Biologia molekularna

To się zmienia mogą być trzy lub dwa

To się zmienia mogą być dwa lub jeden

dwa

Jeden

trzy

cztery

Jeden

e) Jeden z pary alleli ulega metylacji w procesie zależnym od tzw. Elementów kontrolujących piętnowanie.

b) Na skutek metylacji geny są nieprawidłowo wyciszane, co prowadzi do zmiany fenotypu.

f) Żadne z powyższych.

a) Zachodzi prawie całkowita inaktywacja jednego z pary chromosomów płciowych w komórkach samca u ssaków.

c) Metylacja DNA jest usuwana, co pozwala na ekspresję genów, które powinny być wyciszone.

d) Tylko jeden gen z pary alleli ulega ekspresji, drugi jest metylowany i wyciszany

e) Jeden z pary alleli ulega metylacji w procesie zależnym od tzw. Elementów kontrolujących piętnowanie.

d) Tylko jeden gen z pary alleli ulega ekspresji, drugi jest metylowany i wyciszany

a) Porządek eksonów w obrębie transkryptu RNA ulega rearanżacji, co prowadzi do powstania innej sekwencji mRNA.

d) Sekwencje intronowe nie są usuwane z transkryptów RNA i podlegają translacji do białek.

f) Składanie w układzie trans jest powszechnym zjawiskiem w odniesieniu do transkrypcji genów człowieka.

b) Niektóre RNA uczestniczące w tym procesie zawierają informację z dwóch genów, co skutkuje jednoczesną translacją, prowadzącą do dwóch produktów białkowych.

g) Odbywa się pomiędzy eksonami zawartymi w obrębie różnych cząsteczek RNA.

c) Składanie w układzie trans zachodzi w sposób podobny do składania przebiegającego z wycinaniem intronów GU-AG, z tym że zamiast lassa tworzona jest struktura widełek.

e) Następuje zastąpienie wybranych eksonów w niektórych transkryptach przez ekson liderowy

g) Odbywa się pomiędzy eksonami zawartymi w obrębie różnych cząsteczek RNA.

c) Składanie w układzie trans zachodzi w sposób podobny do składania przebiegającego z wycinaniem intronów GU-AG, z tym że zamiast lassa tworzona jest struktura widełek.

e) Inozyna, będąca zmodyfikowaną pirymidyną może tworzyć pary z A, C i U.

a) We wszystkich organizmach występują tzw. Izoakceptorowe tRNA; izoakceptorowe tRNA to cząsteczka tRNA oddziałująca z różnymi kodonami dla tego samego aminokwasu.

b) Pierwszy nukleotyd kodonu tworzy parę z 36 nukleotydem antykodonu tRNA

f) U Ekaryota, w porównaniu z bakteriami, występują różnice w zastosowaniu zasady tolerancji.

c) Jednym z przykładów zmiany znaczenia kodonu zależnej od kontekstu jest wykorzystanie kodonu 5’-UAG-3’ do kodowania pirolizyny u archeonów, aminokwasu który powstaje w wyniku modyfikacji wcześniej naładowanego specyficznego tRNA.

d) Zasada tolerancji,vto zjawisko polegające na tym, że dany rodzaj tRNA może połączyć się umożliwiając jednej cząsteczce tRNA odczytywanie dwóch a nawet trzech kodonów;

a) We wszystkich organizmach występują tzw. Izoakceptorowe tRNA; izoakceptorowe tRNA to cząsteczka tRNA oddziałująca z różnymi kodonami dla tego samego aminokwasu.

d) Zasada tolerancji,vto zjawisko polegające na tym, że dany rodzaj tRNA może połączyć się umożliwiając jednej cząsteczce tRNA odczytywanie dwóch a nawet trzech kodonów;

g) ADP-rybozylacja.

c) Remodelowanie

d) Sumoilacja (dołączanie białka sumo)

f) Metylacja

e) Przemieszczanie trans

b) Ubikwitynacja

a) Acetylacja

d) Sumoilacja (dołączanie białka sumo)

f) Metylacja

b) Ubikwitynacja

a) Acetylacja

d) Zakończenie syntezy fragmentu okazaki wymaga usunięcie sekwencji startera odpowiednią polimerazą posiadającą aktywności egzonukleazy

e) Chromatydy siostrzane są związane razem aż do stadium anafazy dzięki kohezynom, które dołączono do nowych nici DNA natychmiast po przejściu przez widełki replikacyjne.

b) Polimeraza DNA kopiując nić opóźnioną tworzy kompleksy dimetryczne

f) Żadne z powyższych

a) Koniec 5’ startera używanego przez polimerazę DNA zawiera resztę 5’fosforanową, blokuje aktywność enzymatyczną nukleazy oznaczonej skrótem FEN1

c) Enzymy i pozostałe białka biorące udział w replikacji tworzą duże struktury wewnątrzjądrowe tzw. fabryki replikacyjne, z których każda zawiera odpowiednik bakteryjnego replisomu

e) Chromatydy siostrzane są związane razem aż do stadium anafazy dzięki kohezynom, które dołączono do nowych nici DNA natychmiast po przejściu przez widełki replikacyjne.

d) W przypadku kilku mRNA obserwuje się zaprogramowaną zmianę fazy odczytu, zmieniając fazę odczytu w specyficznym miejscu transkryptu

b) Zmiana fazy odczytu polega na tym, że w czasie translacji mRNA rybosom zatrzymuje się, przesuwa o jeden kodon do przodu lub do tyłu, a potem kontynuuje translację

f) Pominięcie translacyjne zaczyna się i kończy zawsze na dwóch identycznych kodonach

c) Poślizg rybosomów umożliwia jednemu rybosomowi translację wybranych fragmentów mRNA policistronowego np. mRNA operonu laktozowego

a) W skutek pominięcia translacyjnego z jedno mRNA mogą być syntetyzowane dwa różne białka

e) Zaprogramowanie zmian fazy odczytu występuje wyłącznie w bakteriach

d) W przypadku kilku mRNA obserwuje się zaprogramowaną zmianę fazy odczytu, zmieniając fazę odczytu w specyficznym miejscu transkryptu

c) Poślizg rybosomów umożliwia jednemu rybosomowi translację wybranych fragmentów mRNA policistronowego np. mRNA operonu laktozowego

b) Niektóre z intein posiadają aktywność endonukleazy, która może specyficznie przyjąć gen niezawierający inteiny, co jest wymagane do ukierunkowanego przemieszczenia się sekwencji intronu inteiny.

a) Gdyby w komórce proces fałdowania polipeptydu przebiegał, gdy dostępna jest tylko jego część, to mogłoby zmniejszyć prawdopodobieństwo występowania nieprawidłowych odgałęzień ścieżki fałdowania

e) Białka opiekuńcze decydują o trzeciorzędowej strukturze białek

c) Niektóre białka syntezowane są jako poliproteiny, długie polipeptydy zawierające kilka białek połączonych ze sobą jedno za drugim sposobem głowa-ogon; zdarza się, że sekwencje kodujące poszczególne produkty (białka) zachodzą na siebie.

d) Nie jest możliwe, aby niewłaściwie sfałdowane białko przyjęło właściwą dla siebie konformację

g) Inteina to wewnętrzny fragment białka usuwany po translacji z jednoczesnym połączneniem fragmentów go otaczających

f) Powstanie wiązań disiarczkowych jest warunkiem zdolności cząsreczki białka do sfałdowania się po denaturacji.

c) Niektóre białka syntezowane są jako poliproteiny, długie polipeptydy zawierające kilka białek połączonych ze sobą jedno za drugim sposobem głowa-ogon; zdarza się, że sekwencje kodujące poszczególne produkty (białka) zachodzą na siebie.

g) Inteina to wewnętrzny fragment białka usuwany po translacji z jednoczesnym połączneniem fragmentów go otaczających

b) Telomeraza jest polimerazą DNA zależną od RNA.

a) Telomeraza jest polimerazą RNA zależną od DNA

h) i) Żadne z powyższych.

d) Telomeraza syntetyzuje tylko jeden z łańcuchów polinukleotydowych korzystając z matrycy bogatej w reszty G

e) Aktywność telomerazy jest kontrolowana przez białko TRF1 promujące tworzenie struktury telomerów typu pętli t

h) Aktywność telomerazy jest kontrolowana przez białko TRF1, które wiąże się z powtarzającymi się sekwencjami telomerowymi

f) Terapia powodująca inaktywacje telomerazy powinna być skuteczna w walce z rakiem, tylko wtedy gdy aktywacja telomerazy jest przyczyną powstawania raka, a nie skutkiem.

c) Telomeraza jest aktywna tylko w wybranych typach komórek np. komórkach hemopoetycznych szpiku kostnego.

b) Telomeraza jest polimerazą DNA zależną od RNA.

h) Aktywność telomerazy jest kontrolowana przez białko TRF1, które wiąże się z powtarzającymi się sekwencjami telomerowymi

c) Telomeraza jest aktywna tylko w wybranych typach komórek np. komórkach hemopoetycznych szpiku kostnego.

a) To się zmienia mogą być dwa lub jeden

f)to się zmienia mogą być trzy lub dwa.

c) Dwa

d) Trzy

b) Cztery

e) jeden

d) Trzy

e) Jej fosforylacja warunkuje przyłączenie się polimerazy do kompleksu preinicjacyjnego

a) U ssaków CTD zawiera 52 powtórzenia siedmioaminokwasowej sekwencji Tyr-Ser-Pro-Thr-Ser-Pro-Ser. Dwie z reszt Pro w każdym powtórzeniu mogą być modyfikowane przez dodanie grup fosforowych

f) Status jej fosforylacji jest stały podczas trwania procesu transkrypcji – zmienia się na etapie inicjacji, podczas trwania transkrypcji jest taki sam

c) Wieloskładnikowy kompleks białkowy tzw. czynnik specyficzności cięcia i poliadenylacji (CPSF), pozyskiwany do kompleksu polimerazy jest już na etapie inicjacji transkrypcji wchodzi w kontakt z CTD, CPSF pozostaje związany z CTD do czasu pojawienia się sekwencji poliA w transkrypcie.

b) CTD jest zaangażowane w oddziaływanie z czynnikami białkowymi, biorącymi udział w procesach molekularnych towarzyszących terminacji transkrypcji

d) Kompleks białkowy zwany mediatorem bezpośrednio aktywuje inicjację transkrypcji przez fosforylację CTD.

c) Wieloskładnikowy kompleks białkowy tzw. czynnik specyficzności cięcia i poliadenylacji (CPSF), pozyskiwany do kompleksu polimerazy jest już na etapie inicjacji transkrypcji wchodzi w kontakt z CTD, CPSF pozostaje związany z CTD do czasu pojawienia się sekwencji poliA w transkrypcie.

c) Może być zależne od białka Rho, które posiada aktywność helikazy, dzięki czemu może ono aktywnie „rozbijać” pary zasad pomiędzy matrycą a ciągiem reszt U struktury spinki do włosów transkryptu

f) Żadne z powyższych

a) Może być skutkiem specjalnego rodzaju kontroli, zależnego od sprzężonych ze sobą procesów syntezy transkryptu i białka.

b) Może być kontrolowane przez tzw. białko antyterminacyjne, którego obecność zapobiega np. zatrzymaniu się polimerazy przy terminatorze zależnym od białka Rho.

d) Poprzedzone jest nieciągłym procesem transkrypcji, podczas którego polimeraza dokonuje wyboru pomiędzy kontynuowaniem elongacji, a terminacją.

e) Następuje mniej więcej w połowie przypadków w obrębie sekwencji nici matrycowej DNA, które zawiera sekwencje odwróconego palindromu.

a) Może być skutkiem specjalnego rodzaju kontroli, zależnego od sprzężonych ze sobą procesów syntezy transkryptu i białka.

b) Może być kontrolowane przez tzw. białko antyterminacyjne, którego obecność zapobiega np. zatrzymaniu się polimerazy przy terminatorze zależnym od białka Rho.

d) Poprzedzone jest nieciągłym procesem transkrypcji, podczas którego polimeraza dokonuje wyboru pomiędzy kontynuowaniem elongacji, a terminacją.

a) Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNA II, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami.

c) Inicjacja transkrypcji u Eukaryota różni się od inicjacji transkrypcji, jaka ma miejsce w komórkach bakteryjnych m.in. tym, że podstawowy poziom inicjacji transkrypcji eukariotycznej jest stosunkowo wysoki dla większości promotorów z wyjątkiem najsłabszych

b) Powszechną cechą aktywatorów transkrypcji jest ich zdolność do bezpośredniego oddziaływania z kompleksem preinicjacyjnym polimerazy RNA II przez tzw. domenę poliproliniową.

d) Koaktywator, to białko stymulujące inicjację transkrypcji przez specyficzne bezpośrednie wiązania DNA.

e) Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNA II i RNA III, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNA I, przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona.

a) Ilość zachodzących inicjacji transkrypcji polimerazy RNA II, zależy od tego, które moduły promotorowe danego genu w danym czasie są związane ze specyficznymi białkami.

e) Aktywatory transkrypcji są istotne dla inicjacji transkrypcji przez polimerazy RNA II i RNA III, natomiast ich rola w przypadku polimerazy RNA I, przeprowadzającej transkrypcję wielokrotnie powtórzonej jednostki transkrypcyjnej zawierającej sekwencję kodującą niektóre z rybosomalnych RNA nie jest dobrze określona.

b) Rozpoczęcie elongacji towarzyszy zmiana konformacyjna holoenzymu polimerazy RNA skutkiem czego pokrywa ona mniejszy odcinek DNA.

g) W zamkniętym kompleksie promotorowym polimeraza pokrywa 80pz, rozpoczynając powyżej bloku 35 i kończąc poniżej bloku 10.

e) W trakcie eksperymentów przeprowadzonych in vitro nie zaobserwowano powstawania krótszych niż spodziewany transkryptów

c) Wzbogacenie sekwencji -10 w pary GC wpływa na proces rozpoznania promotora przez podjednostkę polimerazy RNA

d) Zmiana sekwencji bloku/kasety -35 promotora ma bezpośredni wpływ na przekształcenie zamkniętego kompleksu promotorowego w kompleks otwarty

a) Rozpoczęcie elongacji towarzyszy zmiana konformacyjna holoenzymu polimerazy RNA skutkiem czego pokrywa ona mniejszy odcinek RNA

f) Rdzeń polimerazy RNA rozpoznaje sekwencję promotora i łączy z nim

g) W zamkniętym kompleksie promotorowym polimeraza pokrywa 80pz, rozpoczynając powyżej bloku 35 i kończąc poniżej bloku 10.

e) W trakcie eksperymentów przeprowadzonych in vitro nie zaobserwowano powstawania krótszych niż spodziewany transkryptów

f) Metylacjqcja DNA de noco, to przyłączenie grup metylowych do nowo zsyntezowanej nici DNA zapewniające, że potomne cząstecznki DNA są metylowane w taki sam sposób, jak cząsteczka rodzicielska

a) Metylacja DNA de novo u myszy – proces metylacji zależy od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b

e) Metylacja DNA de novo to przyłączenie grup metylowanych do DNA w miejscach komplementarnych do miejsc metylowych w nici rodzicielskiej

b) Metylacja DNA de novo to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzrostu metylacji genomu

g) Metylacja DNA de novo skutkuje przyłączeniem grupy metylowanej do reszty guaniny, wchodzącej w skład niektórych sekwencji 5’CG3’, a u roślin 5’CNG3’

c) Metylacja de nowo to przyłączanie grup metylowanych do izolatorów, aktywujące ekspresję genów

d) Metylacja de nowo to przyłączanie grup metylowanych do promotorów, aktywujące ekspresję genów

a) Metylacja DNA de novo u myszy – proces metylacji zależy od metylotransferaz DNA kodowanych przez geny Dnmt3a i Dnmt3b

b) Metylacja DNA de novo to przyłączenie grup metylowych do DNA w nowym miejscu, prowadzące do zmiany wzrostu metylacji genomu