wyrazy obsceniczne, łamiące pewne społeczne tabu, zaskakujące swoim nacechowaniem emocjonalnym i ekspresją.

wyraz stary, współcześnie nie używany, odczuwany potocznie jako przestarzały, posiadający współczesny odpowiednik.

wyrazy, których ,,starość" wynika z tego, że zanikły oznaczane przez nie desygnaty (np. dawne części uzbrojenia).

mają właściwości stylizacyjne

przenoszą dodatkowe treści o dawnych ludziach, czasach, zwyczajach

składniowe: ujawniające się w przestarzałej konstrukcji zdania.

fonetyczne: wiesiele (wesele), sąmnienie (sumienie).

fleksyjne: ptakowie, niedźwiedziowie, króle, chłopy.

frazeologiczne: mało przedtem, rzucić klimkiem.

zwane też nowotworami językowymi, wyrazy nowe, nie istniejące dotąd w słowniku.

musi być honorowana zasada słowotwórcza neologizmu, zgodna z dotychczasowymi regułami językowymi

musi zaistnieć potrzeba społeczna utworzenia nowego wyrazu

(również barbaryzm) wyraz obcy w stosunku do zasobów leksykalnych danego języka, wprowadzony do wypowiedzi w oryginalnym kształcie.

utarte wyrażenia i zwroty, które mają znaczenia przenośne, choć zupełnie zatarte.

złączenie dwu lub więcej związków frazeologicznych do utworzenia nowego znaczenia.