – proces metylacji zależy od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b

c) Metylacja de nowo to przyłączanie grup metylowanych do izolatorów, aktywujące ekspresję genów

b) Metylacja DNA de novo to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzrostu metylacji genomu