Zarządzanie zasobami osobowymi i technicznymi jest ważniejsze niż zarządzanie procesem projektowym.

Stosowanie tradycyjnego modelu kaskadowego wiąże się z problemami dotyczącymi zarządzania zasobami (ludzkimi, sprzętowymi)

Zaletą modelu iteracyjnego jest szybkość prac spowodowana brakiem konieczności planowania działań, co znacznie oszczędza czas - wynika to z faktu, że po zakończeniu iteracji możemy szybko ocenić wyniki i natychmiast skorygować popełnione błędy.

Model przyrostowy zakłada, że w każdym punkcie kontrolnym mamy przyrost ilościowy bądź jakościowy względem produktów projektu w poprzednim punkcie kontrolnym.

Problemem modelu iteracyjnego jest brak kontroli nad czasem, a co za tym idzie - terminem wykonania systemu.

W modelu spiralnym każda kolejna iteracja obejmuje więcej produktów i co za tym idzie - jest coraz dłuższa. Dlatego “rozwijanie spirali” należy ograniczyć do niewielkiej liczby iteracji.

W modelu spiralnym przed realizacją zaplanowanego działania wykonywana jest analiza ryzyka, której elementem może być prototyp rozwiązania.

W modelu spiralnym na początku każdej iteracji wykonywana jest analiza ryzyka, której elementem może być prototyp rozwiązania.