numer segmentu jest mnożony przez 16, a następnie do wyniku tego mnożenia dodawany jest adres logiczny. Wynik w postaci liczby 32 bitowej jest adresem liniowym

do adresu logicznego dodawane jest przesunięcie zapisane w deskryptorze segmentu

adres logiczny jest wprost adresem liniowym, jedynie przy dostępie do pamięci sprawdzany jest dozwolony zakres wartości (minimum i maksimum) zapisane w deskryptorze segmentu

do adresu logicznego dodawane jest przesunięcie, będące 32 bitowym numerem segmentu

początek, wielkość, typ wykonywanych zadań (32, 64 bitowe z wirtualizacją lub bez, zadania 16 bitowe)

lista uprawnionych procesów mających prawo dostępu, typ segmentu (dane, stos, kod programu) oraz położenie (początek i wielkość segmentu)

segmenty były używane tylko w trybie rzeczywistym do rozszerzenia obszaru adresowego. Obecnie wykorzystuje się tylko mechanizm stronicowania jako nowocześniejszy

początek, wielkość, dozwolone operacje (odczyt, zapis, wykonanie), wymagany poziom

inaczej nazywana (w trybie rzeczywistym) tablicą przerwań, zawiera wyłącznie adresy procedur obsługi przerwań i wyjątków trybu wirtualnego

używana jest przez mechanizm stronicowania. W tablicy zapisywane są deskryptory, czyli struktury w których opisywane są uprawnienia w dostępie do segmentu pamięci oraz jego położenie i wielkość,

wykorzystywana jest przez mechanizm stronicowania pamięci. Zawiera informacje o stronach obecnych w pamięci oraz mapę stron zapisanych w pliku stronicowania

zawiera deskryptory, czyli struktury opisujące procesy realizowane w systemie operacyjnym. Każdy deskryptor zawiera informacje o położeniu segmentu kodu, danych i stosu oraz zestaw uprawnień w dostępie do pamięci oraz urządzeń I/O

uproszczenie sposobu obliczania adresu fizycznego w dostępie do pamięci RAM

podzielenie obszarów pamięci pod względem funkcjonalnych (rozdzielenie kodu od danych), oraz tworzenie podstaw dla mechanizmów ochrony pamięci przydzielanej równolegle działającym procesom

zapewnienie większej wydajności i elastyczności w operowaniu dużymi blokami pamięci, np. szybsze działanie funkcji memcpy() w kopiowaniu pomiędzy segmentami

umożliwienie mechanizmom wirtualizacji pamięci szybsze przenoszenie najmniej używanych segmentów do pliku wymiany oraz zwalnianie nieużywanych segmentów

eliminowaniu zakłóceń szybkozmiennych z mierzonego napięcia. Przy odpowiednim dobraniu czasu całkowania umożliwia to usuniecie wpływu zakłóceń pochodzących od sieci energetycznych (50 Hz)

porównaniu wartości mierzonego napięcia z napięciem wzorcowym i systematycznym zwiększaniu lub zmniejszaniu napięcia wzorcowego aż do zrównania się obydwu napięć

Numerycznym obliczaniu całki z przebiegu analogowego w całym okresie

cyklicznym ładowaniu i rozładowywaniu kondensatora, przy jednoczesnym zliczaniu impulsów zegarowych. Czas ładowania jest stały i uzależniony jest od pojemności licznika impulsów Nmax. Pomiar polega na zliczaniu impulsów zegarowych podczas rozładowywania kondensatora do wartości 0

możliwość wykonywania pomiarów w bardzo szerokim zakresie wartości przy zachowaniu wysokiej dokładności działania (tzw. automatyczne dopasowanie zakresu pomiarowego)

duża szybkość działania (ponad 1 MS/s) kosztem dokładności pomiarowej (typowo 8 - 10 bitów)

bardzo duża dokładność pomiaru (nawet lepsza niż 0,01%), ale kosztem relatywnie długiego cyklu pomiarowego (kilka - kilkadziesiąt ms)

łatwość implementacji w systemie komputerowym, gdyż wynikiem działania przetwornika jest ciąg impulsów o zmiennej częstotliwości i stałej amplitudzie

zawiera 3 obwody całkujące połączone szeregowo. Pozwala to na poprawienie dokładności i szybkości pracy przetwornika kosztem rozbudowania układu.

jest rozwinięciem układu klasycznego przetwornika całkującego poprzez dodanie dodatkowego obwodu całkującego umożliwiającego skrócenie czasu przetwarzania. 2 obwody pracujące równolegle skracają czas o około połowę

umożliwia poprawienie dokładności przez trzykrotne powtórzenie procedury całkowania. Wartość wynikowa jest uśrednioną wartością z 3 cykli. Eliminuje to wpływ losowych szumów przetwarzania. Dla dalszego poprawienia dokładności (kosztem czasu) można stosować przetworniki z nawet 11 krotnym przetwarzaniem.

jest rozwinięciem układu klasycznego przetwornika całkującego przez zastosowanie dodatkowego cyklu rozładowywania kondensatora mniejszym prądem, a przez to umożliwia zwiększenie dokładności przetwarzania

wymaga stosowania rozbudowanej logiki sterującej i generatorów wartości pseudolosowych, ale umożliwia uzyskania bardzo dużej dokładności (produkowane są przetworniki nawet 24 bitowe)

jest używany w systemach laboratoryjnych z powodu dużej odporności na wysokie napięcia wejściowe

zapewnia bardzo krótki czas pomiarowy (nawet 10-8 [s]) kosztem dokładności

umożliwia wykonywanie pomiarów napięć stałych lub bardzo wolno zmiennych, zapewniając dużą stabilność pomiarową. Nie nadaje się do pomiarów napięć szybkozmiennych (powyżej 10 Hz)