Słownik Biologiczny - A

Dziedziczna niezdolność do wytwarzania melaniny, czego efektem jest jasne zabarwienie skóry.

Długa wypustka neuronu przewodząca impuls nerwowy od ciała komórkowego.

Zasada purynowa wchodząca w skład kwasów nukleinowych i ATP.

Alternatywne formy genu zajmujące to samo miejsce (locus) na chromosomach homologicznych; wywołują odmienne wykształcenie tej samej cechy.

Nadwrażliwość na niektóre substancje występujące w środowisku, objawiająca się np. katarem, wysypką lub astmą.

Jakakolwiek cząsteczka, zwykle białko lub polisacharyd, specyficznie rozpoznawana jako obca przez komórki układu odpornościowego.

Popularny pierwotniak poruszający się za pomocą nibynóżek.

Enzym rozkładający skrobię, obecny np. w ślinie i soku trzustkowym.

Rodzaj drugorzędowej struktury łańcucha polipeptydowego, którego helikalne zawinięcie stabilizują wiązania wodorowe.

Przystosowanie organizmu do zmian sezonowych.

Białko budujące mikrofilamenty; w powiązaniu z miozyną jest odpowiedzialne za skurcze mięśni.

(1) Wchłanianie substancji odżywczych i innych związków przez ścianę przewodu pokarmowego, naczynia krwionośnego lub limfatycznego.
(2) Pochłanianie przez chlorofil światła słonecznego podczas fotosyntezy.

Hormon wytwarzany przez rdzeń nadnerczy; stymuluje współczulny (sympatyczny) układ nerwowy.

Zdolność łączenia się powierzchniami dwóch różnych ciał zetkniętych ze sobą.

Pełna nazwa związku organicznego zbudowanego z adeniny, rybozy i trzech reszt kwasu fosforowego, będącego głównym nośnikiem energii w komórkach.

Hormon roślinny uczestniczący w różnych typach wzrostu i rozwoju, np. wydłużaniu pędu, ukorzenianiu sadzonek, dominacji wierzchołkowej.

Organizm syntetyzujący złożone związki organiczne z prostych związków nieorganicznych, zwany również producentem.

Stadium mitozy oraz mejozy I i II, w którym chromosomy wędrują do przeciwnych biegunów komórki; występuje po metafazie i poprzedza telofazę.

Dziedziczona jako recesywna cecha autosomalna choroba polegająca na nienormalnej budowie łańcuchów β hemoglobiny objawiająca się wadliwym kształtem erytrocytów.

Wczesne hominidy żyjące, jak wykazały dane kopalne, w okresie 4,4 - 1,25 mln lat temu w Afryce.