Wśród głównych pojęć etyki Sokratesa nie ma pojęcia:
wolności
arche
autonomii
świadomego "ja"
arche
Eudajmonizm jest stanowiskiem etycznym, które za najwyższy cel uznaje:
sławę
szczęście
przyjemność
mądrość
szczęście
Eudajmonizm etyczny - szczęście jest najwyższym dobrem. Polega
na rozwijaniu swojej rozumnej, osobowej natury, dążeniu do cnót
Relatywizm moralny głosi, że:
zasady etyczne mają charakter powszechny i niezmienny
zasady etyczne mają charakter względny
zasady etyczne mają charakter obiektywny
żadne z powyższych
zasady etyczne mają charakter względny
Intelektualizm etyczny głosi, że:
wiedza o tym, co słuszne jest waźniejsza od słusznego postępowania
wiedza o tym, co jest słuszne nie wystarczy, aby słusznie postępować
wiedza o tym, co jest słuszne wystarczy, aby słusznie postępować
wiedza o tym, co jest słuszne, to wiedza czysto teoretyczna
wiedza o tym, co jest słuszne wystarczy, aby słusznie postępować
Sokrates (intelektualizm etyczny): cnota to wiedza. Ignorancja, czyli niewiedza jest niecnotą. Wystarczy, że człowiek wie co jest dobre i wtedy czyni dobro. Zło wynika z niewiedzy. Słaba wola to tylko pozór, który powstaje kiedy człowiek przestaje być racjonalny.
Człowiek racjonalny musi robić to, co jest lepsze, inaczej stanie się głupcem. Racjonalność jest więc najważniejsza
Ironia Sokratejska polega m.in. na:
ukrywaniu swojego prawdziwego stanowiska
udawaniu osoby niewierzącej
sprzyjaniu władcom
przekonaniu o własnej nieomylności
ukrywaniu swojego prawdziwego stanowiska
Oskarżenie Sokratesa NIE obejmowało zarzutu:
politeizmu
uznawania istnienia obcych Bogów
psucia młodzieży ateńskiej
intelektualizmu
intelektualizmu
Poglądy sofistów cechuje:
praktycyzm
dogmatyzm
optymizm epistemologiczny
obiektywizm
praktycyzm
Słynnych twierdzenia sceptyckie Gorgiasza NIE są wyrazem:
subiektywności poznania
relatywizmu poznawczego
relatywizmu ontologicznego
intelektualizmu etycznego
intelektualizmu etycznego
trylemat goriasza - relatywizm (nic nie istnieje)
Protagoras mówiąc, że „O bogach nie mogę wiedzieć ani że istnieją, ani że nie istnieją”:
opowiada się za teizmem
opowiada się za ateizmem
był niezdecydowany, co do istnienia bóstw
opowiada się za panteizmem
był niezdecydowany, co do istnienia bóstw
Protagoras mówiąc, że „człowiek jest miarą wszechrzeczy”, NIE wyrażał idei:
racjonalizmu
konwencjonalności poznania
relatywizmu poznawczego
subiektywności poznania
racjonalizmu
Protagoras z Abdery był:
nauczycielem
pitagorejczykiem
mieszkańcem Efezu
cynikiem
nauczycielem
Był sofistą. Twórca zasady homomensura - człowiek jest normą dla samego siebie
Własności przedmiotów mają zdaniem atomistów charakter:
subiektywny (zależą od podmiotu poznającego)
idealny
jakościowy (zależą od charakteru elementów prostych)
ilościowy (zależą od rozłożenia elementów prostych)
ilościowy (zależą od rozłożenia elementów prostych)
Atomiści przyjęli, że zasadą świata są atomy, które są wieczne i niepodzielne. Z jakościowo jednorodnych a ilościowo i geometrycznie zróżnicowanych atomów wywodzą się wszystkie istniejące rzeczy. Również człowiek powstaje z atomów: ciało i dusza – ukształtowane są z ich różnych rodzajów.
--> ja bym powiedziała że to jakościowy, bo są różne rodzaje, ale to są legitne odpowiedzi z zeszłego roku
Demokryt twierdził, że rzeczy powstają ze złożenia:
niezmiernie małych cząsteczek
atomów
wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
niewidocznych, niepodzielnych czasteczek
wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
Paradoksy Zenona z Elei miały na celu:
żadne z powyższych
wykazanie paradoksalności koncepcji arche
wykazanie błędów w koncepcjach wariabilistów
wykazanie paradoksalności koncepcji Parmenidesa
wykazanie błędów w koncepcjach wariabilistów
Wśród paradoksów Zenona z Elei NIE ma:
paradoksu tragicznego
paradoksu dychotomii
paradoksu ruchu
paradoksu strzały
paradoksu tragicznego
Sekstus Empiryk uważał, że poznanie prawdziwe można zdobyć wyłącznie na drodze
zmysłowej
intuicyjnej
rozumowej
paradoksalnej
rozumowej
Sekstus to sceptyk. Takie były ich poglądy
Parmenides przypisywał bytowi m.in. cechy:
zmienności
jednorodności
żadne z powyższych
płynności
jednorodności
Arche to byt, który jest całością i pełnią. Arche to byt, który jest całością i pełnią
Teza „byt jest, niebytu nie ma” była głoszona przez:
filozofa z Elei
filozofa z Samos
Empedoklesa
Heraklita
filozofa z Elei
Anaksymander z Elei
Zdaniem Heraklita wszelka zmiana:
jest złudzeniem
żadne z powyższych
nie jest przypadkowa
jest przypadkowa
nie jest przypadkowa
Zdaniem Heraklita pierwotną zasadą rzeczywistości jest:
