Test w formie fiszek Opracowane na podstawie wykładów z Geologii Ogólnej na AGH, I semestr Inżynierii Środowiska
Ilość pytań: 80
Rozwiązywany: 6249 razy
Pierwszy wyraził pogląd o istnieniu wielkiego zlodowacenia w czwartorzędzie:
Jerzy Cuvier
Alfred Wegener
Jean Louis Agassiz
Karol Lyell
Jean Louis Agassiz
Rozwinął teorię o poziomym ruchu kontynentów:
Jerzy Cuvier
Karol Lyell
Jean Louis Agassiz
Alfred Wegener
Alfred Wegener
Autor licznych prac dotyczących stratygrafii południowych obszarów Polski:
Ludwik Zejszner
Ignacy Domeyko
Józef Siemiradzki
Edmund Strzelecki
Ludwik Zejszner
Planetoidy to:
Najmniejsze obiekty w układzie słonecznym
Małe ciała : kilka – kilkadziesiąt km średnicy
Bryła materii skalnej lub drobina pyłu
drobne ciała niebieskie. Leżą pomiędzy orbitą Marsa a Jowisza.
drobne ciała niebieskie. Leżą pomiędzy orbitą Marsa a Jowisza.
Komety:
leżą w pasie Kuipera
Skład: pireksyna, oliwin, albit, anortyt
Widzimy je, gdy zbliżają się do Słońca, bo wiatr słoneczny oświetla je
leżą w chmurze Öpika- Oorta
Najmniejsze obiekty w układzie słonecznym
leżą w pasie Kuipera
Widzimy je, gdy zbliżają się do Słońca, bo wiatr słoneczny oświetla je
leżą w chmurze Öpika- Oorta
Najmniejsze obiekty w układzie słonecznym
Hipoteza powstania Układu Słonecznego wg. Laplace:
Słońce wraz z planetami powstało samoistnie przez kondensację pierwotnej rozproszonej materii
Układ planetatny powstał na skutek przejścia w pobliżu Słońca innej gwiazdy, której przyciąganie spowodowało, że ze Słońca został wyrwany wrzecionowaty obłok gazu, z którego uformowały się planety.
Układ planetarny powstał z rozżarzonej i rozrzedzonej atmosfery otaczającej pierwotne Słońce. Mgławica otulająca Słońce stygła i kurczyła się, a gdy siła odśrodkowa w pasie równikowym zrównoważyła siłę przyciągania, rozpadła się ona na pierścienie, które z kolei ulegały kondensacji. Z tych kondensacji przy ich dalszym stygnięciu miały powstać planety.
Układ planetarny powstał wskutek bliskiego zetknięcia się Słońca z innym ciałem niebieskim (np. kometą)
Układ planetarny powstał z rozżarzonej i rozrzedzonej atmosfery otaczającej pierwotne Słońce. Mgławica otulająca Słońce stygła i kurczyła się, a gdy siła odśrodkowa w pasie równikowym zrównoważyła siłę przyciągania, rozpadła się ona na pierścienie, które z kolei ulegały kondensacji. Z tych kondensacji przy ich dalszym stygnięciu miały powstać planety.
Wielki Wybuch miał miejsce:
10-20 mld lat temu
4 mld lat temu
200-300 mln lat temu
20-30 mld lat temu
10-20 mld lat temu
Nowe poglądy na kosmogonię układu planetarnego:
Powstanie układu planetarnego rozpatruje się w oparciu o klasyczną mechanikę w oderwaniu od innych teorii kosmogonicznych
Planety mogły powstać prawie jednocześnie ze Słońcem ok. 5 miliardów lat temu
Słońce i planety powstały z tej samej chłodnej chmury materii międzygwiazdowej składającej się głównie z pyłu
Ziemia powstała jako ciało zimne, rozgrzewała się dopiero pod wpływem procesów promieniotwórczych w jej wnętrzu
Planety mogły powstać prawie jednocześnie ze Słońcem ok. 5 miliardów lat temu
Słońce i planety powstały z tej samej chłodnej chmury materii międzygwiazdowej składającej się głównie z pyłu
Ziemia powstała jako ciało zimne, rozgrzewała się dopiero pod wpływem procesów promieniotwórczych w jej wnętrzu
Komórki elementarne w sieci krystalicznej różnią się:
ilością w sieci krystalicznej
wielkością
odległościami między węzłami sieci
kątami
kształtami
odległościami między węzłami sieci
kątami
Układy krystalograficzne:
rombowy, trygonalny, regularny
heksagonalny, pentagonalny, tetragonalny
nieregularny, trójskośny, jednoskośny
trójkątny, czworokątny, heksagonalny
rombowy, trygonalny, regularny
Układ krystalograficzny hematytu:
jednoskośny
rombowy
trygonalny
trójskośny
regularny
trygonalny
Postacie kryształów w danym układzie krystalograficznym zależą od:
rozmiary kationów
rozmiary anionów
ułożenia jonów w komórce elementarnej
Odległościami między węzłami sieci
rozmiary kationów
rozmiary anionów
ułożenia jonów w komórce elementarnej
Anizotropowość minerałów to:
niejednakowy skład chemiczny w różnych punktach kryształu.
jednakowy skład chemiczny w różnych punktach kryształu.
jednakowe własności fizyczne skalarne w różnych punktach kryształu, np. ciężar właściwy, temperatura topnienia.
niejednakowe własności fizyczne wektorowe w różnych punktach kryształu, np. rozszerzalność cieplna, twardość, łupliwość
niejednakowe własności fizyczne wektorowe w różnych punktach kryształu, np. rozszerzalność cieplna, twardość, łupliwość
Związek holoidowy to:
chalkopiryt
sylwin
hematyt
galena
magnetyt
sylwin
Atakamit jest:
tlenkiem
związkiem holoidowym
solą kwasów tlenowych
siarczkiem
związkiem holoidowym
Diadochia jonowa to:
sposób upakowania jonów w komórce elementarnej
zdolność łączenia się ze sobą poprzez aktywne tleny w większe ugrupowania
Zdolność wzajemnego zastępowania się różnych atomów, jonów lub cząsteczek w sieciach krystalicznych roztworów stałych,
jednakowy rozmiar jonów
Zdolność wzajemnego zastępowania się różnych atomów, jonów lub cząsteczek w sieciach krystalicznych roztworów stałych,
Krzemiany lub glinokrzemiany, które są trudnotopliwe ,kwasoodporne są:
łańcuchowe
przestrzenne
warstwowe
pierścieniowe
wyspowe
wyspowe
Pirokseny należą do:
krzemianów wyspowych
glinokrzemianów łańcuchowych
krzemianów grupowych
glinokrzemianów wstęgowych
glinokrzemianów łańcuchowych
W tetraedrze tlen może zostać zastąpiony przez [OH]-,Cl-,F- w:
