JEZA

Terminowość realizacji poszczególnych etapów projektu jest ważniejsza niż dokumentowanie zmian w projekcie.

Działające oprogramowanie jest ważniejsze niż rozbudowana formalna dokumentacja każdego kroku w projekcie.

Ścisłe i bieżące kontakty i uzgodnienia z klientem są ważniejsze niż ścisła współpraca w zespole.

Osoby i interakcje pomiędzy nimi są ważniejsze niż wykonywanie założonych procesów projektowych i stosowanie rozbudowanych narzędzi.

Współpraca z klientem jest ważniejsza niż negocjowanie i sztywne realizowanie kontraktu.

Reagowanie na zmiany jest ważniejsze niż postępowanie według z góry określonego planu.

Bieżąca kontrola nad realizacją zadań jest ważniejsza niż zarządzanie procesem projektowym.

Opracowywanie i realizacja krótkoterminowych planów jest ważniejsza niż dokumentowanie formalnych uzgodnień z klientem i ich realizacji.

Zarządzanie zasobami osobowymi i technicznymi jest ważniejsze niż zarządzanie procesem projektowym.

Stosowanie tradycyjnego modelu kaskadowego wiąże się z problemami dotyczącymi zarządzania zasobami (ludzkimi, sprzętowymi)

Zaletą modelu iteracyjnego jest szybkość prac spowodowana brakiem konieczności planowania działań, co znacznie oszczędza czas - wynika to z faktu, że po zakończeniu iteracji możemy szybko ocenić wyniki i natychmiast skorygować popełnione błędy.

Model przyrostowy zakłada, że w każdym punkcie kontrolnym mamy przyrost ilościowy bądź jakościowy względem produktów projektu w poprzednim punkcie kontrolnym.

Problemem modelu iteracyjnego jest brak kontroli nad czasem, a co za tym idzie - terminem wykonania systemu.

W modelu spiralnym każda kolejna iteracja obejmuje więcej produktów i co za tym idzie - jest coraz dłuższa. Dlatego “rozwijanie spirali” należy ograniczyć do niewielkiej liczby iteracji.

W modelu spiralnym przed realizacją zaplanowanego działania wykonywana jest analiza ryzyka, której elementem może być prototyp rozwiązania.

W modelu spiralnym na początku każdej iteracji wykonywana jest analiza ryzyka, której elementem może być prototyp rozwiązania.

Model iteracyjny zakłada powstawanie nowej wersji oprogramowania systemu w każdej iteracji.

Model przyrostowy może odnosić się zarówno do liniowego jak i iteracyjnego procesu realizacji systemu.

W modelu przyrostowym z zasady nie wykonuje się nawrotów, których celem miałaby być poprawa już zrealizowanych prac. ( ??? )

Ponieważ poszczególne zadania są wielokrotnie powtarzane w modelu iteracyjnym trudno jest śledzić realny postęp prac.