Fiszki
Kwalifikowana Pierwsza Pomoc
Test w formie fiszek Egzamin z KPP aktualizacja 28.01.2011 (aktualnie stosowany test przez komisje egzaminacyjne)
Ilość pytań: 198
Rozwiązywany: 15099 razy
Postępowanie z poszkodowanym, który w czasie pożaru wyskoczył z III piętra i doznał urazu kręgosłupa w odcinku piersiowo-lędźwiowym oraz jest nieprzytomny, z zachowanym krążeniem i oddechem, w pierwszej kolejności obejmuje:
C. stabilizację kręgosłupa oraz tlenoterapię bierną.
D. opatrzenie ran i złamań oraz oparzeń.
B. oddech zastępczy z tlenoterapią o przepływie 10 l na minutę.
E. szybki transport do szpitala.
A. masaż pośredni serca, bo podtrzymanie krążenia jest priorytetem.
C. stabilizację kręgosłupa oraz tlenoterapię bierną.
U poszkodowanego, który nie reaguje na głos ani bodźce bólowe, ustalono szereg obrażeń i objawów. Zaznacz, który objaw (lub grupa objawów), albo obrażenie Twoim zdaniem jest najbardziej niepokojący i może wskazywać na potencjalne zagrożenie jego życia:
E. zwichnięcie barku z jego stłuczeniem.
D. blada, chłodna i spocona skóra.
C. rana dłoni z niewielkim, powolnym wyciekiem krwi.
B. oparzenie okolicy goleni.
A. złamanie kończyny górnej.
D. blada, chłodna i spocona skóra.
Rurkę ustno-gardłową zastosujesz:
D. tylko przy bezdechu u dorosłych, zamiast tlenoterapii.
C. zawsze u poszkodowanych przytomnych z urazem twarzoczaszki.
A. u poszkodowanych przytomnych, ale po urazach klatki piersiowej.
E. u nieprzytomnych, aby zmniejszyć zagrożenie niedrożnością dróg oddechowych.
B. u nieprzytomnych z obecną treścią pokarmową w jamie ustnej (dla udrożnienia).
E. u nieprzytomnych, aby zmniejszyć zagrożenie niedrożnością dróg oddechowych.
W postępowaniu z nieprzytomnym dorosłym nieurazowym, wezwanie pomocy powinno nastąpić:
B. jeżeli poszkodowany ma poważne obrażenia.
C. nie należy wzywać pomocy, jeżeli strażak-ratownik wie, co należy zrobić z osobą poszkodowaną.
D. po pierwszej minucie resuscytacji.
A. po stwierdzeniu, że poszkodowany jest nieprzytomny.
E. po udzieleniu pierwszej pomocy i stwierdzeniu, że stan poszkodowanego nie ulega zmianie.
A. po stwierdzeniu, że poszkodowany jest nieprzytomny.
Brak świadomości to stan, w którym poszkodowany nie reaguje na bodźce zewnętrzne. Dla oceny głębokości tego stanu opracowano skalę Glasgow (GCS). Jakie parametry w niej oceniamy?
D. reakcję słowną, orientację w czasie i przestrzeni oraz reakcję na ból.
B. otwieranie oczu, reakcję słowną, odpowiedź ruchową.
A. otwieranie oczu i reakcję na ból.
E. reakcję słowną i otwieranie oczu.
C. odpowiedź ruchową i reakcję na głos.
B. otwieranie oczu, reakcję słowną, odpowiedź ruchową.
Właściwy rozmiar rurki ustno-gardłowej dla poszkodowanego nieprzytomnego wyznacza odległość:
A. od brody do obojczyka.
E. rurki nie stosuje się u osób nieprzytomnych.
C. od czubka jego nosa do brody.
B. od wcięcia przy płatku jego ucha do kącika ust.
D. rurkę dobiera się tylko u osoby przytomnej.
B. od wcięcia przy płatku jego ucha do kącika ust.
Jeśli wystąpią trudności w prowadzeniu skutecznej wentylacji za pomocą maski i worka samorozprężalnego, należy: 1) poprawić ułożenie maski na twarzy poszkodowanego;
2) ponownie spróbować udrożnić drogi oddechowe za pomocą odpowiednich rękoczynów;
3) poczekać z decyzją co, do dalszego postępowania na przybycie lekarza, gdyż możemy zaszkodzić poszkodowanemu;
4) sprawdzić szczelność układu do wentylacji;
5) pomimo trudności kontynuować wentylację, bo każdy manewr sprawdzający to strata czasu.
Prawidłowa odpowiedź to:
B. 1,3,4.
C. 2,3,4.
A. 2,4,5.
E. 1,2,4.
D. 3,4,5.
E. 1,2,4.
W czasie prowadzenia u poszkodowanego oddechu zastępczego przy użyciu maski twarzowej i worka samorozprężalnego, należy pamiętać o dołączeniu do zestawu rezerwuaru tlenowego. Ma to na celu:
C. ułatwienie prowadzenia oddechu zastępczego (w takim przypadku nie trzeba dbać o szczelne przyłożenie maski oddechowej do twarzy poszkodowanego).
A. zwiększenie stężenia tlenu w mieszaninie oddechowej z 21% do około 40-50 %.
B. utrzymanie, przy właściwym dopływie tlenu, wysokiego stężenia tlenu w mieszaninie oddechowej, nawet na poziomie bliskim 100%.
D. stworzenie wystarczającej rezerwy tlenowej na czas, nawet do 4 minut po odłączeniu przewodu, łączącego układ z butlą tlenową (co jest niezwykle przydatne, np. przy ewakuacji poszkodowanego).
E. podanie prawidłowej ilości tlenu, przy jednocześnie występujących trudnościach z utrzymaniem drożności dróg oddechowych poszkodowanego.
B. utrzymanie, przy właściwym dopływie tlenu, wysokiego stężenia tlenu w mieszaninie oddechowej, nawet na poziomie bliskim 100%.
Twoje biuro sponsoruje kurs pierwszej pomocy, podczas którego pracownicy uczą się resuscytacji (CPR) i Automatycznej Defibrylacji Zewnętrznej (AED). Ty uważasz, że:
A. pacjent z ostrym zawałem serca potrzebuje CPR, a nie AED.
C. jeśli defibrylacja była wykonana w ciągu 10 minut, CPR nie ma sensu.
D. jeśli CPR było podjęte natychmiast, defibrylacja nie jest potrzebna.
E. CPR należy wdrożyć dopiero po wykonaniu AED i to po analizie zrobionej przez defibrylator.
B. natychmiastowa CPR i wczesna defibrylacja (w ciągu 4-5 minut) może znacznie zwiększyć liczbę uratowanych pacjentów z zatrzymaniem krążenia.
B. natychmiastowa CPR i wczesna defibrylacja (w ciągu 4-5 minut) może znacznie zwiększyć liczbę uratowanych pacjentów z zatrzymaniem krążenia.
Z kolegą zaczynasz resuscytację. Kolega pyta, czy na pewno należy wdrożyć CPR? Co musisz sprawdzić, by stwierdzić, że decyzja jest słuszna?
A. sprawdzić szerokość źrenic u poszkodowanego.
E. skontrolować oznaki prawidłowego krążenia.
D. sprawdzić czy skóra poszkodowanego jest nadal sina, zimna i spocona.
B. sprawdzić obecność tętna na obwodzie.
C. sprawdzić czy poszkodowany jest nieprzytomny i czy nie oddycha prawidłowo.
C. sprawdzić czy poszkodowany jest nieprzytomny i czy nie oddycha prawidłowo.
U dorosłych pacjentów prowadzenie resuscytacji krążeniowo – oddechowej w obserwowanym zatrzymaniu krążenia rozpoczynamy od:
A. 30 uciśnięć klatki piersiowej.
C. 15 uciśnięć klatki piersiowej.
D. 30 uciśnięć klatki piersiowej (1 ratownik) lub 15 uciśnięć klatki piersiowej (2 ratowników).
B. 2 oddechów ratowniczych.
E. 5 oddechów zastępczych.
A. 30 uciśnięć klatki piersiowej.
W celu uciskania klatki piersiowej podczas pośredniego masażu serca, ręce układamy:
A. na środku mostka poszkodowanego.
E. w górnej 1/3 części mostka poszkodowanego.
D. 1 cm powyżej łuku międzyżebrowego ratowanego.
B. na dolnym 1/3 końcu mostka poszkodowanego.
C. na lewo od środka mostka nad sercem ratowanego.
A. na środku mostka poszkodowanego.
Stosunek uciśnięć do oddechów ratowniczych u osoby dorosłej powinien wynosić:
A. 50:2.
D. 10:1.
E. 15:1.
C. 15:2.
B. 30:2.
B. 30:2.
Podczas prowadzenia podstawowych zabiegów resuscytacyjnych, ocenę stanu poszkodowanego wykonuje się:
D. przed naklejeniem elektrod AED.
E. po około 15 minutach resuscytacji.
B. co 5 cykli (30 uciśnięć klatki piersiowej i 2 oddechy zastępcze).
C. jeżeli poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać.
A. co jedną minutę.
C. jeżeli poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać.
Jeżeli pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia się klatki piersiowej, należy wykonać następujące czynności, z wyjątkiem:
B. wygarnięcia „na ślepo” ewentualnych ciał obcych, będących przyczyną niedrożności dróg oddechowych.
C. usunięcia tylko widocznych ciał obcych.
D. wykonania nie więcej niż 5 prób wentylacji, jeśli są to oddechy wstępne u poszkodowanego urazowego.
E. sprawdzenia czy nie występują uszkodzenia (bądź choroba) klatki piersiowej, uniemożliwiające jej prawidłowe unoszenie.
A. sprawdzenia czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane.
B. wygarnięcia „na ślepo” ewentualnych ciał obcych, będących przyczyną niedrożności dróg oddechowych.
W przypadku stwierdzenia u pacjenta objawów niedrożności dróg oddechowych spowodowanej prawdopodobnie obecnością ciała obcego w drogach oddechowych , działania ratownika polegają na:
C. wykonaniu 5 uciśnięć nadbrzusza.
E. rytmicznym uderzaniu poszkodowanego w okolicę międzyłopatkową, na przemian z uciskaniem nadbrzusza.
D. wykonaniu 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową, a następnie 5 uciśnięć nadbrzusza.
A. zachęcaniu poszkodowanego do kaszlu.
B. wykonaniu 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową.
D. wykonaniu 5 uderzeń w okolicę międzyłopatkową, a następnie 5 uciśnięć nadbrzusza.
Worek samorozprężalny posiada następujące zalety, z wyjątkiem:
D. zabezpiecza przed zakażeniem ratownika prowadzącego wentylację.
C. pozwala osiągnąć wdechowe stężenie tlenu nie wyższe niż 75%.
B. pozwala osiągnąć wdechowe stężenie tlenu na poziomie bliskim 100%.
E. w razie uszkodzenia mechanicznego worka, można go zastosować tylko do tlenoterapii biernej.
A. może być podłączony do maski twarzowej, rurki dotchawiczej lub alternatywnych przyrządów do udrażniania dróg oddechowych.
C. pozwala osiągnąć wdechowe stężenie tlenu nie wyższe niż 75%.
Wykonujesz resuscytację z udziałem kolegi. Jak często powinieneś uciskać klatkę piersiową?
D. wystarczająco szybko by utrzymać różowy kolor skóry twarzy.
A. 50-60 razy na minutę.
C. około 100 razy na minutę.
B. z częstością zależną od wielkości klatki piersiowej.
E. 100-120 razy na minutę.
C. około 100 razy na minutę.
Wykonujesz resuscytację u 5-letniego dziecka z zatrzymaniem czynności serca. Którą z technik masażu pośredniego serca powinieneś zastosować?
D. wykonanie 15 uciśnięć, a następnie 3 wolnych wdechów.
B. uciskanie dwoma dłońmi tak, by odchylenie mostka nie przekraczało około 1,5 cm.
A. uciskanie jedną ręką z częstością 100 razy na minutę.
C. uciskanie dolnego odcinka mostka tylko dwoma palcami.
E. wykonywanie uciśnięć jedną lub dwoma dłońmi (zależnie od uznania), z częstością około 100 razy na minutę.
E. wykonywanie uciśnięć jedną lub dwoma dłońmi (zależnie od uznania), z częstością około 100 razy na minutę.
Bawisz się z dziećmi w pokoju, w którym jest dużo zabawek składających się z drobnych części. Nagle, 8-miesięczne niemowlę zaczyna się dusić. Słyszysz świst towarzyszący każdej próbie oddechu. Jego kaszel jest cichy i nieefektywny, zaczyna sinieć. Twoim zdaniem u niemowlęcia doszło do:
B. napadu padaczki.
C. obrzęku strun głosowych w przebiegu infekcji.
D. całkowitej niedrożności dróg oddechowych spowodowanej ciałem obcym
A. ostrego ataku astmy oskrzelowej.
E. częściowej niedrożności dróg oddechowych.
E. częściowej niedrożności dróg oddechowych.