AEZAKMI 1+2

Protony uwalniane są do macierzy mitochondrialnej

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika jednoelektronowego do dwuelektronowego

Cykl Q nie przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q zachodzi w kompleksie I zwanym oksydoreduktazą NADH-Q

Dwie cząsteczki QH2 wiążą się do kompleksu kolejno dodając elektrony i uwalniając protony

Cykl Q zachodzi na kompleksie III, zwanym także oksydoreduktazą Q-cytochromu c

Dwie cząsteczki Q wiążą się do kompleksu kolejno przyjmując elektrony

Protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej

Jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek zewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika 2elektronowego do 1elektronowego

Cykl Q przyczynia się do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnętrznej błony mitochondrialnej

Cykl Q zachodzi na kompleksie III, zwanym także oksydoreduktazą Q-cytochromu c

Protony uwalniane są po cytoplazmatycznej stronie wewnętrznej błony mitochondrialnej

Jeden elektron z ubichinolu jest przekazywany na ubichinon, a drugi na cytochrom c

Cykl Q przekazuje elektrony z nośnika 2elektronowego do 1elektronowego

dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADH

szlak pentozofosforanowy jest głównym źródłem NADPH do syntezy ATP

niektóre intermediaty cyklu pentozofosforanowego są również intermediatami cyklu Krebsa

szlak pentozofosforanowy jest głównym źródłem NADPH do biosyntez.

Przy wysokim stężeniu NADPH, szlak pentozofosforanowy może wytwarzać NADH.

dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+

szlak pentozofosforanowy jest źródłem prekursora kwasów tłuszczowych

szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki glukozy do CO2.

szlak pentozofosforanowy dostarcza budulca do syntezy DNA i RNA

szlak pentozofosforanowy jest głównym źródłem NADPH do biosyntez.

dehydrogenaza glukozo-6-fosforanu jest wrażliwa na stosunek NADPH do NADP+

szlak pentozofosforanowy może prowadzić do całkowitego utleniania cząsteczki glukozy do CO2.

szlak pentozofosforanowy dostarcza budulca do syntezy DNA i RNA

Należą do nich między innymi G(olf) i rodopsyna.

Aktywowane białka G mają aktywność ATPazową, przez co katalizują przekształcenie ATP w cAMP, które następnie aktywuje kinazę białkową A.

Po aktywacji, białka G hydrolizują GTP, co hamuje ich aktywność.

Białka G są zaangażowane między innymi w przekazywanie sygnałów hormonalnych oraz odczuwanie węchu i smaku gorzkiego.

Jedno z białek G aktywuje cyklazę adenylową, co prowadzi ostatecznie do depolaryzacji błony neuronu i przekazania sygnału nerwowego do mózgu.

Białka G są zaangażowane między innymi w przekazywanie sygnałów hormonalnych oraz odczuwanie węchu i smaku gorzkiego.

Jedno z białek G aktywuje cyklazę adenylową, co prowadzi ostatecznie do depolaryzacji błony neuronu i przekazania sygnału nerwowego do mózgu.

W przyłączeniu ubikwityny do białek biorą udział trzy enzymy: enzym aktywujący ubikwitynę, enzym koniugujący i ligaza ubikwitynowo-białkowa.

O okresie półtrwania białek w dużej mierze decydują reszty aminokwasowe występujące na końcu aminowym białka.

Jedna cząsteczka białka rekrutuje jedną cząsteczkę ubikwityny.

Ubikwityna przyłącza się kowalencyjnie do reszty lizyny białka przeznaczonego do degradacji za pomocą wiązania peptydowego.

Funkcję znacznika białek przeznaczonych do degradacji w komórkach eukariotycznych pełni białko This.

W przyłączeniu ubikwityny do białek biorą udział trzy enzymy: enzym aktywujący ubikwitynę, enzym koniugujący i ligaza ubikwitynowo-białkowa.

O okresie półtrwania białek w dużej mierze decydują reszty aminokwasowe występujące na końcu aminowym białka.

ATP wiąże się do głowy S1 miozyny, co prowadzi do szybkiego uwolnienia aktyny.

Uwolnienie Pi prowadzi do zmian konformacyjnych subfragmentów S1 w stosunku do aktyny.

Utworzenie przejściowego kompleksu miozyna-aktyna prowadzi do uwolnienia Pi .

Uwolniony zostaje ADP.

Głowa S1 miozyny, w kompleksie z ADP i Pi, nie jest związana z aktyną.

Cienki filament zostaje gwałtownie pociągnięty na odległość wynoszącą około 110 Å.

Przyłączony ATP jest hydrolizowany przez wolną głowę S1 miozyny powodując zmianę konformacyjną pozwalającą jej na następną interakcję z filamentem cienkim.

Po zakończeniu wysiłku, fosforylaza glikogenowa b wiąże ATP, co prowadzi do zahamowania jej aktywności

Kinaza białkowa A fosforyluje syntazę glikogenową, zwiększając jej aktywność

W stanie sytości fosforylaza glikogenowa a wiąże glukozę, co prowadzi do zwiększenia aktywności fosfatazy białkowej 1.

Glukozo-6-fosforan wiąże się do fosforylazy glikogenowej b, zmniejszając jej aktywność

Epinefryna i glukagon wywierają przeciwstawny wpływ na metabolizm glikogenu

Po zakończeniu wysiłku, fosforylaza glikogenowa b wiąże ATP, co prowadzi do zahamowania jej aktywności

W stanie sytości fosforylaza glikogenowa a wiąże glukozę, co prowadzi do zwiększenia aktywności fosfatazy białkowej 1.

Glukozo-6-fosforan wiąże się do fosforylazy glikogenowej b, zmniejszając jej aktywność

Zaktywowana rodopsyna jest blokowana w wyniku fosforylacji reszt seryny i treoniny

GTP związane z białkiem G jest hydrolizowane, pozwalając transducynie i fosfodiesterazie na powrót do stanu wyjściowego

Poziom cAMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

Poziom cGMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna

GTP związane z białkiem G jest hydrolizowane, pozwalając transducynie i fosfodiesterazie na powrót do stanu wyjściowego

Poziom cGMP podnosi się, aby ponownie otworzyć kanał jonowy

Karboksylaza acetylo-CoA jest częściowo aktywna w formie ufosforylowanej w obecności cytrynianu

Karboksylaza acetylo-CoA jest fosforylowana przez kinazę białkową zależną od cAMP

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawidłowe

Karboksylaza acetylo-CoA jest aktywowana w wyniku działania insuliny

Karboksylaza acetylo-CoA jest aktywna w formie ufosforylowanej

Karboksylaza acetylo-CoA jest stymulowana przez wysoki ładunek energetyczny komórki

Karboksylaza acetylo-CoA jest częściowo aktywna w formie ufosforylowanej w obecności cytrynianu

Karboksylaza acetylo-CoA jest aktywowana w wyniku działania insuliny

Karboksylaza acetylo-CoA jest stymulowana przez wysoki ładunek energetyczny komórki

Potencjały czynnościowe pochodzące z aktywowanych neuronów węchowych wywołują odczucie specyficznego zapachu

Jeden aktywny receptor może aktywować dziesiątki białek G(olf)

Żadna z podanych odpowiedzi nie jest poprawna

Jedna cząsteczka cAMP otwiera jeden kanał jonowy, ale setki tysięcy jonów Ca2+ i Na+ trawersują błonę w czasie jednego otwarcia

Aktywacja cyklazy adenylowej powoduje wzrost stężenia cAMP

W przypadku zmysłu węchu każdy neuron wykazuje ekspresję genów wielu receptorów węchowych

Potencjały czynnościowe pochodzące z aktywowanych neuronów węchowych wywołują odczucie specyficznego zapachu

Aktywacja cyklazy adenylowej powoduje wzrost stężenia cAMP

aktywacja substratów do syntezy fosfolipidów odbywa się kosztem energii zgromadzonej w CTP

fosfatydyloetanoloamina, fosfatydyloseryna i fosfatydylocholina mogą być syntetyzowane z CDP-diacyloglicerolu i odpowiedniego alkoholu

difosfatydyloglicerol zawiera trzy cząsteczki glicerolu i cztery łańcuchy acylowe

palmitoilo-CoA i fosfatydyloseryna są prekursorami sfingomieliny

fosfatydylocholina może być syntetyzowana z fosfatydyloetanoloaminy przy udziale donora jednostek jednowęglowych

aktywacja substratów do syntezy fosfolipidów odbywa się kosztem energii zgromadzonej w CTP

fosfatydylocholina może być syntetyzowana z fosfatydyloetanoloaminy przy udziale donora jednostek jednowęglowych

żadna z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe

proces lipolizy inicjuje fosfataza białkowa 1, która fosforyluje perilipinę A oraz lipazę wrażliwą na obecność hormonów

ich zapasy są utrwalane przez insulinę, adrenalinę i glukagon

uwolnione w wyniku lipolizy wszystkie kwasy tłuszczowe mogą być prekursorami glukozy

są hydrolizowane do kwasów tłuszczowych i glicerolu

wysoki poziom acetooctanu we krwi prowadzi do obniżenia lipolizy w tkance tłuszczowej

są hydrolizowane do kwasów tłuszczowych i glicerolu

wysoki poziom acetooctanu we krwi prowadzi do obniżenia lipolizy w tkance tłuszczowej

W cykl Calvina zaangażowane są białka szlaku fosforylacji oksydacyjnej

Rubisco jest enzymem zależnym od jonów Mg2+

W przeliczeniu na równoważniki ATP, synteza jednej cząsteczki glukozy wymaga podobnej ilości energii jak możliwa do uzyskania z całkowitego jej utlenienia

Żadna odpowiedź nie jest poprawna

Cykl Calvina jest aktywowany w obecności światła w wyniku wzrostu pH i stężenia jonów Mg2+ w stromie chloroplastów

Asymilacja dwutlenku węgla jest procesem endoergicznym

Rubisco jest enzymem zależnym od jonów Mg2+

Cykl Calvina jest aktywowany w obecności światła w wyniku wzrostu pH i stężenia jonów Mg2+ w stromie chloroplastów

Zadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe.

Syntaza ATP jest wielopodjednostkowym enzymem ulokowanym na zewnętrznej, blonie mitochondrialnej. W poprzek wewnętrznej blony mitochondrialnej wystepuje grandient protonów.

Synteza ATP odbywa się w matriks mitochondrium, a uwolnienie ATP z syntazy ATP zachodzi dzięki transportowi protonów z przestrzeni międzybłonowej mitochondrium do matriks

Łańcuch oddechowy i syntaza ATP sa biochemicznie oddzielnymi ukladami, związanymi jedynie przez sile protonomotoryczna.

Syntaza ATP katalizuje syntezę ATP w wyniku transportu protonów na zewnątrz mitochondrium.

W wyniku przepływu elektronów przez enzymy łańcucha oddechowego następuje polaryzacja wewnętrznej błony mitochondrialnej, w taki sposób, że od strony matriks ma ona ładunek dodatni a od strony zewnętrznej ma ładunek ujemny.

Synteza ATP odbywa się w matriks mitochondrium, a uwolnienie ATP z syntazy ATP zachodzi dzięki transportowi protonów z przestrzeni międzybłonowej mitochondrium do matriks

Łańcuch oddechowy i syntaza ATP sa biochemicznie oddzielnymi ukladami, związanymi jedynie przez sile protonomotoryczna.

W szlaku pentozowym wytwarzane są 3 cząsteczki fruktozo-6-fosforanu i 1 czasteczka aldehydu-3-fosfoglicerynowego z 2 cząsteczek ksylulozo-5-fosforanu.

Szlak pentozofosforanowy prowadzi do utworzenia piecioweglowych cukrów oraz NADPH, które sa nastepnie wykorzystywane w procesach biosyntezy

Żadne z podanych stwierdzeń nie jest prawdziwe.

Szybkość przemian szlaku pentozofosforanowego jest regulowana przez stężenie NAD+.

Transketolaza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikoliza

Całkowicie przebiega w matriks mitochondrium, a elementem łączącym go z glikolizą jest glukozo-6-fosfora, który dyfunduje przez wewnętrzna błonę mitochondrialną.

w fazie nieutlenieniającej szlaku pentozofosforanowego biora udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, które nie wykorzystuja NADH jako reduktora.

Szlak pentozofosforanowy prowadzi do utworzenia piecioweglowych cukrów oraz NADPH, które sa nastepnie wykorzystywane w procesach biosyntezy

Transketolaza i transaldolaza łączą szlak pentozofosforanowy z glikoliza

w fazie nieutlenieniającej szlaku pentozofosforanowego biora udział izomeraza fosfopentozowa i epimeraza fosfopentozowa, które nie wykorzystuja NADH jako reduktora.

Znajduje się w wewnętrznej błonie mitochondrium.

Powoduje pompowanie 8 protonów przez wewnętrzną błonę mitochondrium.

Kompleks III to inaczej oksydaza cytochromowa.

Zawiera grupy prostetyczne: hem i centra żelazowo-siarkowe.

Jest to kompleks białkowy znajdujący się w błonie, zawierający enzym z cyklu Krebsa - dehydrogenazę bursztynianową.

Przenosi elektrony od nośnika dwuelektronowego (ubichinolu) do nośnika jednoelektronowego (cytochromu C).

Znajduje się w wewnętrznej błonie mitochondrium.

Zawiera grupy prostetyczne: hem i centra żelazowo-siarkowe.

Przenosi elektrony od nośnika dwuelektronowego (ubichinolu) do nośnika jednoelektronowego (cytochromu C).

Kompleks IV to inaczej oksdoreduktaza O2-cytochromu c .

Jest białkiem znajdującym się na powierzchni wewnętrznej błony mitochondrium.

Znajduje się na powierzchni wewnętrznej błony mitochondrium.

Katalizuje reakcje przeniesienia elektronów z czterech cytochromów na jedną czasteczkę tlenu, prowadzac do powstania dwóch cząsteczek wody.

Zawiera hemy i centra miedziowe.

Przyczynia sie do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnetrznej blony mitochondrialnej.

Znajduje się na powierzchni wewnętrznej błony mitochondrium.

Katalizuje reakcje przeniesienia elektronów z czterech cytochromów na jedną czasteczkę tlenu, prowadzac do powstania dwóch cząsteczek wody.

Zawiera hemy i centra miedziowe.

Przyczynia sie do tworzenia gradientu protonowego w poprzek wewnetrznej blony mitochondrialnej.

metionina

prolain

glicyna

lizyna

alanina

asparagina

metionina

lizyna

asparagina