Fiszki
Kinezyterapia część II
Test w formie fiszek
Ilość pytań: 40
Rozwiązywany: 1593 razy
Co ile godzin powinniśmy zmieniać pozycję u pacjentow z porażeniem czterokończynowym?
4-6
6-8
3-4
1-2
4-6
Przykładami rehabilitacji w FCE są:
Cavaletti
Pionizacja
Masaż
Ćwiczenia siad-wstań
Elektrostymulacja
Poruszanie ze wspomaganiem
Fala uderzeniowa
Mobilizacja stawów
Ćwiczenia bierne kończyn
Hydroterapia
Pionizacja
Elektrostymulacja
Poruszanie ze wspomaganiem
Ćwiczenia bierne kończyn
Hydroterapia
Zespół ogona końskiego to schorzenie
w którym może dochodzić do zmian w obrębie nerwów, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek kręgosłupa, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek miękkich i kości, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek ścięgien i więzadeł, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek miękkich i kości, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
Rasą najbardziej narażoną na zespół Cauda Equina rasą jest
owczarek niemiecki
berneńczyk
rottweiler
hovavart
owczarek niemiecki
Zmiany charakterystyczne dla zespołu ogona końskiego to: 3
Osteofity powierzchni stawowych
Wypuklina krążka na odcinku L2-L7
Krepitacja w stawie
Wpuklina krążka na odcinku L7-S1
Myszy stawowe
Wypuklina krążka na odcinku L4-S1
Wypuklina krążka na odcinku L7-S1
Przerost więzadła międzyłukowatego i powierzchni stawowej torebki stawowej
Osteofity powierzchni stawowych
Wypuklina krążka na odcinku L7-S1
Przerost więzadła międzyłukowatego i powierzchni stawowej torebki stawowej
Dlaczego zgięcie odcinka lędźwiowo-krzyżowego jest charakterystyczne dla zespołu ogona końskiego?
Ponieważ zmniejsza ucisk na korzenie nerwowe
Powód jest nieznany
Ponieważ choroba prowadzi do takiego przykurczu
Ponieważ choroba prowadzi do takiego zrostu stawów kręgosłupa
Ponieważ zmniejsza ucisk na korzenie nerwowe
Co powoduje reakcję bólową w zespole końskiego ogona?
kładzenie się i wstawanie
podnoszenie kończyn
podnoszenie ogona
rozciąganie stawu lędźwiowo-krzyżowego
skręcanie tułowia
podnoszenie ogona
rozciąganie stawu lędźwiowo-krzyżowego
Podczas zespołu ogona końskiego występuje
kulawizna kończyn tylnych
kulawizna kończyn przednich
kulawizna kończyn tylnych
Innymi charakterystycznymi dla Caude Equina objawami są: 5
Zmniejszony zakres zginania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
agresja
Nietrzymanie moczu i kału
Zaburzona propriocepcja w jednej lub obu kończynach
Ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej
Słabość ogona
ból w okolicy piersiowo-lędźwiowej
Zmniejszony zakres prostowania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
bolesność odcinka szyjnego kręgosłupa
brak szczekania
Zmniejszony zakres zginania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
Nietrzymanie moczu i kału
Zaburzona propriocepcja w jednej lub obu kończynach
Ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej
Słabość ogona
Dopasuj metody rehabilitacji zalecane przy Caude Equina do ich działania:
TENS, ciepłolecznictwo (nie przy stanie ostrym) masaż mięśni pośladkowych, ultradźwięki
masaż, ciepłolecznictwo
bieżnia wodna, powolne chodzenie na smyczy, siad-wstań, elektrostymulacja mięśni uda (jeśli nie występuje spastyczność)
przeciwbólowe, przeciwzapalne
Zmniejszenie napięcia mięśniowego
Przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
TENS, ciepłolecznictwo (nie przy stanie ostrym) masaż mięśni pośladkowych, ultradźwięki
przeciwbólowe, przeciwzapalne
masaż, ciepłolecznictwo
Zmniejszenie napięcia mięśniowego
bieżnia wodna, powolne chodzenie na smyczy, siad-wstań, elektrostymulacja mięśni uda (jeśli nie występuje spastyczność)
Przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
Schorzenia krążka piersiowo-lędźwiowego. Połącz
U psów chondrodysroficznych najczęściej występuje
U psów ras dużych najczęściej występuje
Hansen I
Hansen II
U psów chondrodysroficznych najczęściej występuje
Hansen I
U psów ras dużych najczęściej występuje
Hansen II
Najczęściej problemy odcinka piersiowo-lędźwiowego dotyczą odcinka
Th9-Th12 do L1-L2.
Th12-Th13 do L1-L2.
Th12-Th13 do L2-L3
Th10-Th12 do L1-L2.
Th12-Th13 do L1-L2.
Syndrom Wobblera Inaczej: spondylomielopatia szyjna, mielopatia zwężeniowo tylno-szyjna, syndrom chwiejności.
Spondylomietopatia
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C2-C4, C5-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów piersiowych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C1-C3, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Syndrom Wobblera czyli spondylomielopatia szyjna, mielopatia zwężeniowo tylno-szyjna, syndrom chwiejności najczęściej dotyczy:
starych labradorów
dobermanów
owczarków niemieckich
młodych dogów niemieckich
dobermanów
młodych dogów niemieckich
Ataksja, jeden z objawów zespołu Wobblera to:
braki w czuciu powierzchownym
braki w czuciu głębokim
braki w koordynacji
braki w napięciu mięśni
braki w koordynacji
Zaznacz objawy zespołu Wobblera 6
czasowy paraliż
przekrwienie skóry na szyi
sztywna szyja
Nisko położona głowa
niedowład kończyn tylnych,
niedowład kończyn piersiowych
ból szyi
niedowład lub porażenie wszystkich kończyn
utraty przytomności
deficyty proprioceptywne
brak głosu zwierzęcia
sztywna szyja
Nisko położona głowa
niedowład kończyn tylnych,
ból szyi
niedowład lub porażenie wszystkich kończyn
deficyty proprioceptywne
Czy jest możliwe jakiekolwiek działanie nieoperacyjne przy zespole Wobblera?
nie
tak
tak, ale tylko u młodych psów
tak
Wybierz z wymienionych form fizjoterapii te, które w zespole Wobllera powinno się stosować pooperacyjnie. Reszta jest raczej przedoperacyjna. 7
pionizowanie, ósemka, płotki Cavalettiego, poruszanie się po okręgu
Ćwiczenia bierne oraz rozciągające kończyn
Hydroterapia po uzyskani
Ćwiczenie bierne kończyn
Masaż (delikatny w obrębie bolesnego obszaru)
Ograniczenie ruchu
Leczenie ultradźwiękami
ćwiczenia rozciągające
Krioterapia
Elektrostymulacja kończyn oraz TENS przeciwbólowo
ustabilizowanie tylnego odcinka szyjnego
pionizowanie, ósemka, płotki Cavalettiego, poruszanie się po okręgu
Hydroterapia po uzyskani
Ćwiczenie bierne kończyn
Leczenie ultradźwiękami
ćwiczenia rozciągające
Krioterapia
Elektrostymulacja kończyn oraz TENS przeciwbólowo
Połącz w pary rodzaje schorzeń krążka międzykręgowego
Hansen I
Hansen II
zwyrodnienie chrząstkopodobne. Dochodzi do zmniejszenia zawartości wody i glikozaminoglikanów w krążku powodując jego zwapnienie.
zwyrodnienie włókniste. Polega na powolnym, postępującym wysuwaniu się pierścienia włóknistego bez przerywania jego ciągłości.
Hansen I
zwyrodnienie chrząstkopodobne. Dochodzi do zmniejszenia zawartości wody i glikozaminoglikanów w krążku powodując jego zwapnienie.
Hansen II
zwyrodnienie włókniste. Polega na powolnym, postępującym wysuwaniu się pierścienia włóknistego bez przerywania jego ciągłości.