Fiszki
Klasyfikacja stylów językowych
Test w formie fiszek Odpowiedzi są rozbudowane, dlatego poprawna odpowiedź jest niemożliwa bez dokładnej znajomości odpowiedzi. Pamięciówka.
Ilość pytań: 13
Rozwiązywany: 4145 razy
Styl funkcjonalny jest efektem:
powtarzalności sytuacji komunikacyjnych, określających potrzeby i cele komunikacji językowej, a w rezultacie - efektem obciążenia komunikatu językowego stosowną funkcją mowy.
Teoria antyczna uwzględniała... (dokończ)
trzy style: niski, średni i wysoki.
Styl wysoki charakteryzuje się (w teorii antycznej):
hieratycznością, powagą, patosem, bogactwem środków stylistycznych. Posługiwał się eposem i tragedią.
Styl niski charakteryzuje się (w teorii antycznej):
prostotą, brakiem figur stylistycznych, bezpretensjonalnością. Posługiwał się satyrą, komedią, sielanką.
Styl średni (w teorii antycznej):
Znajduje się pomiędzy stylem wysokim a niskim. Posługuje się elegią, poematem episowym.
Zasada decorum:
czyli zasada stosowności użytych środków językowo-stylistycznych wobec sytuacji komunikacyjnych, celu i tematu wypowiedzi.
Cechy języka mówionego:
duże nasycenie zaimkami, zwłaszcza wskazującymi
eliptyczność
przejęzyczenia
skrótowość
parataktyczne łączenie zdań
potoczna frazeologia
nieuporządkowanie
może być uzupełniany gestykulacją i mimiką (znaki o charakterze parajęzykowym)
potoczne słownictwo
duże nasycenie zaimkami, zwłaszcza wskazującymi
eliptyczność
przejęzyczenia
skrótowość
parataktyczne łączenie zdań
potoczna frazeologia
nieuporządkowanie
może być uzupełniany gestykulacją i mimiką (znaki o charakterze parajęzykowym)
potoczne słownictwo
Cechy języka pisanego:
rygorystyczny
uporządkowany
czytelny
przestrzegający zasad językowych
poprawny
jasny
przejrzysty
klarowny
dbałość i staranność konstrukcji składniowych
wyrazistość
rygorystyczny
uporządkowany
czytelny
przestrzegający zasad językowych
poprawny
jasny
przejrzysty
klarowny
dbałość i staranność konstrukcji składniowych
wyrazistość
Cechy stylu publicystycznego (tzw. dziennikarski):
niejednorodny
zawiera w sobie cechy stylu potocznego, kolokwialnego, artystycznego czy naukowego
może oscylować wokół różnych dziedzin wiedzy
cel: informować
zwięzły (informacja) rozległy (felieton)
informacja będzie pozbawiona nacechowań emocjonalnych, ale felieton już nie
odznacza się dużym bogactwem leksykalnym
nakierowany na przekaz wiadomości
niejednorodny
zawiera w sobie cechy stylu potocznego, kolokwialnego, artystycznego czy naukowego
może oscylować wokół różnych dziedzin wiedzy
cel: informować
zwięzły (informacja) rozległy (felieton)
informacja będzie pozbawiona nacechowań emocjonalnych, ale felieton już nie
odznacza się dużym bogactwem leksykalnym
nakierowany na przekaz wiadomości
Cechy stylu administracyjno-prawnego:
nasycony specjalistycznym słownictwem: technologią prawniczą, administracyjną
bezosobowość nadawcy i adresata
realizuje się w aktach prawnych i normatywnych
nazywany także urzędowym lub kancelaryjnym
oficjalny, zwięzły, zgramatykalizowany (przez używanie stałych zwrotów językowych)
nienacechowany perswazyjnie i obrazowo
pozbawiony emocjonalizmów
zarządzenia, instrukcje, korespondencja urzędowa
nasycony specjalistycznym słownictwem: technologią prawniczą, administracyjną
bezosobowość nadawcy i adresata
realizuje się w aktach prawnych i normatywnych
nazywany także urzędowym lub kancelaryjnym
oficjalny, zwięzły, zgramatykalizowany (przez używanie stałych zwrotów językowych)
nienacechowany perswazyjnie i obrazowo
pozbawiony emocjonalizmów
zarządzenia, instrukcje, korespondencja urzędowa
Cechy stylu naukowego:
nasycenie terminologią właściwą dla danej dyscypliny
duży udział zdań warunkowych
rzeczowe formowanie stanów lub sądów
zachowanie dystansu wobec opisywanych zjawisk
w przypadku dyscyplin przyrodniczych: język konwencjonalnych znaków i symboli
słownictwo specjalistyczne, naukowe, bogata leksyka
nadawca (badacz, naukowiec) używa liczby mnogiej lub bezosobowej
różnicuje się przede wszystkim ze względu na przedmiot badań
brak nacechowania emocjonalnego do formułowanych sądów
duży udział zdań złożonych
nasycenie terminologią właściwą dla danej dyscypliny
duży udział zdań warunkowych
rzeczowe formowanie stanów lub sądów
zachowanie dystansu wobec opisywanych zjawisk
w przypadku dyscyplin przyrodniczych: język konwencjonalnych znaków i symboli
słownictwo specjalistyczne, naukowe, bogata leksyka
nadawca (badacz, naukowiec) używa liczby mnogiej lub bezosobowej
różnicuje się przede wszystkim ze względu na przedmiot badań
brak nacechowania emocjonalnego do formułowanych sądów
duży udział zdań złożonych
Cechy stylu artystycznego:
odznacza się dużą dbałością o poprawność stylistyczną i estetyczność
jest synkretyczny
funkcja kreacyjna
duża dbałość o oryginalność sformułowań i funkcjonalizowanie poszczególnych chwytów stylistycznych
może korzystać z rozmaitych form stylistyczno-językowych
duże walory estetyczne i poznawcze
dbałość o formę
może mieć charakter osobisty, subiektywny lub obiektywny
jest zmienny; zależny od epoki, stylu czy prądu artystycznego
teksty w tym stylu pełnią funkcję poznawczą pośrednio; tworzą rzeczywistość fikcjonalną
zwany też literackim
realizuje się w utworach literackich
podstawową cechą jest jego otwartość na wszelkie języki-style
odznacza się dużą dbałością o poprawność stylistyczną i estetyczność
jest synkretyczny
funkcja kreacyjna
duża dbałość o oryginalność sformułowań i funkcjonalizowanie poszczególnych chwytów stylistycznych
może korzystać z rozmaitych form stylistyczno-językowych
duże walory estetyczne i poznawcze
dbałość o formę
może mieć charakter osobisty, subiektywny lub obiektywny
jest zmienny; zależny od epoki, stylu czy prądu artystycznego
teksty w tym stylu pełnią funkcję poznawczą pośrednio; tworzą rzeczywistość fikcjonalną
zwany też literackim
realizuje się w utworach literackich
podstawową cechą jest jego otwartość na wszelkie języki-style
Podział pionowy (na ,,wskroś") języka ogólnonraodowego:
styl prosty
kwiecisty
patetyczny
wzniosły
indywidualny
retoryczny
styl prosty
kwiecisty
patetyczny
wzniosły
retoryczny