Twój wynik: TEORIA WYCH

Do podstawowych funkcji celów wychowania należy to, że stanowią one punkt odniesienia dla formułowanych ocen, pełnią rolę organizującą programy i metody oraz nadają sens i motywują podmiot do działania

Realizacja celów prostych i złożonych w tej samej mierze odnoszona jest w teorii wychowania do zamierzeń odległych, wieloetapowych i trudnych do zoperacjonalizowania

Orientacja retrospektywna odwołuje się do temporalnego kryterium porządkowania celów wychowania i wyraża się w przywiązaniu do przeszłości i jej idealizacji oraz w dużej samozachowawczości i niechęci do zmian

W podejściu empiryczno-indukcyjnym zakłada się prymat metodologii badań przyrodniczych oraz funkcji scjentystycznych teorii wychowania

Zgodnie z klasycznym podejściem do podstawowych funkcji teorii wychowania zaliczymy funkcję wyjaśniającą, oceniającą, projektującą

W ramach antropologii wychowania podejmowane są problemy związane z operacjonalizacją celów, które służą realizacji praktycznych zadań wychowania

Interdyscyplinarność teorii wychowania odrzuca założenie, zgodnie z którym natura określonego problemu badawczego lokuje się na pograniczu(styku) różnych dyscyplin naukowych i ich szczegółowych "pól problemowych" tj. filozofia, psychologia, socjologia czy nauki biomedyczne

Teoria wychowania jako subdyscyplina pedagogiczna, choć historycznie ściśle powiązana jest z naukami humanistycznymi, to jednak formalnie przynależy do dziedziny nauk społecznych w współczesnej klasyfikacji nauki

Paradygmat humanistyczny uprawiania teorii wychowania jest kontynuacją i rozwinięciem założeń ontologicznych, epistemologicznych i metodologicznych paradygmatu scjentystycznego

Świat dziecka jest miniaturą i lustrzanym odbiciem świata dorosłych. Świat dziecka i świat dorosłych oparte są na tym samym sposobie doświadczania otaczającej rzeczywistości

Odpowiedzialność dorosłych wyraża się w tym, by wchodzić w świat, w którym żyją dzieci- odkrywać go, uczyć się go, postrzegać go jego własnymi miarami i w ten sposób odkrywać zadania oraz problemy z tego "świata" wyłaniające się

Skutki określonych form obecności lub nieobecności dorosłych dziecko doświadcza tylko w retrospektywny tzn. że dziecko powraca do tych doświadczeń o latach i stanowią one punkt odniesienia dla jego świadomości

W ramach pedagogicznych implementacji idei "świata życia codziennego" formułowane jest założenie, zgodnie z którym świat dziecka jest miniaturę i lustrzanym odbiciem świata dorosłych

Zgodnie z przesłankami określającymi specyfikę wychowania w ujęciu J.Filka stwierdzana jest prawidłowość: teologicznym(celowościowym) horyzontem właściwie pojętego wychowania jest samozniesienie wychowania na rzecz wypromowania postaw samowychowania

W ramach aksjologii wychowania podejmowany jest problem wartości oraz ich roli i znaczenia w projektowaniu i przebiegu procesu wychowania

Zgodnie z teorią transgresji ludzkiej J. Kozieleckiego czynności transgresyjne mają charakter aktywności/dynamizmu działania "poza" oraz "ponad" i wyłaniają się stopniowo wraz ze stawianiem kolejnych kroków forsujących granice

W ujęciu M. Nowaka jednym z warunków logicznego ustrukturyzowania celów wychowawczych jest to, iż uzasadnienia celów powinny być logicznie poprawne i wprowadzone z przesłanek danego argumentu

Wyznacznikami orientacji futurystycznej w wychowaniu (opartej na promocji postępowych wzorców) w ujęciu M. Kunickiej jest przywiązanie do przeszłości i jej idealizacja oraz samozachowawczość i niechęć do zmian

Cele minimalizujące wychowania ujęte w ramach typologii celów operacyjnych A. Guryckiej wyrażają się tym, że mają coś osłabić lub ograniczyć (np. nadmierną wrażliwość)

W ramach podstawowych form pseudowychowania w ujęciu J. Filika wychowanie nieadekwatne polega na podejmowaniu takich działań oddziaływania, które w pełni uwzględniają sytuacyjnych konteksty:

Pedagogiczna atmosfera wiąże się z klimatem zaufania, życzliwości, cierpliwości czy dostępności jakiej doświadcza dziecko

Zarówno tzw " zła obecność" (np. wzbudzająca lęk dziecka) jak i nieobecność osób socjalizująco znaczących pozostaje bez znaczenia dla sposobu postrzegania otaczającego świata przez dziecko oraz sposobów jego adaptacji

Doświadczenie inności wpływa z codziennego biegu rzeczy i wskazuje na to, że proces wychowania jak i uczenia polega na nieustannym konfrontowaniu tego, co oswojone i obce

Cele optymaliujące wychowania ujęte w ramach typologii celów operacyjnych A. Guryckiej wyrażają się tym, że mają coś zwiększyć lub wzmóc (np. współczynnik zaangażowania)

Relacja zaufania staje się tu generalnym złożeniem ludzkiego życia w ogóle, warunkiem konstruktywnym sposobów przeżywania świata i typów odniesień, jakie względem niego przyjmujemy

Dziecko nigdy nie żyje jak ślimak w muszli, zawsze jakoś doświadcza otaczający go świat i rzeczy, które się w nim znajdują. Konkretne sytuacje są faktycznym źródłem wiedzy o człowieku (dziecku) i jego relacjach ze światem

Antropologia pedagogiczna stoi na stanowisku, zgodnie z którym należy stwierdzić, że jakie zrozumienie człowieka, taka też teoria i praktyka pedagogiczna; postać teorii i praktyki pedagogicznej zawarta jest bowiem już w pierwotnym rozstrzygnięciu " kwestii antropologicznej"

Antropologiczna reprezentacja/ model rozumienia człowieka jak homo laborans zakłada, że człowiek jest istotą, dla której najbardziej charakterystycznym wyróżnikiem jest potrzeba i umiejętność zabawy

Kategoria "miękkich" i "twardych" umiejętności w paradygmacie inteligencji emocjonalnej D.Golemana oparta jest na założeniu, zgodnie z którym optymalny model ludzkiego funkcjonowania opiera się na [słowo, którego nie odczytam] związku umiejętności emocjonalnych i intelektualnych

Kategoria "miękkich" i "twardych" umiejętności w paradygmacie inteligencji emocjonalnej D.Golemana oparta jest na założeniu, zgodnie z którym predyspozycje intelektualne, stanowiące zaczyn "twardych umiejętności" muszą być osadzone na mocnej podstawie "miękkich umiejętności" inteligencji emocjonalnej

Zgodnie z teorią transgresji ludzkiej J. Kozieleckiego czynności transgresyjne odznaczają się wysokim współczynnikiem zaabsorbowania tym, co jest przedmiotem transgresji oraz oddania się z pasją jakiejś sprawie lub aktywności życiowej (np. zaangażowanie konstruktora, reformatora)