Woda w atmosferze

para będąca w równowadze termodynamicznej z cieczą w danej T.Prężność pary nasyconej zależy nie tylko od T ale również od zawartości substancji rozpuszczonych i od geometrii powierzchni parującej. Prężność pary nasyconej nad kroplą czystej wody jest większa od prężności pary wodnej nasyconej nad płaską powierzchnią i rośnie wraz ze zmniejszeniem się rozmiarów kropli.

lód T<-40, woda przechłodzona+lód T <-40,-10>,woda przechłodzona <-10,0>, woda T>0, para wodna T>Td (punkt rosy)

nukleacja homogeniczna w mieszaninach podwójnych zawierających:H2O i H2SO4 (smugi zanieczyszczeń przemysłowych); nukleacja homogeniczna w mieszaninach potrójnych zawierających:H2O,H2SO4 i NH4; nukleacja wywołana obecnością jonów (górna troposfera i dolna stratosfera);enukleacja homogeniczna z udziałem związków jodu.

na drodze procesów koagulacji, czyli łączenia się małych kropel w większe na skutek różnych prędkości opadania, efektów dynamicznych itp. W warunkach przesycenia (izoterma około 10C ) obok kropli deszczu pojawiają się kryształki lodu. Stopień przesycenia i prędkość końcowa opadania decydują o postaci powstającego opadu: grad – skrajne przesycenie, duża zawartość wody w chmurze, chmura dużych rozmiarów; śnieg – powolne narastanie kryształków lodu, resublimacja przy niewielkich przesyceniach.

zdolność do rozwoju w niej pionowych ruchów porcji powietrza. W zależności od rodzaju i wielkości tych zmian określa się równowagę pionowa atmosfery, a na tej podstawie możliwa jest ocena pionowych ruchów powietrza i wyciągnięcie wniosków co do kształtujących się warunków pogodowych. Graficznym zobrazowaniem równowagi atmosfery jest diagram aerologiczny, kreślony na podstawie pomiarów ze stacji aerologicznych, które to pomiary dotyczą pionowego rozkładu elementów meteorologicznych takich jak: temperatura, temperatura punktu rosy, ciśnienie, kierunek i prędkość wiatru.

obojętna – powietrze nie wykazuje żadnej tendencji, tzn. ani zdolności do rozwoju ruchów pionowych, ani do ich hamowania; chwiejna – tendencja do ruchów pionowych; stała – tłumienie ruchów pionowych. Graficznym zobrazowaniem równowagi atmosfery jest diagram aerologiczny, kreślony na podstawie pomiarów ze stacji aerologicznych, które to pomiary dotyczą pionowego rozkładu elementów meteorologicznych takich jak: temperatura, temperatura punktu rosy, ciśnienie, kierunek i prędkość wiatru.

masa pary wodnej znajdująca się aktualnie w jednostce objętości powietrza. Wyraża się ją w kg/m3

kondensacja to skraplanie lub zestalanie się pary wodnej znajdującej się w powietrzu atmosferycznym. Efekt to: chmury, opady i osady atmosferyczne. Kondensacja następuje zwykle w wyniku ochłodzenia się powietrza i osiągnięcia przez parę wodną punktu nasycenia.

zetknięcie powietrza z chłodnym podłożem; mieszanie się mas powietrza o różnych: T i wilgotności; rozprężanie się powietrza podczas wznoszenia; zwiększone parowanie

naturalne – pyły, zarodniki roślinne, bakterie; przemysłowe – pył przemysłowy, dym; jony

ciśnienie cząstkowe wywierane przez parę wodną zawartą w powietrzu, określane w jednostkach ciśnienia – milimetrach słupa rtęci lub hektopaskalach . Średnie ciśnienie pary wodnej na kuli ziemskiej przyjmuje najniższe wartości w obszarach podbiegunowych, zwłaszcza w zimie (<1hPa), a największe w strefie równikowej (25-30hPa)

aktualna (e) – obserwowana w danym miejscu w danej chwili; maksymalna (E) – max wartość ciśnienia, jaka może wystąpić w danej T, odpowiada ciśnieniu pary nasyconej w tej T. Rośnie wraz z T. Osiągnięcie ciśnienia nasycającego jest warunkiem rozpoczęcia się procesu kondensacji (skraplania). Stan taki może być osiągnięty na skutek: parowania, obniżenia T.