Wśród głównych pojęć etyki Sokratesa nie ma pojęcia:
wolności
arche
autonomii
świadomego "ja"
arche
Eudajmonizm jest stanowiskiem etycznym, które za najwyższy cel uznaje:
przyjemność
mądrość
szczęście
sławę
szczęście
Eudajmonizm etyczny - szczęście jest najwyższym dobrem. Polega
na rozwijaniu swojej rozumnej, osobowej natury, dążeniu do cnót
Relatywizm moralny głosi, że:
zasady etyczne mają charakter powszechny i niezmienny
żadne z powyższych
zasady etyczne mają charakter obiektywny
zasady etyczne mają charakter względny
zasady etyczne mają charakter względny
Intelektualizm etyczny głosi, że:
wiedza o tym, co jest słuszne, to wiedza czysto teoretyczna
wiedza o tym, co jest słuszne nie wystarczy, aby słusznie postępować
wiedza o tym, co jest słuszne wystarczy, aby słusznie postępować
wiedza o tym, co słuszne jest waźniejsza od słusznego postępowania
wiedza o tym, co jest słuszne wystarczy, aby słusznie postępować
Sokrates (intelektualizm etyczny): cnota to wiedza. Ignorancja, czyli niewiedza jest niecnotą. Wystarczy, że człowiek wie co jest dobre i wtedy czyni dobro. Zło wynika z niewiedzy. Słaba wola to tylko pozór, który powstaje kiedy człowiek przestaje być racjonalny.
Człowiek racjonalny musi robić to, co jest lepsze, inaczej stanie się głupcem. Racjonalność jest więc najważniejsza
Ironia Sokratejska polega m.in. na:
przekonaniu o własnej nieomylności
ukrywaniu swojego prawdziwego stanowiska
sprzyjaniu władcom
udawaniu osoby niewierzącej
ukrywaniu swojego prawdziwego stanowiska
Oskarżenie Sokratesa NIE obejmowało zarzutu:
intelektualizmu
psucia młodzieży ateńskiej
uznawania istnienia obcych Bogów
politeizmu
intelektualizmu
Poglądy sofistów cechuje:
obiektywizm
praktycyzm
dogmatyzm
optymizm epistemologiczny
praktycyzm
Słynnych twierdzenia sceptyckie Gorgiasza NIE są wyrazem:
subiektywności poznania
intelektualizmu etycznego
relatywizmu poznawczego
relatywizmu ontologicznego
intelektualizmu etycznego
trylemat goriasza - relatywizm (nic nie istnieje)
Protagoras mówiąc, że „O bogach nie mogę wiedzieć ani że istnieją, ani że nie istnieją”:
opowiada się za ateizmem
opowiada się za panteizmem
był niezdecydowany, co do istnienia bóstw
opowiada się za teizmem
był niezdecydowany, co do istnienia bóstw
Protagoras mówiąc, że „człowiek jest miarą wszechrzeczy”, NIE wyrażał idei:
racjonalizmu
subiektywności poznania
relatywizmu poznawczego
konwencjonalności poznania
racjonalizmu
Protagoras z Abdery był:
mieszkańcem Efezu
pitagorejczykiem
cynikiem
nauczycielem
nauczycielem
Był sofistą. Twórca zasady homomensura - człowiek jest normą dla samego siebie
Własności przedmiotów mają zdaniem atomistów charakter:
jakościowy (zależą od charakteru elementów prostych)
ilościowy (zależą od rozłożenia elementów prostych)
idealny
subiektywny (zależą od podmiotu poznającego)
ilościowy (zależą od rozłożenia elementów prostych)
Atomiści przyjęli, że zasadą świata są atomy, które są wieczne i niepodzielne. Z jakościowo jednorodnych a ilościowo i geometrycznie zróżnicowanych atomów wywodzą się wszystkie istniejące rzeczy. Również człowiek powstaje z atomów: ciało i dusza – ukształtowane są z ich różnych rodzajów.
--> ja bym powiedziała że to jakościowy, bo są różne rodzaje, ale to są legitne odpowiedzi z zeszłego roku
Demokryt twierdził, że rzeczy powstają ze złożenia:
niewidocznych, niepodzielnych czasteczek
wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
atomów
niezmiernie małych cząsteczek
wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
Paradoksy Zenona z Elei miały na celu:
wykazanie paradoksalności koncepcji arche
wykazanie paradoksalności koncepcji Parmenidesa
wykazanie błędów w koncepcjach wariabilistów
żadne z powyższych
wykazanie błędów w koncepcjach wariabilistów
Wśród paradoksów Zenona z Elei NIE ma:
paradoksu dychotomii
paradoksu strzały
paradoksu tragicznego
paradoksu ruchu
paradoksu tragicznego
Sekstus Empiryk uważał, że poznanie prawdziwe można zdobyć wyłącznie na drodze
zmysłowej
intuicyjnej
paradoksalnej
rozumowej
rozumowej
Sekstus to sceptyk. Takie były ich poglądy
Parmenides przypisywał bytowi m.in. cechy:
jednorodności
żadne z powyższych
płynności
zmienności
jednorodności
Arche to byt, który jest całością i pełnią. Arche to byt, który jest całością i pełnią
Teza „byt jest, niebytu nie ma” była głoszona przez:
Heraklita
filozofa z Samos
filozofa z Elei
Empedoklesa
filozofa z Elei
Anaksymander z Elei
Zdaniem Heraklita wszelka zmiana:
nie jest przypadkowa
jest przypadkowa
jest złudzeniem
żadne z powyższych
nie jest przypadkowa
Zdaniem Heraklita pierwotną zasadą rzeczywistości jest:
