utrwalona praktyka w sferze publicznej potwierdzona orzecznictwem sądowym lub administracyjnym,

jakakolwiek praktyka ukształtowana w sferze zachowań ludzkich,

nieuregulowana prawem stanowionym, ukształtowana praktyka zachowań mająca miejsce w obszarze życia publicznego.

zawierania umów publicznoprawnych,

rzeczywistego stosowania i społecznego przestrzegania norm pozaprawnych,

uznawanie przez organy państwowe skutków prawnych zachowań ukształtowanych poza obszarem regulacji prawa stanowionego

orzeczenie niezgodne z powszechnie przyjmowanymi dyrektywami wykładni prawa,

orzeczenie spełniające funkcję źródeł prawa i rzutujące na kierunek przyszłego orzecznictwa

orzeczenie rozstrzygające określoną sprawę odmiennie, aniżeli miało to miejsce do tej pory w orzecznictwie,

. prawo może być zmienione przez normę zwyczajową,

istnieją precedensy de facto,

akty kierownictwa wewnętrznego mają charakter powszechnie obowiązujący.

istnieją precedensy de iure,

ustalenia faktyczne istotne dla podjętego orzeczenia (obiter dicta),

każda argumentacja interpretacyjna odwołująca się do wcześniej zapadłych orzeczeń sądowych,

ustanowiona przez prawodawcę reguła mająca spełniać rolę podstawy prawnej decyzji,

niestanowiona, ogólna reguła uznana i przywołana przez sąd w uzasadnieniu orzeczenia (ratio decidendi).

wartość prawna danego orzeczenia zwiększa się wraz z upływem czasu i częstości powoływania |ię na precedens

prawnie wiąże w następstwie przejścia skrawy przez cały, przewidziany dla danego porządku prawnego, tryb instancyjny,

nabiera mocy obowiązującej dopiero przez oficjalną publikację,

stosować normy zwyczajowe nawet w pfzypadku braku odesłań w przepisach prawnych.

stosować normy zwyczajowe tylko w przypadku wyraźnych do nich odesłań zawartych w normach prawa pozytywnego,

stosować normy zwyczajowe tylko na korzyść osoby oskarżanej lub pozywanej w procesie prawnym

w żadnym z powyższych.

źródła poznania prawa,

formalnym,

walidacyjnym (jako czynnik kształtujący reguły uznawania faktów za prawotwórcze),