Twój wynik: gch

dodatkowo badania kosmonautów i sondy automatyczne

pomiar widm spektralnych światła gwiazd i innych ciał niebieskich

analizy meteorytów kamiennych (chondryty i achondryty)

Li,Be i B mają niestabilne jądra w procesach nukleosyntezy, powstają na skutek spelacji (rozpad C i O przez promieniowanie kosmiczne)

O, F, Ni, Pb- niespodziewanie wysokie, szczególnie trwałe pierwiastki, optymalna ilość protonów i neutronów zapewnia bilans energetyczny kompensacji sił przyciągania i odpychania w jądrze atomowym

H i He- najczęściej występują w Układzie Słonecznym 98%, Wszechświecie 95%

częśtość atomowa pierwiastków o nieparzystej liczbie atomowej Z jest zawsze NIŻSZA od częstości atomowej najbliższych mu pierwiastków o Z patrzystym

Z parzyste mają stabilne jądro atomowe

początkowo tylko H i He, później z nich w procesach syntezy

pierwiastki cięższe od Fe nie mogą powstać z syntezy

pierwiastki lekkie od Helu do Żelaza mogą powstać na drodze syntezy termojądrowej przez fuzję(połączenie) jąder atomów lżejszych pierwiastków

trwałe pierwiastki wymagają więszej energii dlatego są mniej liczne

pierwiastki ciężkie powstają przez wychwycenie neutronów przez jądra lekkich pierwiastków, następnie rozpad promieniotwórczy (przemiana B) niestabilnych nuklidów prowadzi do powstania pierwiastków o masie większej niż żelazo

pierwiastki cięższe- prosces 3-alfa: klucz syntezy dla wszystkich pierwiastków cięższych od He

wybuch supernowej przyczynia się do powstania najcięższych pierwiastków U, Th, Pu... o ogromnej ilości neutronów

termojądrowa reakcja łączenia się lekkich pierwiastków w cięższe jest egzotermiczna i prowadzi do powstania produktów o niższej energii-tak powstają pierwiastki lekkie

wychwyt protonów-p- sam koniec ewolucji gwiazdy, powstają rzadkie trwałe nuklidy, np. F

powolny wychwyt neutronów-s- powstają nuklidy o Z<26

szybki wychwyt neutronów- r- ostatnie minuty przed eksplozją supernowej, powstają U i Th

heterowalentna- jony o różnej wartościowości, np. Na+ i Ca2+ w plagioklazach

izowalentna gdy zastępują się jony o tej samej wartościowości Mg2+ i Fe2+ i te o tej samej odmianie izomorficznej (ta sama struktura wew i postać krystalograficzna ale inny skład chemiczny)

zdolność wzajemnego podstawiania się jonów lub atomów w strukturze krystalicznej minerałów

nawet gdy są identyczne promienie, nie możliwe jest podstawienie gdy jonyróżnią się elektorujemnością

rzadko podstawienia gdy różnica ładunków większa niż JEDEN

różnica promieni jonowych podstawiających się jonów nie może przekraczać 15%

silniejsze i bardziej prawdopodobne wiązania tworzą jon o wyższym potencjale jonowych, przy jednakowym ładunku preferowan jest mniejszy promień , przy jednakowych promieniach- wyższy ładunek

Atomy różnych pierwiastków różnią się liczbą atomową Z (a więc liczbą protonów w jądrze). Często atomy tego samego pierwiastka, czyli atomy o tej samej liczbie protonów w jądrze, różnią się między sobą liczbą neutronów – te odmiany nazywamy izotopami danego pierwiastka

Znajomość elektroujemności pierwiastków wchodzących w skład minerałów pozwala przewidzieć charakter wiązań chemicznych (na ile wiązanie jest jonowe a na ile kowalencyjne) a co za tym idzie wiele własności fizycznych i chemicznych związku, czyli zachowanie minerału w różnych środowiskach geochemicznych (m.in. powstawanie, trwałość i transformacje minerałów)

wymiana elektronów i powstawanie wiązania jonowego podczas reakcji chemicznej związane jest z „dążeniem” pierwiastków do uzyskania trwałej konfiguracji elektronowej, czyli konfiguracji najbliżej położonego gazu szlachetnego

bezkierunkowe i jednakowo we wszystkich kierunkach

przyciąganie siłami kolumbowskimi - do + i odwrotnie

jednym pierwiastkom łatwiej oddać, innym przyjąć elektrony

pieriwastki IA IIA donory, oddają, a VIA i VIIA akceptory, przyjmują

w halicie, fluorycie

O2!, Cl2, diament, kwarc SiO2, H2O, SiO4,CO3,

wspólnie wykorzystują elektrony

zbliżają sie do siebie i tworzą , czasem nakładają się na siebie i uwspulniają elektrony

pierwiastki środkowych grup

wysoka refleksyjność

tylko w stałych ciałach, elektrony walencyjne wiążących się pierwiastków są swobodne i mogą się przemiszczać

słabe i bezkierunkowe, dzięki temu metale są miekkie i kowalne, ciągliwe (ale nie kruche) i sprężyste

świetnie przewodzą prąd, ciepło

dipole są chwilowe, indukowane

między blaszkami grafitu, siarki rodzimej, gazy CO2

najsłabsze, pierwiastki oddziałują jak dipole

niska twardość i doskonała łupliwość wzdłuż płaszczyzn, źle przewodzą ciepło, niskie tem topnienia

kowalencyjne- najsilniejsze wiązanie, wysoka twardość i często kruche, słaba łupliwość, krótsze od wiązań jonowych , tworzą wielokrotne wiązania, kierunkowe, wysoka temperatura topnienia, słabo rozpuszczlne w wodzie

jonowe- minerały rozpuszczalne w wodzie, źle przewodzą ciepło,przeźroczyste, kruche, niska twardość i gęstość

rodzaj wiązań zależy od róznicy elektroujemości i polozenia w ukl.okresowym

Jak już wspomniano wcześniej izomorfizm zachodzi wtedy, gdy substancje o różnym składzie chemicznym (w wyniku diadochii) mają tą samą strukturę i postać zewnętrzną. Związane z tym jest pojęcie roztworów stałych (kryształów mieszanych), gdy dwie izomorficzne odmiany krystalizują wspólnie w jednym minerale. Na przykład forsteryt Mg2(SiO4) i fajalit Fe2(SiO4) tworzą kryształy mieszane w dowolnych proporcjach: mówi się o ciągłym szeregu izomorficznym oliwinów. Podobnie albit Na[AlSi3O8] i anortyt Ca[Al2Si3O8] tworzą wzajemnie roztwory stałe w szeregu izomorficznym plagioklazów

Mechanizm podstawienia w strukturze kryształu prowadzący w efekcie do podziału tych pierwiastków pomiędzy stop magmowy a krystalizującą fazę stałą może polegać na: • wychwyceniu (capture), • ukryciu (camouflage) lub • dopuszczeniu (admission).

Rozmiary, ładunek i elektroujemność jonów najsilniej determinują zdolność do podstawień izomorficznych, co ujmują tzw. reguły podstawień izomorficznych Goldschmidta.

atmofilne, biofilne

chalkofilne, syderofilne, litofilne

Pierwiastki kompatybilne, ogólnie rzecz biorąc, mają wymiary, ładunek i elektroujemność na tyle dopasowane do dostępnych pozycji w sieciach krystalicznych minerałów powstających ze stopu magmowego, że w miarę krystalizacji ubywa ich (względnie) ze stopu a przybywa (względnie) w ciele stałym w większym stopniu niż innych pierwiastków. Kd << 1 świadczy o tym, że względnie niewiele pierwiastka przechodzi ze stopu do krystalizującej fazy stałej a więc nie jest on łatwo w sieci krystalicznej akceptowany: mówimy, że jest niekompatybilny.

są „niedopasowane” do dostępnych struktur krystalicznych, więc są ignorowane i w miarę krystalizacji magmy ich zawartość w powstającym ciele stałym jest znacznie mniejsza niż zawartość w stopie. W efekcie pierwiastki niedopasowane znajdujemy w produktach późnych etapów dyferencjacji magmy takich jak pegmatyty, żyły hydrotermalne czy dajki aplitowe. Do tych pierwiastków należą: K, Rb, Cs, Sr, Ba, pierwiastki ziem rzadkich REE, Zr, Hf, Nb, Ta, Th, U. Ta grupa pierwiastków nazywana jest też „Large Ion Lithophile” w skrócie LIL (pierwiastki litofilne o dużych promieniach jonowych)

jeżeli dwa układy znajdują się w równowadze termicznej z trzecim układem wówczas znajdują się one w stanie równowagi termicznej pomiędzy sobą. Układy w równowadze termicznej mają tą samą temperaturę

0st C to 273,15K, czyli woda wrze w 373,15K!!

we wszystkich procesach zachodzących w układzie izolowanym energia wewnętrzna układu pozostaje niezmieniona delU=const

r.egzo- entalpia ujemna, r.endo-entalpia dodatnia

zmiana energii wewnętrznej może nastąpić albo na sposób ciepła albo na sposób pracy

entalpia- przepływ ciepła przy stałym ciśnieniu, entalpia tworzenia minerałów są liczbami ujemnymi,gdyż wydziela się ciepło

energia rośnie- praca wykonana jest na układzie, maleje- układ wykonuje prace na swoim otowczeniu

entropia- miara nieuporządkowania stałe

w procesach zachodzących samorzutnie w kierunku osiągnięcia przez układ stanu równowagi rośnie nieuporządkowanie oraz maleje zdolność układu do wykonania pracy zewnętrznej