Wśród głównych pojęć etyki Sokratesa nie ma pojęcia:
autonomii
wolności
świadomego "ja"
arche
arche
Eudajmonizm jest stanowiskiem etycznym, które za najwyższy cel uznaje:
przyjemność
szczęście
mądrość
sławę
szczęście
Eudajmonizm etyczny - szczęście jest najwyższym dobrem. Polega
na rozwijaniu swojej rozumnej, osobowej natury, dążeniu do cnót
Relatywizm moralny głosi, że:
zasady etyczne mają charakter obiektywny
zasady etyczne mają charakter względny
żadne z powyższych
zasady etyczne mają charakter powszechny i niezmienny
zasady etyczne mają charakter względny
Intelektualizm etyczny głosi, że:
wiedza o tym, co słuszne jest waźniejsza od słusznego postępowania
wiedza o tym, co jest słuszne wystarczy, aby słusznie postępować
wiedza o tym, co jest słuszne, to wiedza czysto teoretyczna
wiedza o tym, co jest słuszne nie wystarczy, aby słusznie postępować
wiedza o tym, co jest słuszne wystarczy, aby słusznie postępować
Sokrates (intelektualizm etyczny): cnota to wiedza. Ignorancja, czyli niewiedza jest niecnotą. Wystarczy, że człowiek wie co jest dobre i wtedy czyni dobro. Zło wynika z niewiedzy. Słaba wola to tylko pozór, który powstaje kiedy człowiek przestaje być racjonalny.
Człowiek racjonalny musi robić to, co jest lepsze, inaczej stanie się głupcem. Racjonalność jest więc najważniejsza
Ironia Sokratejska polega m.in. na:
przekonaniu o własnej nieomylności
sprzyjaniu władcom
udawaniu osoby niewierzącej
ukrywaniu swojego prawdziwego stanowiska
ukrywaniu swojego prawdziwego stanowiska
Oskarżenie Sokratesa NIE obejmowało zarzutu:
politeizmu
uznawania istnienia obcych Bogów
intelektualizmu
psucia młodzieży ateńskiej
intelektualizmu
Poglądy sofistów cechuje:
optymizm epistemologiczny
dogmatyzm
obiektywizm
praktycyzm
praktycyzm
Słynnych twierdzenia sceptyckie Gorgiasza NIE są wyrazem:
subiektywności poznania
intelektualizmu etycznego
relatywizmu ontologicznego
relatywizmu poznawczego
intelektualizmu etycznego
trylemat goriasza - relatywizm (nic nie istnieje)
Protagoras mówiąc, że „O bogach nie mogę wiedzieć ani że istnieją, ani że nie istnieją”:
opowiada się za teizmem
opowiada się za ateizmem
był niezdecydowany, co do istnienia bóstw
opowiada się za panteizmem
był niezdecydowany, co do istnienia bóstw
Protagoras mówiąc, że „człowiek jest miarą wszechrzeczy”, NIE wyrażał idei:
racjonalizmu
konwencjonalności poznania
subiektywności poznania
relatywizmu poznawczego
racjonalizmu
Protagoras z Abdery był:
pitagorejczykiem
cynikiem
mieszkańcem Efezu
nauczycielem
nauczycielem
Był sofistą. Twórca zasady homomensura - człowiek jest normą dla samego siebie
Własności przedmiotów mają zdaniem atomistów charakter:
jakościowy (zależą od charakteru elementów prostych)
ilościowy (zależą od rozłożenia elementów prostych)
idealny
subiektywny (zależą od podmiotu poznającego)
ilościowy (zależą od rozłożenia elementów prostych)
Atomiści przyjęli, że zasadą świata są atomy, które są wieczne i niepodzielne. Z jakościowo jednorodnych a ilościowo i geometrycznie zróżnicowanych atomów wywodzą się wszystkie istniejące rzeczy. Również człowiek powstaje z atomów: ciało i dusza – ukształtowane są z ich różnych rodzajów.
--> ja bym powiedziała że to jakościowy, bo są różne rodzaje, ale to są legitne odpowiedzi z zeszłego roku
Demokryt twierdził, że rzeczy powstają ze złożenia:
wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
niezmiernie małych cząsteczek
atomów
niewidocznych, niepodzielnych czasteczek
wszystkie odpowiedzi są prawdziwe
Paradoksy Zenona z Elei miały na celu:
żadne z powyższych
wykazanie paradoksalności koncepcji Parmenidesa
wykazanie paradoksalności koncepcji arche
wykazanie błędów w koncepcjach wariabilistów
wykazanie błędów w koncepcjach wariabilistów
Wśród paradoksów Zenona z Elei NIE ma:
paradoksu dychotomii
paradoksu strzały
paradoksu tragicznego
paradoksu ruchu
paradoksu tragicznego
Sekstus Empiryk uważał, że poznanie prawdziwe można zdobyć wyłącznie na drodze
paradoksalnej
intuicyjnej
rozumowej
zmysłowej
rozumowej
Sekstus to sceptyk. Takie były ich poglądy
Parmenides przypisywał bytowi m.in. cechy:
zmienności
żadne z powyższych
jednorodności
płynności
jednorodności
Arche to byt, który jest całością i pełnią. Arche to byt, który jest całością i pełnią
Teza „byt jest, niebytu nie ma” była głoszona przez:
Heraklita
filozofa z Elei
filozofa z Samos
Empedoklesa
filozofa z Elei
Anaksymander z Elei
Zdaniem Heraklita wszelka zmiana:
nie jest przypadkowa
żadne z powyższych
jest złudzeniem
jest przypadkowa
nie jest przypadkowa
Zdaniem Heraklita pierwotną zasadą rzeczywistości jest:
