Fiszki
Kinezyterapia część II
Test w formie fiszek
Ilość pytań: 40
Rozwiązywany: 1598 razy
Co ile godzin powinniśmy zmieniać pozycję u pacjentow z porażeniem czterokończynowym?
4-6
6-8
3-4
1-2
4-6
Przykładami rehabilitacji w FCE są:
Fala uderzeniowa
Poruszanie ze wspomaganiem
Ćwiczenia bierne kończyn
Elektrostymulacja
Mobilizacja stawów
Ćwiczenia siad-wstań
Hydroterapia
Cavaletti
Pionizacja
Masaż
Poruszanie ze wspomaganiem
Ćwiczenia bierne kończyn
Elektrostymulacja
Hydroterapia
Pionizacja
Zespół ogona końskiego to schorzenie
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek kręgosłupa, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie nerwów, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek miękkich i kości, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek ścięgien i więzadeł, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek miękkich i kości, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
Rasą najbardziej narażoną na zespół Cauda Equina rasą jest
rottweiler
berneńczyk
owczarek niemiecki
hovavart
owczarek niemiecki
Zmiany charakterystyczne dla zespołu ogona końskiego to: 3
Wypuklina krążka na odcinku L4-S1
Krepitacja w stawie
Wypuklina krążka na odcinku L2-L7
Myszy stawowe
Przerost więzadła międzyłukowatego i powierzchni stawowej torebki stawowej
Wypuklina krążka na odcinku L7-S1
Wpuklina krążka na odcinku L7-S1
Osteofity powierzchni stawowych
Przerost więzadła międzyłukowatego i powierzchni stawowej torebki stawowej
Wypuklina krążka na odcinku L7-S1
Osteofity powierzchni stawowych
Dlaczego zgięcie odcinka lędźwiowo-krzyżowego jest charakterystyczne dla zespołu ogona końskiego?
Ponieważ choroba prowadzi do takiego przykurczu
Ponieważ zmniejsza ucisk na korzenie nerwowe
Powód jest nieznany
Ponieważ choroba prowadzi do takiego zrostu stawów kręgosłupa
Ponieważ zmniejsza ucisk na korzenie nerwowe
Co powoduje reakcję bólową w zespole końskiego ogona?
skręcanie tułowia
podnoszenie kończyn
podnoszenie ogona
rozciąganie stawu lędźwiowo-krzyżowego
kładzenie się i wstawanie
podnoszenie ogona
rozciąganie stawu lędźwiowo-krzyżowego
Podczas zespołu ogona końskiego występuje
kulawizna kończyn przednich
kulawizna kończyn tylnych
kulawizna kończyn tylnych
Innymi charakterystycznymi dla Caude Equina objawami są: 5
ból w okolicy piersiowo-lędźwiowej
Ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej
Zmniejszony zakres zginania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
Zaburzona propriocepcja w jednej lub obu kończynach
Nietrzymanie moczu i kału
brak szczekania
bolesność odcinka szyjnego kręgosłupa
Słabość ogona
agresja
Zmniejszony zakres prostowania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
Ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej
Zmniejszony zakres zginania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
Zaburzona propriocepcja w jednej lub obu kończynach
Nietrzymanie moczu i kału
Słabość ogona
Dopasuj metody rehabilitacji zalecane przy Caude Equina do ich działania:
TENS, ciepłolecznictwo (nie przy stanie ostrym) masaż mięśni pośladkowych, ultradźwięki
masaż, ciepłolecznictwo
bieżnia wodna, powolne chodzenie na smyczy, siad-wstań, elektrostymulacja mięśni uda (jeśli nie występuje spastyczność)
przeciwbólowe, przeciwzapalne
Zmniejszenie napięcia mięśniowego
Przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
TENS, ciepłolecznictwo (nie przy stanie ostrym) masaż mięśni pośladkowych, ultradźwięki
przeciwbólowe, przeciwzapalne
masaż, ciepłolecznictwo
Zmniejszenie napięcia mięśniowego
bieżnia wodna, powolne chodzenie na smyczy, siad-wstań, elektrostymulacja mięśni uda (jeśli nie występuje spastyczność)
Przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
Schorzenia krążka piersiowo-lędźwiowego. Połącz
U psów chondrodysroficznych najczęściej występuje
U psów ras dużych najczęściej występuje
Hansen I
Hansen II
U psów chondrodysroficznych najczęściej występuje
Hansen I
U psów ras dużych najczęściej występuje
Hansen II
Najczęściej problemy odcinka piersiowo-lędźwiowego dotyczą odcinka
Th12-Th13 do L1-L2.
Th9-Th12 do L1-L2.
Th12-Th13 do L2-L3
Th10-Th12 do L1-L2.
Th12-Th13 do L1-L2.
Syndrom Wobblera Inaczej: spondylomielopatia szyjna, mielopatia zwężeniowo tylno-szyjna, syndrom chwiejności.
Spondylomietopatia
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C2-C4, C5-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C1-C3, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów piersiowych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Syndrom Wobblera czyli spondylomielopatia szyjna, mielopatia zwężeniowo tylno-szyjna, syndrom chwiejności najczęściej dotyczy:
młodych dogów niemieckich
dobermanów
starych labradorów
owczarków niemieckich
młodych dogów niemieckich
dobermanów
Ataksja, jeden z objawów zespołu Wobblera to:
braki w koordynacji
braki w napięciu mięśni
braki w czuciu powierzchownym
braki w czuciu głębokim
braki w koordynacji
Zaznacz objawy zespołu Wobblera 6
niedowład kończyn piersiowych
Nisko położona głowa
czasowy paraliż
przekrwienie skóry na szyi
brak głosu zwierzęcia
niedowład kończyn tylnych,
ból szyi
sztywna szyja
deficyty proprioceptywne
utraty przytomności
niedowład lub porażenie wszystkich kończyn
Nisko położona głowa
niedowład kończyn tylnych,
ból szyi
sztywna szyja
deficyty proprioceptywne
niedowład lub porażenie wszystkich kończyn
Czy jest możliwe jakiekolwiek działanie nieoperacyjne przy zespole Wobblera?
tak
nie
tak, ale tylko u młodych psów
tak
Wybierz z wymienionych form fizjoterapii te, które w zespole Wobllera powinno się stosować pooperacyjnie. Reszta jest raczej przedoperacyjna. 7
pionizowanie, ósemka, płotki Cavalettiego, poruszanie się po okręgu
ćwiczenia rozciągające
Ćwiczenia bierne oraz rozciągające kończyn
Hydroterapia po uzyskani
Ćwiczenie bierne kończyn
Masaż (delikatny w obrębie bolesnego obszaru)
Krioterapia
ustabilizowanie tylnego odcinka szyjnego
Ograniczenie ruchu
Elektrostymulacja kończyn oraz TENS przeciwbólowo
Leczenie ultradźwiękami
pionizowanie, ósemka, płotki Cavalettiego, poruszanie się po okręgu
ćwiczenia rozciągające
Hydroterapia po uzyskani
Ćwiczenie bierne kończyn
Krioterapia
Elektrostymulacja kończyn oraz TENS przeciwbólowo
Leczenie ultradźwiękami
Połącz w pary rodzaje schorzeń krążka międzykręgowego
Hansen I
Hansen II
zwyrodnienie chrząstkopodobne. Dochodzi do zmniejszenia zawartości wody i glikozaminoglikanów w krążku powodując jego zwapnienie.
zwyrodnienie włókniste. Polega na powolnym, postępującym wysuwaniu się pierścienia włóknistego bez przerywania jego ciągłości.
Hansen I
zwyrodnienie chrząstkopodobne. Dochodzi do zmniejszenia zawartości wody i glikozaminoglikanów w krążku powodując jego zwapnienie.
Hansen II
zwyrodnienie włókniste. Polega na powolnym, postępującym wysuwaniu się pierścienia włóknistego bez przerywania jego ciągłości.