Gliniane naczynie greckie o owalnym brzuścu z dwoma pionowymi imadłami, często zdobione dekoracją geometryczną lub figuralną, służące głównie do przechowywania płynów; rozpowszechnione również w kulturze rzymskiej;

W architekturze starożytnej zakończenie wysuniętych, w kształcie czworokątnego pilastra, bocznych ścian NAOSU, tworzących pronaos. Termin in antis, stosowany do pronaosu lu świątyni, oznacza typ budowli posiadającej w pronaosie dwie kolumny lub kariatydy ustawione między ...

... z delikatnymi fasciae. Powyżej powinien znajdować się fryz


Belka spoczywająca na kolumnach (filarach, pilastrach), najniższy i najważniejszy człon belkowania; jego pierwotną funkcją było podtrzymywanie belek stropu ukrytych za fryzem. Występuje we wszystkich porządkach architektonicznych; w porządku doryckim jest gładki, zakończony u góry płaską listwą (TENIA), do której pod tryglifami fryzu przymocowane są w równych odstępach małe listewki (REGULA) z sześcioma łezkami (GUTTY), w porządku jońskim ukształtowany z trzech poziomych listew (FASCIAE), ku górze wysuniętych coraz bardziej do przodu; w porządku korynckim zdobiony dodatkowo profilowaniem uskakujących listew.

1) W architekturze profil zdobiony perełkowaniem występujący między trzonem kolumny a jej głowicą, czasem jako element złożonego profilu bazy;

2) W starożytnej Grecji naczynie ceramiczne używane podczas uczt;

... kamienicy Mikołaja Przybyły w Kazimierzu Dolnym

Górny element budynku w postaci ścianki, balustrady lub rzędu sterczyn osłaniający dach. Pełni dwojaką funkcję: estetyczną (przede wszystkim) jako architektoniczny element dekoracyjny oraz użytkowo-konstrukcyjną jako zabezpieczenie sąsiednich budynków przed przeniesieniem się ognia w przypadku pożaru.

Podział odcinka na takie dwie części, iż cały odcinek ma się tak do części większej, jak część większa do mniejszej. Stosunek części mniejszej do większej wynosi ok. 5:8; z tym podziałem zwłaszcza w architekturze (podział elewacji, elementy planu) łączono własności estetyczne; stosowano je czasem w architekturze antycznej i sztuce renesansowej;

Czarnonofigurowa ... François

Naczynie różnego kształtu i różnego przeznaczenia (dekoracyjne, użytkowe), zwykle dość duże, z szerokim otworem, zdobione; także motyw zdobniczy stosowany w architekturze we wnętrzach świeckich i sakralnych, meblarstwie i różnych działach rzemiosła artystycznego;

Świątynia Ateny – Nike (Apteros)

Element architektoniczny i motyw ornamentowy w kształcie spirali lub zwoju. W architekturze klasycznej występuje na kapitelach kolumn, w okresie renesansu, manieryzmu i baroku we wszelkiego rodzaju zwieńczeniach (np. nagrobki, portale, obramienia okienne, tabernakula, aediculae), zdobi też konsole, grzebienie attyk, przybierając często formę esownicy.