1. Do efektów terapii hipotensyjnej, a zatem stosowania leków złożonych nie należy/należą:
b. zastosowanie mniejszych dawek poszczególnych dawek leku złożonego
e. C i D
d. poprawa przestrzegania zaleceń lekarskich przez chorego
a. szybsze i częstsze uzyskanie kontroli ciśnienia tętniczego
c. więcej objawów niepożądanych niż monoterapii
c. więcej objawów niepożądanych niż monoterapii
2. U osób po 80 roku życia preferowanym lekiem hipotensyjnym I rzutu jest:
atenolol
indapamid
prazosyna
diltiazem
torasemid
indapamid
3. Najniższy odsetek chorych zaprzestających leczenie hipotensyjnego został stwierdzony po podawaniu:
diuretyków
beta adrenolityków
sympatykolityków
sartanów
sartanów
4. Po zastosowaniu antagonistów receptora dla angiotensyny II w nerkach nie maleje:
proteinuria
natriureza
ciśnienie wewnątrzkłębkowe
napięcie komórek mezangium
opór tętniczki doprowadzającej
natriureza
5. Agoniści receptora GLP-1:
d. B i C prawidłowe
e. A, B, C prawidłowe
a. zmniejszają biosyntezę insuliny
c. wzmagają uczucie sytości glp
b. obniżają skurczowe ciśnienie tętnicze
d. B i C prawidłowe
6. Dla chorych z cukrzycą typu 2 i chorobami sercowo-naczyniowymi lub wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym w celu redukcji zdarzeń naczyniowych są rekomendowane:
e. A, B i C
a. dulaglutyd
c. semaglutyd
d. B i C
b. liraglutyd
e. A, B i C
7. Inhibitory kotransportera SGLT2 redukują przewodnienie nie wywołując następującego efektu:
Aktywują współczulny układ nerwowy
Zmniejszają hiperfiltrację kłębuszkową
Obniżają ładunek sodu i reabsorpcję chloru w kanaliku proksymalnym
Normalizują sprzężenie cewkowo-kłębuszkowe
Poprawiają odpowiedź natriuretyczną na inne diuretyki