Chemia analityczna - egzamin

Dla miareczkowania roztworu mocnej zasady roztworem mocnego kwasu pH w PK po dodaniu 99,99% wymaganej VPR można obliczyć według:

W przypadku nastawiania miana roztworu NaOH na odważkę kwasu szczawiowego stosunek liczności titranta do liczności substancji podstawowej wynosi:

Składniki uboczne to takie, które występują w próbce w zakresie

Odchylenie standardowe serii pomiarowej maleje wtedy, gdy:

W chromianometrycznym oznaczeniu Fe stosunek liczności titranta do liczności oznaczonego składnika wynosi:

Zawartość składnika w próbce wynosi 155mg/g, natomiast w toku analizy oznaczono jego zawartość jako 165mg/g. Błędy względny i bezwzględny tej analizy wynoszą odpowiednio:

W oznaczeniu jodometrycznym wody utlenionej rozpuszczonej w wodzie stosunek liczności wydzielonego I2 do liczności H2O2 wynosi:

Niekorzystny wpływ jonów Sn(II) na etapie przygotowania roztworu próbki do miareczkowania w manganometrycznym oznaczeniu Fe usuwa się poprzez ich utlenienie roztworem chlorku:

W wyniku miareczkowania I2 mianowanym roztworem Na2S2O3 wobec skrobi powstają:

W miareczkowaniu pośrednim oznaczany składnik reaguje:

W wyniku rozkładu dolomitu (CaCO3, MgCO3) w stężonym roztworze HCl powstają:

Naważkę zawierającą As2S3 można roztworzyć w stężonych roztworach:

W wyniku stopienia ZrO2 z K2S2O7 powstają:

w zbyt wysokiej temperaturze prażenia osadu Fe(OH)3 powstaje

W wyniku selektywnego wytrącania rozdzielono składnik A (w postaci osadu) od składnika B (pozostał w roztworze macierzystym). Współczynnik oddzielenie składnika A (Ra) dany jest wzorem:

Kationitem jest krzemionka modyfikowana grupami:

Jonów Cl- nie miareczkuje się roztworami AgNO3 w roztworach alkalicznych ze względu na powstawanie

Do nastawiania miana roztworów HCl używa się jako substancji podstawowej:

Zapis (A+B+C) -à (A) + (B+C), gdzie nawias to granica faz, a litery to składniki próbki, oznacza:

Jeżeli proces aglomeracji jest szybszy od procesu rekrystalizacji to powstają osady: