PANDA4

P-toluldyna (PT) i p-chlorofenol (PC) tworzą związek 1:1 w fazie stałej, topiący się kongruentnie (TC). Dwa eutektyki mają skład: E1-30% i E2-70% PC. Przy ochładzaniu stopu PT oraz PC o zawartości 40% PC, pierwszy krystalizujący ze stopu kryształ fazy stałej ma skład:

Azotan sodu i azotan ołowiu nie tworzą kryształów mieszanych, ich rozpuszczalność w wodzie jest podobna. Przez ostrożną krystalizację z roztworów mieszanych tych soli otrzymuje się jako pierwszy kryształ:

Substancję X ekstrahowano z roztworu wodnego chloroformem. Pierwszej ekstrakcji poddano roztwór X rozcieńczony stwierdzając, że po ustaleniu równowagi ekstrakcji stosunek stężeń X w fazie wodnej (Cw) i fazie chloroformowej (Cc) wynosi: Cw/Cc = S1 Doświadczenie potwierdzono, używając stężonego wodnego roztworu X – stosunek wynosi S2. Należy oczekiwać, że:

Wartość bezwzględna energii oddziaływania z otoczeniem cząsteczki na powierzchni cieczy jest, w stosunku do energii cząsteczki w głębi cieczy:

Dwa pęcherzyki gazu o promieniach r1 oraz r2 pozostają w równowadze mechanicznej i termodynamicznej z otaczającą cieczą. Jeżeli r1>r2, a po oznacza prężność pary nad swobodną cieczą, to prężności pary wewnątrz pęcherzyków pozostają w relacji:

Zestawiono ogniwo: Pt, H2[] H2SO4, CuSO4 [] Cu Reakcję w ogniwie należy zapisać wg konwencji Sztokholmskiej jako:

redukcja kationu miedziowego przez H2

W półogniwie chlorosrebrowym (Ag, AgCl(s) [] Cl2) zachodzi zgodnie z konwencją reakcja:

Skok potencjału na granicy fazy stałej i roztworu powstaje wskutek

Potencjał elektrokinetyczny (dżeta) na powierzchni cząstki koloidalnej decyduje o własnościach koloidu. Jego obliczenie jest możliwe na podstawie pomiaru:

Rozpuszczalność węglanu wapnia w czystej wodzie wynosi ok. 10^-4 M. Rozpuszczalność tej soli w 0.01 M roztworze węglanu sodowego wynosi, na skutek efektu wspólnego jonu:

Wartości pKa kwasów fluorowodorowego oraz szczawiowego wynoszą odpowiednio (3,18) i (4,19). Na tej podstawie oceń ich moc:

Badając kinetykę pewnej reakcji otrzymano zależność stężenia substratu (c) od czasu (t). Wykres I/c od t jest liniowy w szerokim zakresie stężeń. Reakcja jest rzędu:

Szybkość każdej reakcji chemicznej rośnie ze wzrostem temperatury (T), ponieważ rośnie stała szybkości reakcji (k). Zależność staje się prostoliniowa w układzie współrzędnych:

w wyniku nitrowania fenolu uzyskano 40% pochodnej orto i 60% pochodnej para. Stąd wniosek, że stała szybkości reakcji równoległego tworzenia izomeru orto (ko) i para (kp) są w relacji:

Jaka jest szybkość powstawania produktu ostatecznego C w początkowej chwili (t=0) cyklu reakcji następczych A=>B=>C

Jaką rolę w tworzeniu kompleksu aktywnego odgrywają wibracyjne ruchy wiązań w reagującej cząsteczce?

Aby zainicjować reakcję autokatalizowaną przez K S=> P + K której szybkość wyraża się jako r=k[S][P] wystarczy:

Cykl reakcji znany jako model Lotki-Volterry (drapieżnik i ofiara) osiąga oscylacyjny stan stacjonarny. Oscylacyjnym zmianom podlegają stężenia:

Jeżeli kompleks aktywny jest chemisorbowany na powierzchni metalu, to obserwowana pozorna energia aktywacji reakcji katalizowanej na metalu jest (w porównaniu do tej samej reakcji bez katalizatora):

Rozkład podtlenku azotu na azot i tlen jest katalizowany na powierzchni złota. Pod umiarkowanie niskim ciśnieniem reakcja jest rzędu 1. Stąd wniosek, że na powierzchni złota adsorbowany jest selektywnie:

Jaki wpływ wywrze na szybkość reakcji Tl+ + 2 Fe(3+) => Tl(2+) + 2 Fe(2+) dodatek do roztworu, w którym przebiega, nadmiaru elektrolitu obojętnego (np. KCl)?

Zmierzono przewodność molową (lamda1) roztworu NaCl o stężeniu 1mol/l .Następnie roztwór rozcieńczono 10x oraz ponownie 10x i zmierzono jego przewodności molowe odpowiednio lambda2,lamda3. Wyniki są:

Przewodność graniczna jonu hydroniowego H3O+ jest większa niż przewodność graniczna każdego innego kationu. Stąd wniosek, że ruchliwość tego jonu jest:

W roztworze wodnym NaOH liczba przenoszenia jonu OH- jest ok. czterokrotnie większa niż liczba przenoszenia jonu Na+. Oznacza to, że jon OH-:

Próbka węgla aktywnego absorbuje 10 cm3 CO pod bardzo niskim ciśnieniem 30 Tr. Pod ciśnieniem 10 Tr ta sama próbka zaadsorbuje objętość CO (w cm3).