Złamania w obrębie kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego dzieli się na 3 grupy: kompresyjne, dystrakcyjne i rotacyjne.Wybierz poprawną definicję jednej z grup:
złamania kompresyjne(najrzadsze) powstają w skutek działania siły prostopadle do osi długiej kręgosłupa, są najmniej stabilne, często uszkodzeniu ulega rdzeń kręgowy, dochodzi do nadmiernego zgięcia lub wyprostu kręgosłupa, a wysokość trzonu kręgu ulega klinowatemu obniżeniu, często uszkodzeniu ulegają więzadła międzykolcowe
złamania rotacyjne (najczęstsze), zwykle bardziej niestabilne niż kompresyjne ale mniej niż dystrakcyjne, siła działa skośnie w stosunku do osi długiej kręgosłupa, nasady kręgów ulegają znacznej fragmentacji, na zdjęciu rtg w projekcji przednio-bocznej obserwuje się zmniejszenie odległości między nasadami łuku kręgu
złamania kompresyjne (najczęstsze), zwykle najbardziej stabilne, powstają gdy siła działa wzdłuż osi długiej kręgosłupa, na zdjęciu bocznym kręgosłupa zarys ściany tylnej kręgu ulega uwypukleniu, na przednio-bocznym odległości między nasadami łuku kręgu ulegają zwiększeniu - pruszyński
złamania dystrakcyjne (najczęstsze) powstają w skutek działania siły wzdłuż osi długiej kręgosłupa, znaczna fragmentacja trzonów kręgu powoduje, że są to bardzo niestabilne złamania, wyróżniamy wśród nich złamania wybuchowe.
złamania dystrakcyjne (najrzadsze), bardzo niestabilne, siła działa prostopadle do osi długiej kręgosłupa, często towarzyszą im urazy rdzenia kręgowego, wysokość trzonu kręgu ulega klinowatemu obniżeniu, odległości między wyrostkami kolczystymi trzonów kręgów ulegają zmniejszeniu