Strona 3
terminologia, pojęcia z historii sztuki WIADOMOŚCI WSTĘPNE POWTÓRKA PRZED MATURĄ cz. 2
Pytanie 17
Jan Matejko, Bitwa pod Grunwaldem
Rodzaj malarstwa historycznego, rysunku lub grafiki, którego tematem są sceny bitewne, wojny, życie obozowe wojowników. Temat pojawił się w malarstwie wazowym starożytnej Grecji- cen tauromachia i gigantomachia. W renesansie głównym twórcą był Paolo Ucello. Polscy artyści posługujący się tym tematem to m.in. bracia Kossakowie i Jan Matejko.
Rodzaj malarstwa historycznego, rysunku lub grafiki, którego tematem są sceny bitewne, wojny, życie obozowe wojowników. Temat pojawił się w malarstwie wazowym starożytnej Grecji- cen tauromachia i gigantomachia. W renesansie głównym twórcą był Paolo Ucello. Polscy artyści posługujący się tym tematem to m.in. bracia Kossakowie i Jan Matejko.
Pytanie 18
żółty, czerwony i niebieski to barwy ....
Pytanie 19
... patronowa w Łopusznej
Wielobarwne malowidła zdobiące ściany, stropy lub sklepienia budowli znana w starożytności, występowała w kościołach wczesnochrześcijańskich i średniowiecznych; charakterystyczna dla sztuki renesansu i baroku należała do najczęściej stosowanych dekoracji wnętrz budowli sakralnych i świeckich, niekiedy zdobiła też fasady budowli; w XX wieku spotykana jako ozdoba elewacji reprezentacyjnych budynków.
Wielobarwne malowidła zdobiące ściany, stropy lub sklepienia budowli znana w starożytności, występowała w kościołach wczesnochrześcijańskich i średniowiecznych; charakterystyczna dla sztuki renesansu i baroku należała do najczęściej stosowanych dekoracji wnętrz budowli sakralnych i świeckich, niekiedy zdobiła też fasady budowli; w XX wieku spotykana jako ozdoba elewacji reprezentacyjnych budynków.
Pytanie 20
Autoportret Witkacego z 1939 roku.
Technika malarska, polegająca na używaniu miękkich pałeczek, wykonanych z barwnika malarskiego zmieszanego z kredą, glinką lub gipsem. Całość jest połączona żywicznym spoiwem. Technika ta daje miękką, łagodną kreskę, znana już od XV w., usamodzielniła się w XVIII w.
Technika malarska, polegająca na używaniu miękkich pałeczek, wykonanych z barwnika malarskiego zmieszanego z kredą, glinką lub gipsem. Całość jest połączona żywicznym spoiwem. Technika ta daje miękką, łagodną kreskę, znana już od XV w., usamodzielniła się w XVIII w.
Pytanie 21
Van Gogh, Korytarz w przytułku, 1889.
Technika podobna do akwareli, z tą różnicą, że tutaj farby są zmieszane z kryjącą bielą, podczas gdy akwarela nie jest farbą kryjącą. Gama barwna tej techniki jest dość stonowana, zbliżona do kolorystyki charakterystycznej np. dla pastelu.
Technika podobna do akwareli, z tą różnicą, że tutaj farby są zmieszane z kryjącą bielą, podczas gdy akwarela nie jest farbą kryjącą. Gama barwna tej techniki jest dość stonowana, zbliżona do kolorystyki charakterystycznej np. dla pastelu.
Pytanie 22
Goya, Rozstrzelanie powstańców madryckich, 1814 r.
Obraz przedstawiający scenę rozgrywającą się w nocy, zwłaszcza w plenerze. Scena taka wymaga znakomitego opanowania warsztatu malarskiego, przede wszystkim koloru, za to daje artyście możliwość zastosowania interesujących rozwiązań świetlnych. Szczytowym okresem rozwoju ... był impresjonizm.
Obraz przedstawiający scenę rozgrywającą się w nocy, zwłaszcza w plenerze. Scena taka wymaga znakomitego opanowania warsztatu malarskiego, przede wszystkim koloru, za to daje artyście możliwość zastosowania interesujących rozwiązań świetlnych. Szczytowym okresem rozwoju ... był impresjonizm.
Pytanie 23
Michał Anioł, Stworzenie Ewy
Technika malowania na świeżym, wilgotnym tynku. Jednorazowo nakłada się tylko taki fragmenty tynku, jaki artysta jest w stanie zamalować w ciągu dnia. Po wyschnięciu jakiekolwiek poprawki są już niemożliwe. Na koniec "dniówki" zbędne, niezamalowane kawałki tynku są zdejmowane, a kolejnego dnia kładzie się następną partię zaprawy. Malarz stara się, aby miejsca łączeń poszczególnych fragmentów tynku wypadały wzdłuż konturów postaci, gdzie łatwiej je ukryć. Technika ta jest stosowana od starożytności.
Technika malowania na świeżym, wilgotnym tynku. Jednorazowo nakłada się tylko taki fragmenty tynku, jaki artysta jest w stanie zamalować w ciągu dnia. Po wyschnięciu jakiekolwiek poprawki są już niemożliwe. Na koniec "dniówki" zbędne, niezamalowane kawałki tynku są zdejmowane, a kolejnego dnia kładzie się następną partię zaprawy. Malarz stara się, aby miejsca łączeń poszczególnych fragmentów tynku wypadały wzdłuż konturów postaci, gdzie łatwiej je ukryć. Technika ta jest stosowana od starożytności.
Pytanie 24
Św. Piotr - ikona z VI wieku wykonana "tą" techniką
Bardzo trwała technika malarska, w której spoiwem farb był wosk pszczeli. Farby nakładano na gorąco, w stanie płynnym, albo jako pasty, które potem wygładzano gorącym żelazkiem. Stosowana w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie.
Bardzo trwała technika malarska, w której spoiwem farb był wosk pszczeli. Farby nakładano na gorąco, w stanie płynnym, albo jako pasty, które potem wygładzano gorącym żelazkiem. Stosowana w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie.
