Chemia analityczna

Jaki będzie błąd względny miareczkowania próbki roztworu NaOH mianowanym roztworem HCl, jeżeli objętość titranta w PK jest równa 99,9 % jego objętości wymaganej w PR?

Roztworów zawierających jony Cl- nie miareczkuje się roztworami AgNO3 w roztworach alkalicznych, ze względu na powstawanie:

Alkacymetrycznie można oznaczać twardość wody

Jeżeli proces aglomeracji jest znacznie szybszy od procesu re-krystalizacji to powstają osady:

Al(OH)3 jest przykładem osadu koloidowego

W przypadku miareczkowania roztworu NaOH roztworem HCl, pH w PK po dodaniu 99,99% wymaganej VPR można obliczyć według:

W przypadku nastawienia miana roztworu NaOH na odważkę kwasu szczawiowego stosunek liczności titranta do liczności substancji podstawowej wynosi:

W wyniku reakcji roztwarzania stopu zawierającego Cu i Pb w stężonym roztworze HNO3 powstają:

W metodzie Wardera liczność HCl zużyta w miareczkowaniu wobec fenoloftaleiny jest równa:

W chromianometrycznym oznaczaniu Fe stosunek liczności titranta do liczności oznaczanego składnika wynosi

Próbke zawierającą SiO2 można roztworzyć w HF, ponieważ powstaje gazowy

Zawartość składnika w próbce wynosi 15,0%, a w toku analizy oznaczono jego zawartość z błędem względnym +2,0%. Oznaczono:

W oznaczeniu jodometrycznym Cl2 rozpuszczono w wodzie. Stosunek liczności wydzielonego I2 do liczności Cl2 jest równy:

Niekorzystny wpływ nadmiaru jonów Sn(II) na etapie przygotowania roztworu próbki w manganometrycznym miareczkowaniu jonów Fe(II) usuwa się poprzez och utlenianie roztworem chlorku:

W wyniku miareczkowania I2 mianowanym roztworem S2)3 2- wobec skrobi powstają