Do Izby Przyjęć zgłasza się 62-letni mężczyzna z powodu pierwszego w życiu napadu migotania przedsionków o nieznanym czasie trwania. W wywiadzie chory leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego, zaburzeń gospodarki lipidowej, przed dwoma laty przebył zawał mięśnia sercowego i miał wówczas implantowany stent uwalniający lek do prawej tętnicy wieńcowej. Aktualna farmakoterapia: kwas acetylosalicylowy, statyna, inhibitor konwertazy angiotensyny. Obecnie pacjent bez bólu w klatce piersiowej, bez duszności, od około 2 tygodni zauważył obniżenie tolerancji wysiłku fizycznego (chory musi się jeden raz zatrzymać podczas wchodzenia na 3 piętro). RR 130/80, ASM ok 120/min, saturacja 97%, bez zastoju nad polami płucnymi, bez obrzęków obwodowych, bez innych odchyleń w badaniu fizykalnym. Wyniki podstawowych badań laboratoryjnych (morfologia, elektrolity, stężenie kreatyniny) w normie. Optymalne postępowanie obejmuje:
c. Włączenie do terapii beta-blokera w celu kontroli częstości rytmu komór. Brak wskazań do stosowania doustnych antykoagulantów. Kardiowersja jedynie w przypadku pogarszania się stanu pacjenta.
. Dożylne podanie 5000 jednostek heparyny niefrakcjonowanej, kardiowersja farmakologiczna, kontynuacja leczenia doustnym antykoagulantem przez 4 tygodnie.
e. Przyjęcie chorego do Szpitala w trybie nagłym
a. Dożylne podanie 5000 jednostek heparyny niefrakcjonowanej, kardiowersja elektryczna, bezterminowa kontynuacja leczenia doustnym antykoagulantem.
b. Włączenie do terapii beta-blokera, rozpoczęcie leczenia doustnym antykoagulantem przez co najmniej 3 tygodnie przed próbą kardiowersji elektrycznej, po kardiowersji bezterminowa kontynuacja leczenia doustnym antykoagulantem.