Fiszki
Kinezyterapia część II
Test w formie fiszek
Ilość pytań: 40
Rozwiązywany: 1190 razy
Co ile godzin powinniśmy zmieniać pozycję u pacjentow z porażeniem czterokończynowym?
4-6
6-8
1-2
3-4
4-6
Przykładami rehabilitacji w FCE są:
Ćwiczenia bierne kończyn
Ćwiczenia siad-wstań
Masaż
Elektrostymulacja
Hydroterapia
Mobilizacja stawów
Cavaletti
Poruszanie ze wspomaganiem
Fala uderzeniowa
Pionizacja
Ćwiczenia bierne kończyn
Elektrostymulacja
Hydroterapia
Poruszanie ze wspomaganiem
Pionizacja
Zespół ogona końskiego to schorzenie
w którym może dochodzić do zmian w obrębie nerwów, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek ścięgien i więzadeł, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek miękkich i kości, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek kręgosłupa, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
w którym może dochodzić do zmian w obrębie tkanek miękkich i kości, w wyniku których dochodzi do oddziaływania na korzenie nerwowego ogona końskiego.
Rasą najbardziej narażoną na zespół Cauda Equina rasą jest
berneńczyk
rottweiler
hovavart
owczarek niemiecki
owczarek niemiecki
Zmiany charakterystyczne dla zespołu ogona końskiego to: 3
Wypuklina krążka na odcinku L4-S1
Wypuklina krążka na odcinku L2-L7
Przerost więzadła międzyłukowatego i powierzchni stawowej torebki stawowej
Krepitacja w stawie
Wpuklina krążka na odcinku L7-S1
Osteofity powierzchni stawowych
Wypuklina krążka na odcinku L7-S1
Myszy stawowe
Przerost więzadła międzyłukowatego i powierzchni stawowej torebki stawowej
Osteofity powierzchni stawowych
Wypuklina krążka na odcinku L7-S1
Dlaczego zgięcie odcinka lędźwiowo-krzyżowego jest charakterystyczne dla zespołu ogona końskiego?
Ponieważ choroba prowadzi do takiego zrostu stawów kręgosłupa
Ponieważ zmniejsza ucisk na korzenie nerwowe
Ponieważ choroba prowadzi do takiego przykurczu
Powód jest nieznany
Ponieważ zmniejsza ucisk na korzenie nerwowe
Co powoduje reakcję bólową w zespole końskiego ogona?
kładzenie się i wstawanie
skręcanie tułowia
rozciąganie stawu lędźwiowo-krzyżowego
podnoszenie kończyn
podnoszenie ogona
rozciąganie stawu lędźwiowo-krzyżowego
podnoszenie ogona
Podczas zespołu ogona końskiego występuje
kulawizna kończyn przednich
kulawizna kończyn tylnych
kulawizna kończyn tylnych
Innymi charakterystycznymi dla Caude Equina objawami są: 5
agresja
ból w okolicy piersiowo-lędźwiowej
Zaburzona propriocepcja w jednej lub obu kończynach
Ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej
bolesność odcinka szyjnego kręgosłupa
Nietrzymanie moczu i kału
Słabość ogona
Zmniejszony zakres prostowania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
Zmniejszony zakres zginania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
brak szczekania
Zaburzona propriocepcja w jednej lub obu kończynach
Ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej
Nietrzymanie moczu i kału
Słabość ogona
Zmniejszony zakres zginania stawu skokowego w trakcie uciskania opuszek (wywołanie odruchu cofania)
Dopasuj metody rehabilitacji zalecane przy Caude Equina do ich działania:
TENS, ciepłolecznictwo (nie przy stanie ostrym) masaż mięśni pośladkowych, ultradźwięki
przeciwbólowe, przeciwzapalne
masaż, ciepłolecznictwo
Zmniejszenie napięcia mięśniowego
bieżnia wodna, powolne chodzenie na smyczy, siad-wstań, elektrostymulacja mięśni uda (jeśli nie występuje spastyczność)
Przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
Schorzenia krążka piersiowo-lędźwiowego. Połącz
U psów chondrodysroficznych najczęściej występuje
Hansen I
U psów ras dużych najczęściej występuje
Hansen II
Najczęściej problemy odcinka piersiowo-lędźwiowego dotyczą odcinka
Th10-Th12 do L1-L2.
Th9-Th12 do L1-L2.
Th12-Th13 do L2-L3
Th12-Th13 do L1-L2.
Th12-Th13 do L1-L2.
Syndrom Wobblera Inaczej: spondylomielopatia szyjna, mielopatia zwężeniowo tylno-szyjna, syndrom chwiejności.
Spondylomietopatia
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów piersiowych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C1-C3, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C2-C4, C5-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Schorzenie polegające na nieprawidłowym rozwoju kręgów szyjnych, najczęściej C5-C6, C6-C7
Syndrom Wobblera czyli spondylomielopatia szyjna, mielopatia zwężeniowo tylno-szyjna, syndrom chwiejności najczęściej dotyczy:
młodych dogów niemieckich
starych labradorów
owczarków niemieckich
dobermanów
młodych dogów niemieckich
dobermanów
Ataksja, jeden z objawów zespołu Wobblera to:
braki w czuciu powierzchownym
braki w czuciu głębokim
braki w koordynacji
braki w napięciu mięśni
braki w koordynacji
Zaznacz objawy zespołu Wobblera 6
niedowład kończyn tylnych,
niedowład kończyn piersiowych
utraty przytomności
niedowład lub porażenie wszystkich kończyn
sztywna szyja
czasowy paraliż
ból szyi
brak głosu zwierzęcia
przekrwienie skóry na szyi
deficyty proprioceptywne
Nisko położona głowa
niedowład kończyn tylnych,
niedowład lub porażenie wszystkich kończyn
sztywna szyja
ból szyi
deficyty proprioceptywne
Nisko położona głowa
Czy jest możliwe jakiekolwiek działanie nieoperacyjne przy zespole Wobblera?
tak, ale tylko u młodych psów
tak
nie
tak
Wybierz z wymienionych form fizjoterapii te, które w zespole Wobllera powinno się stosować pooperacyjnie. Reszta jest raczej przedoperacyjna. 7
Leczenie ultradźwiękami
Ćwiczenie bierne kończyn
Masaż (delikatny w obrębie bolesnego obszaru)
ustabilizowanie tylnego odcinka szyjnego
Ćwiczenia bierne oraz rozciągające kończyn
Elektrostymulacja kończyn oraz TENS przeciwbólowo
ćwiczenia rozciągające
Krioterapia
pionizowanie, ósemka, płotki Cavalettiego, poruszanie się po okręgu
Ograniczenie ruchu
Hydroterapia po uzyskani
Leczenie ultradźwiękami
Ćwiczenie bierne kończyn
Elektrostymulacja kończyn oraz TENS przeciwbólowo
ćwiczenia rozciągające
Krioterapia
pionizowanie, ósemka, płotki Cavalettiego, poruszanie się po okręgu
Hydroterapia po uzyskani
Połącz w pary rodzaje schorzeń krążka międzykręgowego
Hansen I
zwyrodnienie chrząstkopodobne. Dochodzi do zmniejszenia zawartości wody i glikozaminoglikanów w krążku powodując jego zwapnienie.
Hansen II
zwyrodnienie włókniste. Polega na powolnym, postępującym wysuwaniu się pierścienia włóknistego bez przerywania jego ciągłości.