Fiszki
Klasyfikacja stylów językowych
Test w formie fiszek Odpowiedzi są rozbudowane, dlatego poprawna odpowiedź jest niemożliwa bez dokładnej znajomości odpowiedzi. Pamięciówka.
Ilość pytań: 13
Rozwiązywany: 4148 razy
Styl funkcjonalny jest efektem:
powtarzalności sytuacji komunikacyjnych, określających potrzeby i cele komunikacji językowej, a w rezultacie - efektem obciążenia komunikatu językowego stosowną funkcją mowy.
Teoria antyczna uwzględniała... (dokończ)
trzy style: niski, średni i wysoki.
Styl wysoki charakteryzuje się (w teorii antycznej):
hieratycznością, powagą, patosem, bogactwem środków stylistycznych. Posługiwał się eposem i tragedią.
Styl niski charakteryzuje się (w teorii antycznej):
prostotą, brakiem figur stylistycznych, bezpretensjonalnością. Posługiwał się satyrą, komedią, sielanką.
Styl średni (w teorii antycznej):
Znajduje się pomiędzy stylem wysokim a niskim. Posługuje się elegią, poematem episowym.
Zasada decorum:
czyli zasada stosowności użytych środków językowo-stylistycznych wobec sytuacji komunikacyjnych, celu i tematu wypowiedzi.
Cechy języka mówionego:
nieuporządkowanie
potoczna frazeologia
parataktyczne łączenie zdań
może być uzupełniany gestykulacją i mimiką (znaki o charakterze parajęzykowym)
duże nasycenie zaimkami, zwłaszcza wskazującymi
potoczne słownictwo
eliptyczność
skrótowość
przejęzyczenia
nieuporządkowanie
potoczna frazeologia
parataktyczne łączenie zdań
może być uzupełniany gestykulacją i mimiką (znaki o charakterze parajęzykowym)
duże nasycenie zaimkami, zwłaszcza wskazującymi
potoczne słownictwo
eliptyczność
skrótowość
przejęzyczenia
Cechy języka pisanego:
rygorystyczny
przejrzysty
wyrazistość
klarowny
poprawny
czytelny
dbałość i staranność konstrukcji składniowych
jasny
uporządkowany
przestrzegający zasad językowych
rygorystyczny
przejrzysty
wyrazistość
klarowny
poprawny
czytelny
dbałość i staranność konstrukcji składniowych
jasny
uporządkowany
przestrzegający zasad językowych
Cechy stylu publicystycznego (tzw. dziennikarski):
zwięzły (informacja) rozległy (felieton)
zawiera w sobie cechy stylu potocznego, kolokwialnego, artystycznego czy naukowego
nakierowany na przekaz wiadomości
odznacza się dużym bogactwem leksykalnym
niejednorodny
cel: informować
informacja będzie pozbawiona nacechowań emocjonalnych, ale felieton już nie
może oscylować wokół różnych dziedzin wiedzy
zwięzły (informacja) rozległy (felieton)
zawiera w sobie cechy stylu potocznego, kolokwialnego, artystycznego czy naukowego
nakierowany na przekaz wiadomości
odznacza się dużym bogactwem leksykalnym
niejednorodny
cel: informować
informacja będzie pozbawiona nacechowań emocjonalnych, ale felieton już nie
może oscylować wokół różnych dziedzin wiedzy
Cechy stylu administracyjno-prawnego:
realizuje się w aktach prawnych i normatywnych
nazywany także urzędowym lub kancelaryjnym
zarządzenia, instrukcje, korespondencja urzędowa
nienacechowany perswazyjnie i obrazowo
bezosobowość nadawcy i adresata
pozbawiony emocjonalizmów
nasycony specjalistycznym słownictwem: technologią prawniczą, administracyjną
oficjalny, zwięzły, zgramatykalizowany (przez używanie stałych zwrotów językowych)
realizuje się w aktach prawnych i normatywnych
nazywany także urzędowym lub kancelaryjnym
zarządzenia, instrukcje, korespondencja urzędowa
nienacechowany perswazyjnie i obrazowo
bezosobowość nadawcy i adresata
pozbawiony emocjonalizmów
nasycony specjalistycznym słownictwem: technologią prawniczą, administracyjną
oficjalny, zwięzły, zgramatykalizowany (przez używanie stałych zwrotów językowych)
Cechy stylu naukowego:
różnicuje się przede wszystkim ze względu na przedmiot badań
duży udział zdań złożonych
słownictwo specjalistyczne, naukowe, bogata leksyka
w przypadku dyscyplin przyrodniczych: język konwencjonalnych znaków i symboli
nasycenie terminologią właściwą dla danej dyscypliny
nadawca (badacz, naukowiec) używa liczby mnogiej lub bezosobowej
rzeczowe formowanie stanów lub sądów
brak nacechowania emocjonalnego do formułowanych sądów
zachowanie dystansu wobec opisywanych zjawisk
duży udział zdań warunkowych
różnicuje się przede wszystkim ze względu na przedmiot badań
duży udział zdań złożonych
słownictwo specjalistyczne, naukowe, bogata leksyka
w przypadku dyscyplin przyrodniczych: język konwencjonalnych znaków i symboli
nasycenie terminologią właściwą dla danej dyscypliny
nadawca (badacz, naukowiec) używa liczby mnogiej lub bezosobowej
rzeczowe formowanie stanów lub sądów
brak nacechowania emocjonalnego do formułowanych sądów
zachowanie dystansu wobec opisywanych zjawisk
duży udział zdań warunkowych
Cechy stylu artystycznego:
realizuje się w utworach literackich
może mieć charakter osobisty, subiektywny lub obiektywny
funkcja kreacyjna
duża dbałość o oryginalność sformułowań i funkcjonalizowanie poszczególnych chwytów stylistycznych
odznacza się dużą dbałością o poprawność stylistyczną i estetyczność
duże walory estetyczne i poznawcze
teksty w tym stylu pełnią funkcję poznawczą pośrednio; tworzą rzeczywistość fikcjonalną
jest synkretyczny
zwany też literackim
dbałość o formę
jest zmienny; zależny od epoki, stylu czy prądu artystycznego
podstawową cechą jest jego otwartość na wszelkie języki-style
może korzystać z rozmaitych form stylistyczno-językowych
realizuje się w utworach literackich
może mieć charakter osobisty, subiektywny lub obiektywny
funkcja kreacyjna
duża dbałość o oryginalność sformułowań i funkcjonalizowanie poszczególnych chwytów stylistycznych
odznacza się dużą dbałością o poprawność stylistyczną i estetyczność
duże walory estetyczne i poznawcze
teksty w tym stylu pełnią funkcję poznawczą pośrednio; tworzą rzeczywistość fikcjonalną
jest synkretyczny
zwany też literackim
dbałość o formę
jest zmienny; zależny od epoki, stylu czy prądu artystycznego
podstawową cechą jest jego otwartość na wszelkie języki-style
może korzystać z rozmaitych form stylistyczno-językowych
Podział pionowy (na ,,wskroś") języka ogólnonraodowego:
styl prosty
indywidualny
patetyczny
wzniosły
kwiecisty
retoryczny
styl prosty
patetyczny
wzniosły
kwiecisty
retoryczny