Fiszki
egz_inż-gig
Test w formie fiszek egzamin inżynierski GIG WGGiOŚ
Ilość pytań: 152
Rozwiązywany: 10671 razy
Metoda trójkątów jest podstawową techniką używana do wieloskładnikowych analiz
wolumetrycznych:
Obejmujących mnożenie map składowych
Powyższe stwierdzenie nie jest prawdziwe
Obejmujących dodawanie map składowych
Powyższe stwierdzenie nie jest prawdziwe
Metoda trójkątów jest stosowana przede wszystkim do:
Do opracowania map pojedynczych parametrów na podstawie stosunnkowo nielicznych danych punktowych lub do konstruowania map powierzchni terenu
Do operacji na regularnych siatkach interpolacyjnych, np. konwersji czasowo głębokościowej
Do opracowania map na podstawie wspomaganej komputerowo interpretacji sejsmiki
Do opracowania map pojedynczych parametrów na podstawie stosunnkowo nielicznych danych punktowych lub do konstruowania map powierzchni terenu
Technika superpozycji jest to:
Analogowa metoda konturowana wykorzystująca ekstrapolację techniką równoodległościową
Metoda wspomagająca korelacje międzyotworowe na podstawie geofizyki wiertnicze oparta na ekstrapolacji trendów wielomianowych oraz interpolacji liniowej
Klasyczna (analogowa) technika konstruowania map, wykorzystywana do opracowania map pochodnych w wyniku nałożenia i odejmowania lub dodawania dwóch obrazów izoliniowych. Z jej wykorzystaniem można konstruować pochodne mapy strukturalne lub miąższości
Klasyczna (analogowa) technika konstruowania map, wykorzystywana do opracowania map pochodnych w wyniku nałożenia i odejmowania lub dodawania dwóch obrazów izoliniowych. Z jej wykorzystaniem można konstruować pochodne mapy strukturalne lub miąższości
Technik superpozycji jest wykorzystywana do opracowania:
Mapy miąższości i strukturalnych
Map paleogeograficznych
Map litofacjalnych
Mapy miąższości i strukturalnych
Technika superpozycji jest to klasyczna (analogowa) technika konstruowania:
Map porowatości, pojemności zbiornikowej, temperatur itp.
Map strukturalnych, miąższości paleomiąższości i rozmiaru erozji
Map litofacjalnych
Map strukturalnych, miąższości paleomiąższości i rozmiaru erozji
Interpolacja liniowa to podstawowa technika:
Obliczania regularnych siatek interpolacyjnych (grid 2D)
Wyznaczania położenia warstwic, stosowana do określenia położenia warstwic na mapach konstruowanych metoda trójkątów
Przeniesienia gradientów zmian kartowanego parametru z obszaru kontrolowanego danymi na obszar nie kontrolowany lub słabo kontrolowany danymi
Wyznaczania położenia warstwic, stosowana do określenia położenia warstwic na mapach konstruowanych metoda trójkątów
Interpolacja liniowa to technika konstruowania map ilościowych pozwalająca:
Odwzorować w sposób dyskretny kartowane zjawisko
Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych
Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie wartości przekraczającym minimum i maksimum w zbiorze danych wejściowych
Przedstawić na mapie kartowane zjawisko w zakresie minimum – maksimum, takim jak w zbiorze danych wejściowych
Interpolacja liniowa i ekstrapolacja mogą być stosowane razem, gdy do opracowania
różnych fragmentów map wykorzystane będą:
Konturowanie geometryczne i konturowanie równoległe
Metoda superpozycji i konturowanie mechaniczne
Konturowanie geometryczne i konturowanie równoodległościowe
Konturowanie geometryczne i konturowanie równoodległościowe
Przewyższone przekroje wgłębne:
Pozwalają bardziej precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe
Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych
Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną ale wprowadzają zaburzenia , kątów, miąższości i odległości
Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną ale wprowadzają zaburzenia , kątów, miąższości i odległości
Zastosowanie dużego współczynnika przewyższenia przekroju pozwala:
Poprawnie odczytać kąty upadu warstw
Bardziej szczegółowo zwizualizować na przekroju zmienność stratygraficzną warstw kosztem zaburzeń geometrii
Precyzyjnie odczytać miąższości rzeczywiste bezpośrednio z przekroju
Bardziej szczegółowo zwizualizować na przekroju zmienność stratygraficzną warstw kosztem zaburzeń geometrii
Nieprzewyższone przekroje strukturalne:
Nie mogą być stosowane do celów publikacyjnych
Pozwalają prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń, kątów, miąższości i odległości
Pozwalają precyzyjnie prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń odległości, ale fałszują relacje kątowe i miąższościowe
Pozwalają prześledzić budowę geologiczną nie wprowadzając zaburzeń, kątów, miąższości i odległości
Na rozdzielczość regularnej siatki interpolacyjnej mają wpływ:
Zastosowany algorytm interpolacyjny, ilość i jakość danych wejściowych oraz gęstość siatki interpolacyjnej
Cięcie konturowe mapy kreślonej na podstawie siatki
Głównie gęstość siatki interpolacyjnej w pionie
Zastosowany algorytm interpolacyjny, ilość i jakość danych wejściowych oraz gęstość siatki interpolacyjnej
W przypadku wykorzystania algorytmu estymacyjnego opartego na funkcjach
wielomianowych obliczony grid:
Jest płaszczyzną lub powierzchnią najlepszego dopasowania do danych wejściowych
Wykazuje 100% zgodności z danymi wejściowymi
Wykazuje lokalną zgodność z danymi wejściowymi
Jest płaszczyzną lub powierzchnią najlepszego dopasowania do danych wejściowych
Zastosowanie bardzo gęstej siatki interpolacyjnej:
Nigdy nie zapewnia wysokiej zgodności grida 2D i danych wejściowych
Może powodować powstawanie sztucznych „numerycznych” struktur w przypadku nierównomiernej dystrybucji danych wejściowych, równocześnie wykazując wysoką statystyczną zgodność modelu i danych wejściowych;
Zawsze zapewnia wysoką jakość geologiczną modelu
Może powodować powstawanie sztucznych „numerycznych” struktur w przypadku nierównomiernej dystrybucji danych wejściowych, równocześnie wykazując wysoką statystyczną zgodność modelu i danych wejściowych;
Procedura przygotowania danych wejściowych do opracowania map wgłębnych i
przekrojów wgłębnych:
Posegregowanie danych geofizycznych, litostratygraficznych, biostratygraficznych i chronostratygraficznych z zastosowaniem zasad logiki rozmytej
Obejmuje ujednolicenie jednostek i skal materiałów wejściowych oraz ujednolicenie wielkości i typu czcionek w cyfrowych plikach wsadowych
Obejmuje ujednolicenie współrzędnych materiałów wsadowych, ujednolicenie jednostek, dopasowanie formatów cyfrowych, ocenę metodologicznej zgodności pozyskania danych wsadowej, ujednolicenie stratygrafii
Obejmuje ujednolicenie współrzędnych materiałów wsadowych, ujednolicenie jednostek, dopasowanie formatów cyfrowych, ocenę metodologicznej zgodności pozyskania danych wsadowej, ujednolicenie stratygrafii
Przygotowanie danych do opracowania mapy izopachyt obejmuje:
Obliczenie uśrednionego zailenia kartowanej warstwy
Obliczenie miąższości rzeczywistych w odwiercie poprzez uwzględnienie krzywizny otworu i kąta upadu warstw
Obliczenie pozornych kątów upadu kartowanej warstwy
Obliczenie miąższości rzeczywistych w odwiercie poprzez uwzględnienie krzywizny otworu i kąta upadu warstw
Do obliczenia rzeczywistego kąta upadu warstw należy zastosować opcjonalnie
następujące równia:
TST= cos * TVT i/lub tgδ rzecz = tgδ poz /V
m rzecz = cos * m poz i/lub tgδ rzecz = tgδ poz /V i/lub tgδ rzecz = tgδ poz /cosB
tgδ rzecz = tgδ poz /V i/lub tgδ rzecz = tgδ poz /cosB
tgδ rzecz = tgδ poz /V i/lub tgδ rzecz = tgδ poz /cosB
Do opracowania przekroju strukturalnego wykorzystywane są:
Interpretacje sejsmiki w domenie głębokościowej, dane strukturalne uzyskane w odsłonięciach terenowych, mapy strukturalne, stratygrafia profili wierceń, interpretacje strukturalne geofizyki wiertniczej
Mapy facjalne i paleogeograficzne
Interpretacje sejsmiki w domenie czasowej oraz krzywe porowatości efektywnej
Interpretacje sejsmiki w domenie głębokościowej, dane strukturalne uzyskane w odsłonięciach terenowych, mapy strukturalne, stratygrafia profili wierceń, interpretacje strukturalne geofizyki wiertniczej
Przekroje stratygraficzne są opracowywane na podstawie np.:
Wyłącznie zgeneralizowanych map strukturalnych
Pomiarów laboratoryjnych
Wyników korelacji na podstawie krzywych geofizycznych i wiedz geologicznej
Wyników korelacji na podstawie krzywych geofizycznych i wiedz geologicznej
Do opracowania poprawnych przekrojów strukturalnych niezbędne jest:
Zastosowanie poprawnego obliczania miąższości poerozyjnych warstw
Przeliczanie kątów rzeczywistych na pozorne i vice versa, zależnie od potrzeb
Opracowanie bardzo szczegółowej biostratygrafii badanych warstw
Przeliczanie kątów rzeczywistych na pozorne i vice versa, zależnie od potrzeb