Testy Fiszki Notatki

Zaloguj

Twój wynik: Hesoyam BioMol pt.2 15-26

Analiza

Rozwiąż ponownie

Moja historia

Powtórka: Wybierz pytania

Wszystkie ({{dataStorage.userResults.answersTotal}})

Prawidłowe ({{dataStorage.userResults.answersGood}}) Do powtórki ({{dataStorage.userResults.answersRepeat}}) Błędne ({{dataStorage.userResults.answersBad}})

Pytanie 1

15. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących danego fragmentu dwuniciowego DNA, obejmującego region kodujący start translacji pewnego białka prokariotycznego, są prawdziwe? ...TGCCACATAGCGA... ...ACGGTGTATCGCT...

Nić górna jest nicią sensowną

W bąblu transkrypcyjnym nić górna tworzy z nowopowstającym transkryptem przejściową hybrydę RNA-DNA

Powstający transkrypt ma sekwencję: pppAUGUGGCA

Nić dolna jest nicią matrycową

Nić dolna jest nicią antysensowną

Powstający transkrypt ma sekwencję: …TCGCTATGTGGCA…

Nić górna jest nicią matrycową

W bąblu transkrypcyjnym nić dolna tworzy z nowopowstającym transkryptem przejściową hybrydę RNA-DNA

Pytanie 2

16. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących inhibitorów translacji są prawdziwe?

Erytromycyna wiąże się z podjednostką 50S i blokuje translokację u Prokariota

Fragment B toksyny błonicy prowadzi modyfikację reszty dyftamidu w czynniku EF2, co blokuje jego zdolność do przeprowadzenia translokacji podczas syntezy polipeptydu

Puromycyna jest analogiem końcowej aminoacyloadenozynowej części aminoacylo-tRNA

Rycyna blokuje działanie rybosomu poprzez modyfikację rRNA

Fragment A toksyny błonicy prowadzi modyfikację reszty dyftamidu w czynniku EF-Tu, co blokuje jego zdolność do przyłączenia aa-tRNA

Streptomycyna hamuje terminację translacji

Fragment A toksyny błonicy prowadzi modyfikację reszty dyftamidu w czynniku EF2, co blokuje jego zdolność do przeprowadzenia translokacji podczas syntezy polipeptydu

Rycyna blokuje działanie rybosomu poprzez modyfikację rRNA na etapie elongacji

Fragment A toksyny błonicy prowadzi modyfikację reszty dyftamidu w czynniku EF-Tu, co blokuje jego zdolność do przyłączenia aa-tRNA

Chloramfenikol jest antybiotykiem działającym wyłącznie na komórki Eukariotyczne

Pytanie 3

17. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących operonu arabinozowego są prawdziwe?

Arabinoza wiąże się do białka CAP i hamuje jego aktywność

Związanie białka regulatorowego na elemencie regulatorowym araO1 aktywuje ekspresję genu araC

Operon ten podlega aktywacji (stymulacji) przez kompleks CAP-cAMP

Arabinoza jest inhibitorem ekspresji genów araBAD

Operon ten podlega hamowaniu przez kompleks CAP-cAMP

Związanie białka regulatorowego na elemencie regulatorowym araI1-araI2 aktywuje ekspresję genów struktury

Arabinoza jest induktorem ekspresji genu araC

Związanie białka regulatorowego w kompleksie z arabinozą na elemencie regulatorowym araf1 i araf2 aktywuje ekspresję genów struktury

Głównym białkiem regulatorowym tego operonu jest tetrameryczne białko AraC (białko C)

Arabinoza powoduje oddysocjowanie białka regulatorowego od elementu regulatorowego araO2

Związanie białka regulatorowego na elemencie regulatorowym araO1 aktywuje ekspresję genu araC

Głównym białkiem regulatorowym tego operonu jest dimeryczne białko AraC (białko C)

Arabinoza jest inhibitorem ekspresji genów araC

Związanie białka regulatorowego w kompleksie z arabinozą na elemencie regulatorowym aral1 i araI2 aktywuje ekspresję genów struktury

Arabinoza jest induktorem ekspresji genu araBAD

Pytanie 4

18. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących inicjacji i elongacji transkrypcji u Prokariota są prawdziwe? Wybierz co najmniej jedną odpowiedź

Podjednostka σ oddysocjowuje od holoenzymu pod koniec elongacji transkryptu

Rdzeń polimerazy RNA silnie wiąże się z matrycą DNA bez względu na jej sekwencję

Przejście od kompleksu promotorowego otwartego do kompleksu promotorowego zamkniętego jest kluczowym punktem inicjacji transkrypcji

Odpowiedzią E. coli na podwyższoną temperaturę jest synteza białka σ54

Odpowiedzią E. coli na niedobór azotu jest synteza σ54

Odpowiedzią E. coli na podwyższoną temperaturę jest synteza białka σ70

Podjednostka σ nadaje rdzeniowi enzymu zdolność inicjacji transkrypcji w miejscach promotorowych

Dodatnie superskręcenie kolistego DNA wspomaga transkrypcję wielu genów

Odpowiedzią E. coli na niedobór azotu jest synteza białka σ32

Przejście od kompleksu promotorowego zamkniętego do kompleksu promotorowego otwartego jest kluczowym punktem inicjacji transkrypcji.

Po oddysocjowaniu od holoenzymu zmieniona strukturalnie podjednostka σ nie może ponownie uczestniczyć w inicjacji transkrypcji.

Rdzeń polimerazy RNA słabo wiąże się do matrycy DNA

Odpowiedzią E. coli na podwyższoną temperaturę jest synteza σ32

Odpowiedzią E. coli na podwyższoną temperaturę jest synteza białka σ76

Podjednostka σ oddysocjowuje od holoenzymu na wczesnym etapie elongacji transkryptu

Podjednostka σ oddysocjowuje od holoenzymu pod koniec inicjacji transkryptu

Pytanie 5

19. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących funkcjonalnych cząsteczek tRNA są prawdziwe? Wybierz co najmniej jedną odpowiedź

Zbudowane są z helikalnych regionów połączonych pętlami tak, że tworzą strukturę w kształcie litery T

Koniec 3’ wszystkich tRNA jest fosforylowany

Cząsteczki tRNA są zwykle dłuższe niż 200 nukleotydów, z czego około połowa występuje w sparowanych regionach heliakalnych

Cząsteczki tRNA są zwykle krótsze niż 50 nukleotydów, z czego około połowa występuje w sparowanych regionach helikalnych

Pętla antykodonu to wewnętrznie sparowany region helikalny, który może zawierać inozynę oprócz typowych nukleotydów A, U, C i G

Zawierają sekwencję ACC na końcu 5’

Zawierają sekwencję ACC na końcu 3’

Zbudowane są z helikalnych regionów połączonych pętlami tak, że tworzą strukturę w kształcie litery L

Zbudowane są z helikalnych regionów połączonych pętlami tak, że tworzą strukturę w kształcie litery U

Pętla antykodonu to wewnętrznie sparowany region helikalny, który nie może zawierać innych nukleotydów poza A, U, C, G lub I

Zawierają sekwencję CCA na końcu 3’

W cząsteczkach tRNA około połowa nukleotydów występuje w sparowanych regionach helikalnych

Wyróżniają się spośród innych cząsteczek RNA tym, że podczas ich syntezy polimeraza RNA wprowadza także nietypowe nukleotydy, takie jak rybotymidyna, czy pseudourydyna

Koniec 5’ wszystkich tRNA jest fosforylowany

Zawierają sekwencję CCA na końcu 5’

Pytanie 6

20. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących promotorów eukariotycznych są prawdziwe?

j) Polimerazy RNA II i III rozpoznają identyczne sekwencje promotorowe

g) Kasety TATA, CAAT, GC oraz inne elementy cis w promotorach eukariotycznych nie są rozpoznawane bezpośrednio przez polimerazę RNA II, ale przez dodatkowe czynniki transkrypcyjne

b) Charakterystycznym elementem promotora eukariotycznego jest kaseta TATA, która występuje bliżej miejsca startu transkrypcji niż podobny element u Prokariota

f) Promotory genów konstytutywnych z reguły zawierają kasety GC

c) Sekwencje CAAT i GC działają tylko w przypadku, kiedy znajdują się na nici antysensownej

e) Promotory genów konstytutywnych z reguły mają w swoich promotorach kasety CAAT

i) Każda z polimeraz RNA, I, II i III, rozpoznaje identyczne sekwencje promotorowe

h) Sekwencje promotorów eukariotycznych rozpoznawane przez polimerazę RNA II, w przeciwieństwie do sekwencji promotorów prokariotycznych, wykazują symetrię, której środkiem jest miejsce startu transkrypcji danego genu

a) Charakterystycznym elementem promotora eukariotycznego jest kaseta TATA, która występuje dalej od miejsca startu transkrypcji niż podobny element u Prokariota

d) Sekwencje CAAT i GC działają także w przypadku, gdy znajdują się na nici antysensownej

Pytanie 7

21. Które ze stwierdzeń dotyczących redagowania RNA są prawdziwe?

Splicing alternatywny jest jednym z rodzajów redagowania RNA

Zmiana konformacji białka kodowanego przez transkrypt RNA może zajść przez reakcję chemiczną powodującą zmianę kodonu danego aminokwasu na kodon STOP

Zachodzi już po transkrypcji

Redagowanie RNA może polegać na insercji lub delecji nukleotydów oraz na specyficznej deaminacji, kiedy cytozyna jest przekształcana w urydynę, a adenozyna w inozynę

Edycję RNA obserwuje się wyłącznie w cząsteczkach mRNA

Zachodzi autokatalitycznie

Zachodzi przy udziale enzymów, np. polimerazy poli(A)

Dodatkowa zmienność genetyczna

Zwiększa różnorodność genomu

Redagowanie RNA może polegać na insercji lub delecji nukleotydów oraz na specyficznej deaminacji, kiedy cytozyna jest przekształcana w inozynę, a adenozyna w urydynę

Zmiana konformacji w transkrypcie RNA może zajść przez reakcję chemiczną powodującą zmianę kodonu danego aminokwasu na kodon STOP

W niektórych mitochondrialnych mRNA sekwencje, które mają być zmodyfikowane, rozpoznaje specyficzna cząsteczka RNA zwana przewodnikiem

Edycja RNA powoduje, że sekwencja aminokwasowa białka kodowanego przez transkrypt jest inna, niż wynika to z sekwencji kodującego je genu

Redagowanie RNA jest jednym z rodzajów splicingu alternatywnego

Zachodzi przy udziale enzymów, np. deaminaz

Pytanie 8

22. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących modyfikacji końców 5’ transkryptów mRNA są prawdziwe?

Sekwencja kap tworzona jest na końcu 5’ enzymatycznych cząsteczek mRNA

W strukturze „kap” występuje wiązanie 5’-5’-trifosforanowe, które powstaje w wyniku ataku monofosforanu na atom fosforu w pozycji β-cząsteczki GTP

Koniec 5’ nowego łańcucha prokariotycznego mRNA zaczyna się od 5’-trifosforanu adenozyny lub 5’-trifosforanu guanozyny

W strukturze kap występuje wiązanie 3’-5’ dihydroksylowe, które powstaje w wyniku ataku difosforanu na atom fosforu w pozycji α cząsteczki GTP

Kapy eukariotycznych mRNA zawierają 2-acetyloguanozynę

Kapy wpływają na stabilność mRNA oraz stymulują translację u eukariota

Transkrypcja u Eucaryota zaczyna się zwykle od A lub G

W strukturze kap występuje wiązanie 5’-5’ trifosforanowe, które powstaje w wyniku ataku difosforanu na atom fosforu w pozycji α cząsteczki GTP

Kapy eukariotycznych mRNA zawierają 7 metyloguanozynę

Kapy wpływają na stabilność mRNA oraz stymulują transkrypcje u eukariota

Pytanie 9

24. W laboratorium otrzymano szczep E. coli o nowych właściwościach, któremu nadano nazwę GLU-23, po czym scharakteryzowano jego podstawowe cechy metaboliczne – w tym wpływ różnych źródeł energii na ekspresję genów operonu laktozowego. Okazało się, że szczep GLU-23 wykazuje wysoki poziom ekspresji genów tego operonu w obecności glukozy, podczas gdy ekspresja ta niemal zupełnie zanika, gdy glukoza nie jest obecna w podłożu. Które z poniższych hipotetycznych mutacji uznał(a)byś za prawdopodobne przyczyny obserwowanych cech metabolicznych wykazywanych przez szczep GLU-23?

Mutacja w obrębie represora lac, który zamiast swego typowego induktora, wiąże glukozę, co indukowałoby silniejsze oddziaływanie z operatorem

Żadna z opisanych mutacji nie mogłaby prowadzić do fenotypu stwierdzonego dla szczepu GLU-23

Mutacja w sekwencji promotora genów Z, Y, A, która powoduje, że białko CAP, wiąże się z promotorem genów Z, Y, A oraz polimeraza RNA wyłącznie w obecności wysokich stężeń cAMP

Mutacja w sekwencji promotora genów Z, Y, A, która powoduje, że białko CAP wiąże się z promotorem genów Z, Y, A oraz polimerazą RNA wyłącznie w obecności wysokich stężeń cAMP

Mutacja w sekwencji represora lac, który nie wiąże allolaktozy tylko glukozę

Mutacja w sekwencji kodującej białko CAP, przez co wiąże się ono z promotorem genów struktury oraz polimerazą RNA wyłącznie w nieobecności cAMP

Mutacja w sekwencji promotora genów Z, Y, A, która obniża jego zdolność wiązania polimerazy RNA

Mutacja w sekwencji promotora genów Z, Y, A, która powoduje, że białko CAP wiąże się z promotorem genów Z, Y, A oraz polimerazą RNA wyłącznie w obecności niskich stężeń cAMP

Mutacja w obrębie promotora genów struktury, która zdecydowanie zwiększa jego zdolność wiązania polimerazy RNA

Mutacja w sekwencji promotora genów Z, Y, A, która obniża jego zdolność wiązania polimerazy RNA

Mutacja w obrębie represora lac, który zamiast swego typowego induktora, wiąże glukozę, co indukowałoby słabsze oddziaływanie z operatorem

Mutacja w obrębie promotora genów struktury, który zdecydowanie zwiększa jego zdolność wiązania polimerazy RNA

Mutacja w sekwencji kodującej białko CAP, przez co wiąże się ono z promotorem genów Z, Y, A wyłącznie w obecności wysokich stężeń cAMP, ale w ogóle nie oddziałuje z polimerazą RNA

Mutacja w sekwencji promotora genów, która prowadziłaby do tego, że wiązałby polimerazę RNA wyłącznie po wcześniejszym związaniu białka CAP nie będącego w kompleksie cAMP

Mutacja w obrębie represora lac, który zamiast swojego typowego induktora, wiąże glukozę

Pytanie 10

25. W laboratorium biochemicznym utworzono 2 mutanty dzikiego szczepu E.coli mutanta A, ktory posiada delecje segmentu 3 w regionie liderowego RNA oraz mutanta B, ktory nie posiada sekwencji wiazacej rybosom przed kodonem START dla peptydu liderowego. ktore z ponizszych stwierdzen na temat mutantow A i B sa prawdziwe?

w przypadku obu mutantow mamy do czynienia ze zjawiskiem represji katabolicznej operonu

mutant b wykazuje nizszy poziom ekspresji genow struktury niz mutant A w obecnosci jak i w nieobecnosci Trp

oba mutanty wykazuja ten sam fenotyp jesli chodzi o zaleznosc ekspresji genow struktury od poziomu tryptofanu w komórce

z powodu delecji w obrebie liderowego mRNA mutant A nie syntetyzuje peptydu liderowego

zadne nie jest prawdziwe

oba mutanty wykazuja konstytutywna ekspresje genow struktury