Sekwencja jest odczytywana kolejno, od określonego miejsca startowego

Jest całkowicie zdegradowany

W różnych organizmach ten sam kodon może kodować inny aminokwas, co jest nazywane degeneracją kodu genetycznego

Mutacja w pętli antykodonu cząsteczki tRNA może sprawić, że dany kodon STOP w mRNA będzie rozpoznawany jako kodon kodujący aminokwas

61 trojek koduje aminokwasy

Jest zdegenerowany

Mutacja w sekwencji końca 5' cząsteczki tRNA może sprawić, że dany kodon STOP w mRNA będzie rozpoznawany jako kodon kodujący aminokwas.

Kodony, które określają ten sam aminokwas są nazywane akronimami.

Każdy aminokwas może być kodowany przez więcej niż jeden kodon, przy czym skład pierwszej i drugiej zasady dla danego aminokwasu jest taki sam

Znakami przestankowymi w kodzie genetycznym są zwykle cytozyny metylowane przy C-5

Kod genetyczny jest w pełni uniwersalny, co oznacza, że wszystkie systemy translacyjne organizmów żywych używają tego samego kodonu, lub tej samej grupy kodonów, dla tych samych aminokwasów.

W genie prokariota występuje współliniowa zależność pomiędzy genem i kodowanym przez niego białkiem.

Egzony mogą kodować całe domeny białek

Eukariota mają introny, a większość prokariota nie ma

Introny kodują łączniki pomiędzy białkami

Splicing autokatalityczny jest jedną z metod do otrzymania białka o innnych właściwościach

Nie ma właściwości nukleazowej

Syntezę RNA ułatwia nukleofilowy atak na gr 2’

Wydłuża rosnący łańcuch w kierunku 5’->3’

Jako startera wymaga RNA zamiast DNA

Katalizuje tworzenie wiązań fosfodiestrowych tylko wtedy, gdy zasada przyłączonego nukleotydu jest komplementarna do zasady w łańcuchu stanowiącym matrycę

Jako matryce wykorzystuje RNA zamiast DNA

Wymaga jonu 2-wartościowego

Umożliwia syntezę łańcucha DNA poprzez atak nukleofilowy grupy hydroksylowej 3’ rosnącego łańcucha na atom fosforu w pozycji α odpowiedniego dNTP

Wymaga dUTP zamiast dTTP

Umożliwia syntezę łańcucha DNA poprzez ułatwienie ataku nukleofilowego grupy hydroksylowej 3’ rosnącego łańcucha na atom fosforu w pozycji alfa odpowiedniego bifosforanu deoksyrybonukleotydu

Wykorzystywana do wykrywania białaczki (spowodowane rearanżacją chromosomów)

Służy do wykrywania śladowych ilości wirusów i bakterii

Wymaga użycia dwóch komplementarnych do siebie oligonukleotydów jako starterów

Ma ważne zastosowanie w mutagenezie ukierunkowanej sterowanej oligonukleotydem

Składają się na niego 3 etapy: denaturacja w 90℃, hybrydyzacja w 72℃, elongacja, dla której temp jest zależna od długości startera

Wymaga polimerazy DNA

DNA jest syntezowany w sposób geometryczny

Typowym enzymem wykorzystywanym w tej metodzie jest termostabilna polimeraza DNA z Thermus aquaticus, nazywana polimerazą Taq

Metodą tą możemy skutecznie poddać amplifikacji także ten fragment cząsteczki DNA, którego sekwencji nie znamy, pod warunkiem, że znamy sekwencje go oskrzydlające (otaczające)

Klasyczny PCR może być wykorzystany do amplifikacji dwuniciowych matryc DNA

W PCR: 3 etapy: denaturacja w 90℃, hybrydyzacja w 72℃, elongacja , dla której temp jest zależna od długości startera

Można wykrywać śladowe ilości białek i cukrów

W reakcji PCR DNA jest wydłużane w sposób geometryczny

Produkty PCR są wykrywane przy pomocy western blotting

Służy do wykrywania rzadkich rodzajów białek

Potrzebne są: 2 odcinki startera, trifosforany 4 nukleozydów, polimeraza RNA

Fosfodiestrowe

Beta-laktamowe

Glikozydowe

Kowalencyjne

Posiadają na końcu 5’ rejon bogaty w ppG lub pppG

Zazwyczaj powstają z pre-mRNA

Posiadają na końcu 5’ rejon bogaty w ppG

Posiadają na końcu 3’ ogon poliA, niekodowany przez matryce

Translacja jest sprzężona z transkrypcją i zachodzi w tym samym czasie

Polimeraza DNA zależna od DNA

Wirusowa czy komórki gospodarza

Replikaza RNA-polimeraza RNA zależna od RNA

Odwrotna transkryptaza RNA zależna od DNA

Organizmy eukariotyczne mogą korzystać z retrowirusa zmieniać metabolizm

Dwuniciowy RNA wbudowuje się do genomu

Polimeraza DNA zależna od RNA

Powstaje hybryda DNA-RNA