Notatka z lektur szkolnych

"Antygona" - streszczenie

Streszczenie fabuły "Antygony" Sofoklesa

Antygona sprzeciwia się rozkazowi króla Kreona o zakazie grzebania zwłok jej brata, Polinejkesa. Polinejkes został uznany za zdrajcę państwa. Antygona twierdzi, że według prawa bogów dusza niepogrzebanego zmarłego nigdy nie zazna spokoju, a zwłoki zostaną rozszarpane przez sępy i psy. Postanawia więc wraz z siostrą pogrzebać ciało Polinejkesa. Rozmawia ze swoją siostrą Ismeną na temat pochówku, ale Ismena w obawie przed gniewem Kreona i chcąc żyć w zgodzie z prawem, odmawia siostrze pomocy. W związku z tym Antygona postanawia pochować zwłoki brata samodzielnie. Kreon postanawia uczcić śmierć Eoteklesa - obrońcy miasta.

Pojawia się Kreon. Oświadcza, że dobro państwa i praworządność są dla niego najważniejsze. Przypomina o swoim prawie do tronu po śmierci Edypa. Po ogłoszeniu zakazu pochówku dowiaduje się od strażnika, że ciało Polinejkesa wbrew jego zakazowi zostało pochowane. Wpada w furię, podejrzewa lud o spisek i rozkazuje za wszelką cenę pojmać osobę odpowiedzialną za pochowanie ciała. Wydaje też polecenie odgrzebania zwłok i pozostawienia ich pod strażą.

Antygona ponownie podejmuje próbę pogrzebania zwłok, jednak tym razem zostaje pojmana i doprowadzona przed oblicze króla. Przyznaje się do zarzucanego jej czynu oświadczając jednocześnie, że woli wybrać śmierć niż pozostawienie niepogrzebanego ciała swojego brata. Wie o tym, że łamie prawo ale mówi również o prawie boskim, którego przestrzega. Przyznaje, że prawo boskie jest dla niej ważniejsze niż prawo ludzkie i rozkazy króla.  Antygona chce ponieść konsekwencje swego czynu i kiedy zjawia się Ismena z zamiarem wzięcia na siebie połowy winy, Antygona zgadza się.

Pojawia się narzeczony Antygony i syn Kreona - Hajmon. Prosi Króla o ułaskawienie skazanej jednak Król tłumaczy potrzebę konsekwencji i ukarania kogoś, kto łamie prawo. Jest zobowiązany do dotrzymania danego słowa. Lud jednak jest przekonany, że król nie powinien wydawać takiego wyroku i powinien uniewinnić Antygonę. Oburzony lud uważa, że śmierć Antygony jest sprzeczna z prawem boski. Kreon jednak nie zmienia zdania a jego gniew rośnie. Hajmon wybiega a Kreon wydaje rozkaz uwięzienia Antygony w skalnej grocie.

Antygona rozpacza nad swoim losem. Żałuje życia, z którym musi się pożegnać. Uważa, że wierność prawu boskiemu i moralności nie jest rzeczą łatwą. Mówi że nie zaznała radości bycia żoną i nie doświadczyła miłości. Strażnicy odprowadzają ją do skalnego grobowca.

Chór śpiewa pieśń o Danae – dziewczynie, która podobnie jak Antygona została zamknięta w wieży. Następnie  pojawia się niewidomy wróżbita – Tejrezjasz i namawia Kreona do zmiany decyzji. Radzi odwołać wyrok. Starzec przepowiada śmierć syna, żałobę w domu i konflikt w Tebach. Kreon po namowach wróżbity i chóru powoli zmienia zdanie i rozkazuje wyciągnąć skazaną z grobowca i pochować Polinejka. Niestety, jest już za późno. Antygona wiesza się w grocie na chuście. Hajmon, syn Kreona, widząc śmierć narzeczonej rzuca się z mieczem na ojca a po nieudanym zamachu odbiera sobie życie. Zdruzgotana Eurydyka z rozpaczy za synem również popełnia samobójstwo. Kreon nie zdążył naprawić swoich win, czuje się zdruzgotany.

Utwór kończy się ostrzeżeniem o karze dla wszystkich, którzy chcą łamać odwieczny porządek świata.