W układach biologicznych kanały błonowe występują w postaci otwartej i są zamykane jedynie na krótką chwilę.

f. Pomimo, że pompy transportują jony w sposób aktywny, robią to znacznie wolniej niż kanały transportujące te same jony w sposób bierny.

g. Dana pompa błonowa może przenosić ten sam jon w obie strony w zależności od występującego w komórce gradientu jonów.

Zadaniem fizjologicznym pomp błonowych jest wyrównywanie stężeń określonej substancji na zewnątrz i wewnątrz komórki

Kanały błonowe bramkowane ligandem umożliwiają transport jonów wbrew gradientowi ich stężeń

Szybkość transportu jonów przez pompy jest znacznie większa niż transportu tych samych jonów przez kanały błonowe, ponieważ pompy zużywają w tym celu energię, a kanały przeprowadzają transport w sposób bierny.

b. Pompy jonowe zawierają w swojej strukturze fragment transbłonowy.

j. Kanały umożliwiają transport jonów na zasadzie dyfuzji ułatwionej.

i. Pompy jonowe są integralnymi białkami błonowymi.

h. Kanały błonowe są odpowiedzialne za wytworzenie w komórce gradientu stężeń jonów, wykorzystywanego później m. in. przez przenośniki drugiego rzędu.

d. Kanał potasowy z Streptomyces.lividans ma kształt stożka, otwór po węższej stronie zwany filtrem selektywności powoduje, że tylko jony potasowe mogą swobodnie wnikać do wnętrza kanału, natomiast szeroki otwór po stronie docelowej umożliwia szybką dyfuzję jonów do cytoplazmy

b. Żadne ze stwierdzeń nie jest prawidłowe.

c. Kanał pokrywa większość kosztów odwodnienia K+, ponieważ umożliwia kompensujące odziaływania z grupami aminowymi wyściełającymi filtr selektywności.

a. Kanał K+ umożliwia transport jonów sodowych tylko w obecności ATP, gdyż wydatek energii swobodnej niezbędny do dehydratacji jonu sodowego jest znaczny

e. W pierwszym odcinku kanału potasowego dochodzi do hydratacji jonu, aby ten mógł swobodnie przemieścić się do filtru selektywności.

f. Białkowe kanały błonowe są zbudowane zwykle z wielu podjednostek, a średnica poru wzrasta wraz z ilością tych podjednostek.

i. Połączenia szczelinowe są kanałami błonowymi o względnie dużej przepuszczalności dla jonów, niewielkich metabolitów i większości białek

c. Selektywność kanału bramkowanego ligandem zmienia się w zależności od tego, czy jest on związany ze swoim ligandem, czy nie.

d. Niektóre kanały błonowe wykazują selektywność wobec poszczególnych jonów.

j. Białkowe kanały błonowe wykazują właściwości allosteryczne.

g. Kanały błonowe wykorzystując źródła energii swobodnej takie jak ATP prowadzą transport jonów lub cząsteczek w kierunku termodynamicznie niekorzystnym

b. Kanały bramkowane potencjałem stają się przepuszczalne dla odpowiednich jonów dopiero po przekroczeniu odpowiedniej wartości potencjału transbłonowego.

a. Odpowiednio długie otwarcie kanału błonowego prowadziłoby do wyrównania stężeń po obu stronach błony, jednak w warunkach fizjologicznych otwarcie kanału jest zwykle krótkotrwałe.

h. Połączenia szczelinowe są kanałami błonowymi o względnie dużej przepuszczalności dla jonów i niewielkich metabolitów.

Kanał receptora acetylocholinowego jest typowym przykładem kanału bramkowanego potencjałem.

a. Wymieniony w tym zadaniu potencjał transbłonowy mógłby być wytwarzany przez kanał błonowy jonów Na+ oraz niezależny kanał błonowy jonów K+.

e. Równoczesny transport jonów Na+ na zewnątrz komórki oraz jonów K+ do środka komórki w tych warunkach może przeprowadzać wyłącznie pompa Na+-K+ hydrolizująca ATP.

c. W podanych warunkach zmiana entalpii swobodnej transportu jonu Na+ na zewnątrz komórki wynosi około +10.8 kJ•mol-1, a transportu jonu Na+ do środka komórki około -10.8 kJ•mol-1.

b. W podanych warunkach zmiana entalpii swobodnej transportu jonu K+ na zewnątrz komórki wynosi około -4,6 kJ•mol-1, a transportu jonu K+ do środka komórki około +4,6 kJ•mol-1.

d. Gdyby potencjał transbłonowy był równy zeru, transport jonów K+ do wnętrza komórki wymagałby mniejszego nakładu energetycznego, niż przy potencjale wynoszącym - 50 mV.

Przepuszczalność kanału receptora acetylocholinowego jest praktycznie taka sama dla jonów K+ i jonów Na+.

Przepuszczalność kanału receptora acetylocholinowego jest większa dla jonów K+ , niż dla jonów Na+

a. Receptor acetylocholinowy zlokalizowany jest w błonie presynaptycznej

e. Ze względu na podobny charakter jonów Na+ i K+, kanał potasowy wykazuje podobną przepuszczalność dla obu tych jonów.

Kanały sodowe i potasowe są przepuszczalne dla jonów Na+ i K+ odpowiednio do momentu, w którym potencjał błonowy osiąga wartość potencjału spoczynkowego.

b. Receptor acetylocholinowy zlokalizowany jest w błonie postsynaptycznej.

Kanał receptora acetylocholinowego jest typowym przykładem kanału bramkowanego potencjałem

d. Odpowiedni wzrost potencjału błonowego powoduje równoczesne otwarcie kanału sodowego i potasowego

c. Odpowiedni wzrost potencjału błonowego powoduje otwarcie najpierw kanału potasowego, a następnie sodowego

a. Niemożliwe jest przewidzenie obecności helis transbłonowych w białku tylko na podstawie jego sekwencji aminokwasowej.

l. Integralne białka błonowe zawsze przechodzą przez całą szerokość dwuwarstwy lipidowej.

Aspiryna blokuje aktywność syntazy-1 prostaglandyny H2 poprzez zablokowanie kanału hydrofobowego umożliwiającego dotarcie kwasu arachidonowego do miejsca aktywnego enzymu.

Białka błonowe mają ściśle określoną orientację ponieważ są dostarczane od strony zewnętrznej komórki.

h. Aspiryna blokuje aktywność kanału potasowego

m. Ultrawirowanie pozwala oddzielić białka integralne od błony

j. Rodopsyna bakteryjna jest białkiem peryferyjnym

k. Do oddzielenia białka integralnego od błony konieczne jest użycie detergentu.

Białka mogą być związane z błoną poprzez powierzchnie utworzone przez hydrofobowe reszty boczne aminokwasów lub poprzez kowalencyjnie związane z białkami grupy hydrofobowe.

Białka błonowe mają ściśle określoną orientację ponieważ są dostarczane od strony cytozolowej komórki.

i. Białka transbłonowe przechodzą przez całą szerokość dwuwarstwy lipidowej.

Obecność helis transbłonowych w białku można przewidzieć na podstawie jego sekwencji aminokwasowej.

f. Fosfatyd to najprostsza sfingomielina

c. Fosfoglicerydy są fosfolipidami błonowymi zbudowanymi na bazie kwasu fosforanowego

b. Glikolipidy są sfingolipidami i zawierają fragmenty cukrowe.

e. Podobnie jak sfingomieliny, glikolipidy zawierają w swej budowie resztę kwasu fosforanowego

d. Fosfoglicerydy są fosfolipidami błonowymi zbudowanymi na bazie kwasu fosfatydowego.

a. Zarówno gangliozydy, jak i cerebrozydy są sfingolipidami.

f. Zawierają węglowodany, które kowalencyjnie są związane do białek i lipidów.

l. Model płynnej mozaiki dotyczy błon zbudowanych z jednej warstwy lipidów.

Skład lipidowy zewnętrznej oraz wewnętrznej warstwy lipidowej jest zawsze identyczny.

Błony biologiczne są warstwowymi strukturami zbudowanymi głównie z lipidów i białek.

d. Skład lipidowy zewnętrznej oraz wewnętrznej warstwy lipidowej jest identyczny, ale dyfuzja poprzeczna lipidów z jednej warstwy do drugiej jest utrudniona termodynamicznie.

c. Obecność cholesterolu powoduje zwiększenie płynności błony.

g. Są dużymi strukturami warstwowymi, ściśle odgraniczającymi różne przedziały.

n. Obecność cholesterolu powoduje zmniejszenie płynności błony.

Dla większości błon zawartości białek w błonach stanowi ok.25% w stosunku do lipidów.

Obecność nienasyconych kwasów tłuszczowych z wiązaniami podwójnymi w konfiguracji cis w lipidach błonowych obniża tzw. temperaturę przejścia („topnienia”) błony.

Zawierają specyficzne białka, które pośredniczą w charakterystycznych funkcjach błon.

e. Błony są funkcjonalnie symetryczne.

m. Błony są funkcjonalnie asymetryczne, podczas gdy strukturalnie symetryczne.

Są strukturami symetrycznymi, co wynika z symetrycznej natury dwuwarstwy lipidowej.

i. Mogą być traktowane jak dwuwymiarowy roztwór zorientowanych przestrzennie lipidów i białek.