Fiszki

BIOFIZ

Test w formie fiszek
Ilość pytań: 68 Rozwiązywany: 278 razy
W lampie rentgenowskiej część energii elektronów uderzających w anodę zmienia się na promieniowanie rentgenowskie a część na ciepło. Na promieniowanie rentgenowskie zamienia się około:
50% energii rozpędzonych elektronów
1% energii rozpędzonych elektronów
10% energii rozpędzonych elektronów
99% energii rozpędzonych elektronów.
1% energii rozpędzonych elektronów
Jednym z ważnych parametrów w rentgenowskiej tomografii komputerowej jest projekcja. Parametr ten określamy wzorem (Io- natężenie wiązki padającej, I- natężenie wiązki przechodzącej, d- grubość woksla)
d In(Io/I) i jest on równy sumie współczynników pochłaniania woksli, przez które przechodzi promieniowanie
(1/d) In(Io/I) i jest on równy sumie współczynników pochłaniania woksli, przez które przechodzi promieniowanie
(1/d) In(Io/I) i jest on równy iloczynowi współczynników pochłaniania woksli, przez które przechodzi promieniowanie
d In(Io/I) i jest on równy iloczynowi współczynników pochłaniania woksli, przez które przechodzi promieniowanie
(1/d) In(Io/I) i jest on równy sumie współczynników pochłaniania woksli, przez które przechodzi promieniowanie
W przypadku, gdy próbkę umieścimy w silnym i stałym zewnętrznym polu magnetycznym, to jej indukowana magnetyzacja:
nie zależy od indukcji pola magnetycznego
jest odwrotnie proporcjonalna do indukcji pola magnetycznego i proporcjonalna do liczby jąder w próbce
jest odwrotnie proporcjonalna do liczby jąder w próbce, a proporcjonalna do indukcji pola magnetycznego.
jest proporcjonalna do indukcji pola magnetycznego i liczby jąder w próbce
jest proporcjonalna do indukcji pola magnetycznego i liczby jąder w próbce
Gdy dopasujemy linię trendu do punktów pomiarowych na wykresie, to prowadzimy ją przez dowolny z punktów każdego z prostokątów błędów. Boki prostokąta błędu punktu pomiarowego są odpowiednio równe:
błędowi względnemu
podwójnemu błędowi bezwzględnemu
błędowi bezwzględnemu
podwójnemu błędowi względnemu.
podwójnemu błędowi bezwzględnemu
po wprowadzeniu do organizmu substancji radioaktywnej, dla której czas połowiczego rozpadu wynosi Tr, a czas połowiczego wydalenia z organizmu Tb efektywny okres, po którym aktywność w organizmie zmaleje dwukrotnie Tef wyrazić można wzorem:
A. 1/Tef = 1/Tr - 1/Tb
D. Tef = Tr -Tb
B. 1/Tef = 1/Tr + 1/Tb
C. Tef = Tr + Tb
B. 1/Tef = 1/Tr + 1/Tb
W przypadku pomiarów wielokrotnych tej samej wielkości liczymy średnią arytmetyczną. Różnice między wielkością zmierzoną a średnią arytmetyczną szeregu pomiarowego nazwiemy:
A. Błędem względnym pomiaru
B. Odchyleniem standardowym
C. Błędem systematycznym
D. Błędem bezwzględnym pomiaru.
D. Błędem bezwzględnym pomiaru.
Tomograf rentgenowski składający się z dookólnej matrycy detektorów i ruchomej lampy rentgenowskiej, obracającej w sposób ciągły wokół pacjenta oraz wykorzystujący wiązkę wachlarzykowatą o kącie rozwartości 60° zaliczymy do rentgenowskich tomografów generacji:
5
4
3
2
4
Ważnym parametrem decydującym o warunkach przepływu krwi przez naczynia krwionośne jest lepkość krwi. Wzrost lepkości krwi może być spowodowany
zmniejszeniem hematokrytu i wzrostem temperatury krwi
zwiększeniem hematokrytu i zwiększeniem temperatury krwi
wzrostem hematokrytu i zmniejszeniem temperatury krwi
zmniejszeniem hematokrytu i zmniejszeniem temperatury krwi
wzrostem hematokrytu i zmniejszeniem temperatury krwi
Fluorescencję i fosforescencję zaliczymy do dwóch typów luminescencji, która jest zjawiskiem nietermicznego świecenia. Czas wygaszenia fosforescencji w porównaniu do czasu wygaszenia fluorescencji jest zazwyczaj
dłuższy
krótszy
taki sam
krótszy lub dłuższy w zależności od warunków pomiaru
dłuższy
Dielektryk jest substancją zawierającą
swobodne ładunki (jony), a parametrem charakteryzującym właściwości dielektryczne jest przewodność elektryczna
swobodne dipole elektryczne, a parametrem charakteryzującym właściwości dielektryczne jest przenikalność elektryczna
swobodne ładunki (jony), a parametrem charakteryzującym właściwości dielektryczne jest przenikalność elektryczna
swobodne dipole elektryczne, a parametrem charakteryzującym właściwości dielektryczne jest przewodność elektryczna
swobodne dipole elektryczne, a parametrem charakteryzującym właściwości dielektryczne jest przenikalność elektryczna
Głównymi elementami refraktometru Abbego, pozwalającego wyznaczyć współczynnik załamania substancji umieszczonej między pryzmatami, jest układ pryzmatów o dużym współczynniku załamania. Na matowej powierzchni jednego z pryzmatów dochodzi do zjawiska
rozproszenia światła, natomiast na powierzchni drugiego z pryzmatów dochodzi do załamania światła, przy czym promienie padające pod kątem większym od kąta granicznego ulegają całkowitemu wewnętrznemu odbiciu (odpowiada temu pole ciemne obserwowane w lunecie)
załamania światła, natomiast na powierzchni drugiego z pryzmatów dochodzi do rozproszenia światła, przy czym promienie padające pod kątem mniejszym od kąta granicznego ulegają całkowitemu wewnętrznemu odbiciu (odpowiada temu pole ciemne obserwowane w lunecie)
rozproszenia światła, natomiast na powierzchni drugiego z pryzmatów dochodzi do załamania światła, przy czym promienie padające pod kątem mniejszym od kąta granicznego ulegają całkowitemu wewnętrznemu odbiciu (odpowiada temu pole jasne obserwowane w lunecie)
. załamania światła, natomiast na powierzchni drugiego z pryzmatów dochodzi do rozproszenia światła, przy czym promienie padające pod kątem większym od kąta granicznego ulegają całkowitemu wewnętrznemu odbiciu (odpowiada temu pole ciemne obserwowane w lunecie)
rozproszenia światła, natomiast na powierzchni drugiego z pryzmatów dochodzi do załamania światła, przy czym promienie padające pod kątem większym od kąta granicznego ulegają całkowitemu wewnętrznemu odbiciu (odpowiada temu pole ciemne obserwowane w lunecie)
Tak zwany kąt Brewstera spełnia zależność n=tg(φ), gdzie n oznacza współczynnik załamania światła na powierzchni dielektryka, a φ oznacza kąt
załamania światła na powierzchni dielektryka
padania światła na powierzchnię dielektryka
skręcenia płaszczyzny
pomiędzy płaszczyzną drgań pola elektrycznego i kierunkiem rozchodzenia się światła
padania światła na powierzchnię dielektryka
Jednym z przyrządów szeroko stosowanych w medycynie jest laser. Zasada działania lasera opiera się o zjawisko
emisji spontanicznej
D. fosforescencji
fotoluminescencji
emisji wymuszonej
emisji wymuszonej
W tkankach biologicznych wyróżniamy polaryzacje deformacyjne i orientacyjne. Czas relaksacji polaryzacji orientacyjnej to czas, w którym polaryzacja
wzrośnie e-krotnie (e-podstawa logarytmu naturalnego)
zmaleje e-krotnie (e-podstawa logarytmu naturalnego)
wzrośnie dwukrotnie
zmaleje dwukrotnie
zmaleje e-krotnie (e-podstawa logarytmu naturalnego)
Polarymetr Loppicha pozwala na wyznaczenie
kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła, przy czym kąt ten jest proporcjonalny do sumy stężenia substancji aktywnie czynnej i jej grubości
kąta załamania płaszczyzny polaryzacji światła, przy czym kąt ten jest proporcjonalny tylko do stężenia substancji aktywnie czynnej
kąta załamania płaszczyzny polaryzacji światła, przy czym kąt ten jest proporcjonalny do iloczynu stężenia substancji aktywnie czynnej i jej grubości
kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła, przy czym kąt ten jest proporcjonalny do iloczynu stężenia substancji aktywnie czynnej i jej grubości
kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła, przy czym kąt ten jest proporcjonalny do iloczynu stężenia substancji aktywnie czynnej i jej grubości
Głównymi składnikami mięśnia, decydującymi o przebiegu skurczu są białka. Białka aktyna i tropomiozyna wchodzą w skład miofilamentu
grubego
D. cienkiego
grubego jak i cienkiego
podłużnego
D. cienkiego
Wskaż typ oddziaływań, dla których energię tych oddziaływań opisuje równanie Lenarda - Jonesa
oddziaływanie nukleonów w jądrze atomowym
oddziaływania wodorowe
oddziaływania Wan Der Walsa
oddziaływanie elektronów powłok walencyjnych
oddziaływania Wan Der Walsa
Dopplerowskie metody wykorzystywane w metodach ultrasonograficznych pozwalają obliczyć prędkość przepływu krwi przez naczynie krwionośne. Metoda ta polega na pomiarz
zmiany częstotliwości fali odbitej lub rozproszonej względem fali padającej
zmiany prędkości rozchodzenia się fali odbitej lub rozproszonej względem fali padającej
czasu opóźnienia powrotu fali odbitej lub rozproszonej
natężenia fali odbitej lub rozproszonej
zmiany częstotliwości fali odbitej lub rozproszonej względem fali padającej
W analizie widma promieniowania lampy rentgenowskiej można rozróżnić widmo ciągłe i charakterystyczne. Widmo ciągłe promieniowania lampy rentgenowskiej powstaje wskutek hamowania elektronów na
anodzie i najkrótsza długość fali w tym widmie jest odwrotnie proporcjonalna do napięcia przyspieszającego elektrony
katodzie i najkrótsza długość fali w tym widmie jest proporcjonalna do napięcia przyspieszającego elektrony
anodzie i najkrótsza długość fali w tym widmie jest proporcjonalna do napięcia przyspieszającego elektrony
katodzie i najkrótsza długość fali w tym widmie jest odwrotnie proporcjonalna do napięcia przyspieszającego elektrony
anodzie i najkrótsza długość fali w tym widmie jest proporcjonalna do napięcia przyspieszającego elektrony
Zjawisko polegające na rozszczepieniu energii jąder w silnym zewnętrznym polu magnetycznym (B0) nazywamy zjawiskiem Zeemana. Zjawisko to cechuje się tym, że różnica między poziomami energii jąder jest
proporcjonalna do B0 a odwrotnie proporcjonalna do współczynnika giromagnetycznego jądra
proporcjonalna do B0 i współczynnika giromagnetycznego jądra
odwrotnie proporcjonalna do B0 i współczynnika giromagnetycznego jądra D.
odwrotnie proporcjonalna do B0 i proporcjonalna do współczynnika giromagnetycznego jądra
proporcjonalna do B0 i współczynnika giromagnetycznego jądra

Powiązane tematy

Inne tryby